Israelek eta Jordaniako monarkia hatxemitak, elkar harturik, 1970eko irailean palestinarrek Jordanian zeukaten erresistentzia guztia suntsitu zutenean, gehienez ere gupida erakutsi zuen Mendebaldeak -Mendebaldeko zenbaitek- Palestinako herriak orduan izan zituen hildako, espetxeratutako eta erbestera bidalitakoen aurrean. Bestelakorik gertatu zen, ordea, 1972an, Irail Beltza talde armatu palestinarrak Municheko Olinpiar Jokoetan aurrera eramaniko ekintzarekin. Eta gai horri eskaini zizkion ZERUKO ARGIAk bere 498. zenbakiko editoriala, Mikel Ugalderen lana (ikus Hemeroteka) eta «Munich-ko gertaera» zeritzon Gurutz Ansolaren gogoeta.

«Ez da erraza nazioarteko beste gertaera batez idaztea -zioen azken honek-, hemezortzi hilen gorputzak oraindik ehortzeke daudelarik. Ez da, haatik, are errazago Munich-en gertatu den hilketaz zerbait zuzenik idaztea. Halere isilik egotea ezinezkoa delarik, zilegi bekit zenbait gogoeta, gertaera triste honetaz, hemen azaltzea».
Gurutz Ansolaren iritziz, harritzekoa zen gertatua, hain zuzen ere, harrigarria ez zelako gertakizuna. Eta paradoja hori azaltzeko, Irail Beltzak ekintza bere gain hartzeko barreiatu zuen mezuaz baliatzen zen: «Olinpiadako joku-zelaian han altxatzen da, munduko erresuma gehienekin batera, Israel erresumaren ikurrina. Ikurrin hau laidogarri da Palestinako arabe abertzaleentzat. Mundu guziaren aurrean, mundu guziko begien aurrean, han agertuko ziren israeldar atletak, behar bada han agertuko zen ‘ikurrin madarikatua’, izanik behar ez lukeen Estatu gorrotatuaren ikurrina, munduko beste Estadu ofizialen ikurrinekin batera eta parean. Agian, erresuma horren Eresia bera ere altxatuko zen Munich-ko joku-zelaian, eta haren doñua entzutean ez Munich-en bakarrik, baizik baita munduko bazter guzietan ere halako errespeto batez entzun egingo zen Israel-Estaduaren sinboloa eta, bidenabar, erresuma honi eman egingo zitzaion munduaren omena eta errespetoa. Garaipen hori, Israel-entzat, kirol garaipena ez ezik, politikazko garaipen eta irabazpen baliotsua ere izango zen».
Eta Irail Beltzak «laido hori eta bidegabekeria hori ez zezakeen inolaz ere jasan». Zergatik? Hona hemen Gurutz Ansolak palestinar taldearen aldarrikapenetik ondorioztatu zituen arrazoiak: «Olinpiadako ‘pake giro eta anaitasunez-ko festan’, Palestina-ko askatasun gerratea ahantz arazi nahi dute; Munich-en israeldarrak sariz ornitzen diren bizkitartean, han daude presondegietan zokoratuak eta atormentatuak ‘Irail Beltz’eko anaiak eta gudariak. Laido hori eraman eta jasan ezinezkoa zelako, eman dute - ‘Irail Beltz’aren ageriak dioenez- Munich-ko kolpea. Areago, Israel-en Munich-ko agerpena, laido eta bidegabekeria munduko herri guzientzat omen da. Izan ere, ‘Israel-Estadua USAren zerbitzari eta inperialismoaren morroi eraile baino’ ez omen da, eta hau -Israel-Estaduaren izatea, alegia-, ez omen dute inolaz ere ametituko ez jasango, munduko herri pakezaleek. Olinpiadako ‘pake giro anaitasunezkoak’ hain zuzen, lozorroan ezarri nahi ukan ditu munduko pakezale egiazkoak eta inperialismoaren joku maltzur hori deuseztatzeko, ‘Irail Beltz’ indar taldeak eman egin behar izan du, Munich-en eman duen Kolpe ikaragarria».

Horraino, apika laburturik, Palestinako talde armatuak plazaratu zuen bere gain hartzearen mamia. Eta zer zioen Gurutz Ansolak hartaz? Bada, hauxe: «Egia esan, ez gara batere sutan jarri ageri hau irakurtzean. Ez dakit, izan ere, tutik balio ote duen gaurregun haserretzeak eta sutan jartzeak. Ez zaigu harrigarri gertatu, palestinar abertzaleek Munich-en egin dutena. Kontuan eduki behar da, gaurregun palestinar abertzaleek gudua Israeli ‘kanpotik’ bakarrik egin diezaioketela. Jordaniak eta Egiptok beren lurretatik aienatu dituenez gero, Sirian eta Libanon bildu dira palestinar abertzaleok. Erresuma lagun hauetan bide dauzkate beren baseak. Baina, base horietatik ezin dute gudurik Israel barrena eraman. Ezinbestean, beraz, ‘izuketa bidea’ hartu dute gudu-molde soiltzat Palestina Askatuaren gudariak.
‘Desesperados’ batzuen jokabidea omen da ‘Irail Beltz’aren bortxabide hau. Gezurra badirudi ere, guretzat bakarrik, hots -kanpotik begiratzen diegunentzat-, agertzen zaizkigu ‘gogogaldu’ bait lira. Hau da, kanpotik begiratuz, indarrak objetiboki neurtuz, argi eta garbi ageri da palestinar abertzaleen ahuleria eta bakardadea. Horrela, egoera honetan bortxabidea edo izuketa bidea aukeratzea galbidea iruditzen zaigu eta palestinar arabe herriarentzat eta honen askatasunarentzat».
Nolanahi ere, txanpon orok dauzka bi aurpegi, eta egia borobil gehientsuenak ere bai, sarri. Eta horixe nabarmendu nahi zuen Gurutz Ansolak: «Baina, ez dugu beste aldea ahantzi behar. Palestinar gudariok (...) ez dira Palestina Askatuaren alde ari soilik. Ez. Israel-en aurka ari dira eta, honen bitartez, USA- Inperialismoaren aurka munduko parte honetan, hots, Mediterraneoko bazter horretan. Ideolojia honek, alde subjetibo honek, kentzen die ‘Irail Beltz’ekoei nahiz beste munduko ‘izuketalari’ guziei ‘desesperados’ batzuen kontzientzia. Gaurregungo kondizioetan, abertzale horien bortxazko gudaketa, lehen mailan, inperialismoaren aurkako borroka unibertsala bilakatzen da, eta bigarren mailan, luzarora eta borroka partikular bezala gelditzen da abertzaletasun eta askatasun borroka eta gudua»