Durangok ere jasan zuen alemanen bonbardaketa, baina Gernika da mundu guztian horregatik ezagun egin zen herria. Era berean, hamaika gorabehera jasan ditu gure herri honek, gure geografi txikitik kanpo haietaz inork ezer gutxi jakin gabe, baina Burgoseko epaiketarena barra-barra zabaldu zen eta auziperatuek atzerriko leku askotatik ere elkartasuna jaso ahal izan zuten. Euskal Herritik ere bai, ez dago esan beharrik. Manifestazioak, grebak, nonahi ziren, eta "ordenazaintzaileen" egurra baita ere, jakina. Beharbada horregatik plazaratu zen abenduaren 20ko ZERUKO ARGIA "Erri eta Burni" letra larriz nabarmenduz langileek indar osoz lanean ageri ziren koadro baten goialdean. Azpialdean, berriz, poema bat zetorren.

Inon ez ziren ageri ez koadroaren ez olerkiaren egileen izenak eta, harto sentipenez, ezin izango dizuet esan norenak ziren. Baina hauxe duzue aipatu poema: "Sutegi zaarrak suzko txingarretan negarra berria dario,/ Burni goritua mailluen taukiak zauritu dutela merio./ Erri eta burni!/ Lur gorrantzetatik sortu meatz-fiña kondairak landutzen ari du:/ Joaren indarrez ertzak aldatzean, erriak biotza eri du./ Burni eta ogi! Burni eta argi!/ Joaz ta ariaz gero bat zuzena, al dan zuzenena, bidean.../ Erri-min bizia dutenen artean,/ Langillediaren muinean,/ Borondate oneko gizonen artean".
Horren guztiaren aldamenean, Barrenak izenpetzen zuen idazlana ageri zen, "Indarkeriaren basoan" izenburupean.
Honela aurkezten zuen egileak bere emaitza: "Herri zapalduak eta langilleria, ikasleak eta marjinalak indarkeria erabiltzen duten bakoitzean, ugari izaten dira Estaduen egokitasunaren alde hitz egiten duten ahoak. Hala ere, zenbait Estaduen indarkeriaz garbi mintzatzeko ta hauen egiturak gaitzesteko ugari baino ugariago erabilliak izan dira ahoak, lumak eta ekintzak ere. Batetik, Estaduaren indarkeria onartuaz oposizioaren indarkeria gaitzetsi eginda eta bestetik, oposizioarena onartuaz Estaduarena gaitzetsi. Paradoja honek eraginda goazen indarkeriaren baso illunera". Barrenak, ordea, baso horretako zuhaitz mota bakarra seinalatzen zuen, batik bat: Estaduaren indarkeria. Eta hori "Estaduaren menpean aurkitzen diran zenbait herri ta gizamaillak, nehork ohar gabe ta ixiltasun ozpiñean, heriotzean eta amettitu ezin ditezken egokeratan bizi dirala"ko. Eta "Estadu hoiek herriaren izenean langilleria lan-tresna bihurtzen" dutelako, eta "langilleriaren bizikera bera daraman herria inperialismoaren interesez zapaltzen".

Editoriala, bestalde, "Amasei lege-gizon"ei eskaintzen zitzaien, hau da, Burgoseko auzi militarrean epaituak izan zirenen abokatuei. Hauexek ziren horiexek: Jose Antonio Etxebarrieta, Artemio Zarco, Migel Castells, Jose Sole Barbera, "Ortzi", Gregorio Peces-Barba, Jesús María Bagues, Periko Ibarra, Ramón María Carmiña, Ibon Navascues, Elias Ruiz Zeberio, Jose Luis Castro, Juan Miguel Moreno, Juan Mari Bandres, Pedro Ruiz-Balerdi eta... Gurutze Galparsoro!
"Lurbira osoak entzun du Euskalerriaren oiua" zioen gure astekariak. "Ez bazekian ere, emendik aurrera ba-daki munduak ba-dala Euskalerria. Entzun ditu, otz-ikaraz, ustez, ixildurik zeuden zigorkaden garraxiak. Eta au guzia auzipetuei eta auek aldezten dituzten hamasei lege-gizonei zor diegu batipat". Arrazoia, hauxe: "Garbi adierazi dute Euskalerriaren aldeko politika-burrukan ari izan direla. Garbi, nolako moduz atera azi dizkien beren aitormenak". Izan ere, auzipetuek torturatuak izan zirela salatu zuten epaile militarren aurrean! Horregatik zioen editorialgileak: "Ori argi eta garbi munduaren aurrean geldi zedin, hamasei lege-gizonen galdera-jasa!". Pentsatzekoa da Gurutze Galparsorok ere galdetuko zuela, galdetu, "lege-gizon" ez izan arren. Dena den, hamaseietako inor ez ei zen "aspertu auzipetuen alde hitza ateratzen. Sustraietara jo dute beti. Jirabiraka beti toki berean zulatzen zuten. Eiztariaren antzera beti zai danba tiratzeko, egokierarik galdu gabe". "Danba" eta guzti, lortu zutena hauxe zen: "Garbi aitortu arazi dituzte auzipetuekin erabilli diran era guztietako zigor eta pasarak". Meritu galanta haiena, alajainkoa!