Hilabetetxo bat eman nuen albistegietan. Esperientzia gogorra izan zen. Egokitu zitzaizkidan oso momentu txarrak, Vic-en izandako atentatua, haren ondoren etorri ziren ekintza gogorrak... eta niri oso biolentoa egiten zitzaidan notizia horiek ematea. Uste dut kiroletan askoz ere lan gehiago egiten dela, bolumenari dagokionez, baina informatiboetan egin beharreko lana askoz ere zehatzagoa da eta terminoetan kontu gehiago izan behar da. Normalean kiroletan gaudenok, nik uste, astapotroagoak garela, askoz lasaiago gaudela bi-hiru orduko erretransmisioa egiten.

Bi arlotan nago sartuta. Batetik pilota, eta honen barruan erraminta eta afizionatu mundua. Esku profesionala da erregea, baina atsegin gehien ematen duena afizionatu mundua da. Ikusi ditut Mikel Goñi eta bere belaunaldikoak afizionatuetan, artean bizarra egiteko lanik ez zeukatela, beraien bilakaera ikusi dut eta ikaragarri polita da pronostikoak egitea: horrek postura politak dauzka, hori aterako da, ez da aterako, eta gero, asmatzea edo ez asmatzea. Bestetik, herri kiroletako martxa daramat, eta hor ere ikaragarri gustura, protagonistak euskaldunak direlako eta Perurena, Saralegi, Zelai... gertutik ezagutzeko aukera eman didalako. Alde horretatik asko zor diot lan honi, bertan izandako harremanak... Esaterako, herri kirolak eta futbola parekatuz, herri kiroletan ez dago Jaungoiko txikirik, futbol zelaiean zoritxarrez bai. Egokitu zitzaidan Reala jarraitzea eta iruditu zitzaidan hango gizonak oso urruti zeudela eta beren burua oso altu zeukatela. Julian Retegirekin arratsalde bat pasa eta gero, Realeko edo Athleticeko futbolari gazte batek elkarrizketa bat zalantzan jartzea oso penagarria da.

Enpresa desberdineko pilotariak txapelketa batean ez ikustea penagarria da pilotazalearentzat. Eskatzen dena horixe da. Zaleari ezin zaio saldu `enpresa hau ez da bestearekin konpontzen', kontratu irudiak, milioiak gora eta behera... Orain negoziazio fase batean gaudenez, gauza txikiagoetan ere jakin egin behar da mahaian eseri eta gauzak konpontzen