Mikel Garikoitz askorentzat Akelarreko argi teknikoa da baina ez musikoa, noiztik zabiltza lan hauetan?
Oihana plaza taldean abesten nuen baina gaizki atera zen eta utzi egin genuen; Akelarrek argi tekniko izatea eskaini zidan eta aurrera. 1988an, Irunen ikasia izanik, Kilometroak zela eta lan batzordean aritzeko deitu zidaten. Hasieran doinuak egiteko; ez dakit nola baina azkenean kantatzeko konbezitu ninduten. Jendearen harrera ikusita erabaki nuen berriz hastea.
Hala ere, gauza bat argi utzi nahi dut. Taldeak erabaki du Mikel Garikoitz & Denali izena hartzea baina egitura ez da abeslaria eta atzean bost musikorena. Erabaki da Mikel Garikoitz izen hori erabiltzea zenbait lekutan ezaguna delako. Taldea aurkeztu behar da: bateria Haitz Ostolaza, baxua Laurent Feriol, gitarrak Jon Ander Larrañaga eta Joxean Gomez, teklatua Xabier Zubildea eta abesten ni.
Nondik dator Denali?
Kanadan Alaskarekin mugan dagoen lurralde bat da. Indioak bizi dira eta bada mendi bat sakratua dena, Denali izenekoa. Lurralde horretako mendi altuena da eta Denalik horixe esan nahi du, handiena. Mendi horretara joaten ziren ekintza sakratuak egitera.
Floridan seminolekin egoteko aukera izan nuen. Oso berezia zen. Esaterako, Estatu Batuetan dituzten legeak seminolentzat ez dute balio, epaileak ez dira hor sartzen. Erreserbatan egoteko aukera izan nuen eta jakin nuen Kanadan ere bazela antzeko tribu bat, Denali azpian bizi dira eta izena gustatu zitzaidan.
«2 ziri-k» diskoak country musika dakar, Floridako egonaldi harekin zerikusia du?
Asko. Betidanik gustatu izan zait countrya, baina hangoek nola jotzen duten ikusita, hura nola sentitzen duten ikustea... Lehendabiziko maketan musika guztia country eran proposatu nuen baina une hartan taldean zeuden musikoek ez zuten ideia gustukoegi. Musika hura hartu genuen eta rock airea eman genion. Orain taldekide gehienak berriak dira eta doinu countrya hautatu dugu.
Baina Euskal Herria ez da Estatu Batuak.
Bi hilabete igaro ditut grabazioa entzun gabe; orain dela gutxi berriz entzun dut eta ziur nago jendeari gustatuko zaiola. Oso melodikoa da, armonia du, erritmoa ere bai baina akustikoa izateak gogortasuna kentzen dio. Agian apostu bat da.
Gitarra akustikoak, teklatua, eskusoinua, eta baita mandolina eta banjoa ere. Azken hauek modan daudela dirudi...
Pozten naizen gauza bakarra da, beti gustatu izan zaidan hura entzuteko aukera handiagoa dagoela. Ohartzen naiz akustikoa gero eta gehiago datorrela. Mandolina, banjoa, eta gitarra akustikoak sartu ditugu Amerikan zenbait country taldek horrela egiten dutelako. Melodian ezezik, instrumentazioan ere ahalegindu gara kutsu hori ematen.
Hainbeste musika tresnekin nahasketa eta oro har arlo teknikoari garrantzia eman behar.
Garrantzi handiagoa eman behar genieki horiei. Musika tresna ezezik, ahotsa bera lantzerik badago, trikimailuak, ekoak...
Hori iruzurra da?
Hala da. «2 ziri-k», horixe esan nahi du. 2, bigarren lana delako eta ziri gezur handia delako musikaren inguru guzti hau; baina ez da gure gezurra, merkatukoa baizik. Guk maila txikian egin dugu baina disketxe handitan gehiago da.
Zuek Koralys estudioetan grabatu duzue, xumeago.
Taldekide bat, bajua, Laurent Feriol estudio horretako teknikoa delako; eta horretaz gain, Euskal Herri osoan diskoa grabatzeko aukera eman digun estudio bakarra izan delako. Koralysekin koprodukzioa egitea lortu dugu; bestela ez genuke grabatuko. Niretzat Zaldibobo Euskal Herriko talde onenetakoa da eta lotsagarria iruditzen zait dagoen lekuan egotea. Honelako adibideak asko dira. Ez noa biktimarena egitera baina lotsagarria da disketxeena. Ez Euskal Herrian, ez Espainian, grabatzen denean ez da kalitatea aintzat hartzen, grabatzen dute errentagarria izango delakoan.
Eta maitasuna errentagarria al da? Zuenak maitasun hitzak dira...
Badut lagun artista bat eta hark dio, artean eta beraz musikan ez dela beti jendeak nahi duena egin behar. Baldin badakit jendeak zerbait nahi duela eta nik hori egiten badut merzenario bihurtzen naiz. Hitzak neronek hautatzen ditut eta gehienak dute ukitu erromantiko hori. Zorionez taldeko guztiak ez gara honetaz bizi eta hori agian abantaila da nahi duguna egiteko aukera gehiago izateko.
Diskoa eta gero, zuzeneko emanaldiak?
Nahiko bereziak izango dira, leku txikitan joko dugu. Pentsatzen dugu musika akustikoa eskaintzeko ezin dela plazan aritu. Jendea kalimotxoarekin, zerbezarekin dabil baina ez da entzuten gelditzen... Orion esaterako plazan aritu ginen eta bazen jendea eta aurrerantzean ere plazarako proposamena egiten badigute joango gara no baina bereziki antzoki eta tabernetan arituko gara.
MAITE ARTOLA
