Kazetaritza independenteak herritarren babesa du arnas
Berlingo AG KANAST presoen aldeko taldearekin
Uda Eta Mito Guztien Gainetik Berlingo Mugimenduak Bizirik Dirau
Berlin, Germaniakho hiriburu historikoan ez da antzinako xahuketaren aztarnarik geratzen. Denbora ere aurrera doa, eta orduko bizitza distiratsutik oroimena besterik ez da geratzen. Berlin erdibitua, lau armadak kontrolatzen dutena, Germaniako Errepublika Demokratikoan irla txiki bat besterik ez da. Bertan inon baino gehiago ezagutu dituzte kontrojarpen argienak. Estatuen arteko politika erasokorraren afarian Berlin mahaipeko hondarra dugu, denona dena bertako jentearena salbu. Gaur egungo Berlin bestalde, magimendu alternatiboaren ardatza dugu GEF–ean, militarren kañoi, abioi, eta uniformeen gainetik gizarte zapaltzailea birrindu eta berria eraiki nahi dutenen ametsgunea. Segidan datorren elkarrizketa AG KANAST presoen aldeko taldeko hiru partaiderekin izan dugu, estatuaren zapalkuntza, militarismoa, gazteria eta magimendu alternatiboaren osasuna gai nagusiak izan direlarik.
ARGIA.– Berlin hainbat lagunentzat magimendu alternatiboen mitoa bilakatu da gaur egun, baina benetan Berlin bestelako tokia da ala handiagoa da mitoa errealitatea baino?
AG KNAST.–Batez ere mito bat da. Egia da kooperatiba eta talde alternatibo ugari dagoela, baina ezin dugu ahaztu borrokaren bidez lortu zirela kultura alternatiborako erabil daitezkeen egoitza hauek. Gaur egun estatuak nahiko pakeztatua dauka egoera diru laguntzen bidez, eta bada hainbat lagun kooperatibetan eta lanean ari dena, baina ez daukana inongo beharrik gizartea modu erradikal batez aldatzeko, ez dira antikapitalistak zentzu politikoenean, eta horregatik mito bat ere bada. Sarritan Berlingo arlo folklorikoaz hitz egiten da gehiago gabe.
A.– Orduan, zure ustez mugimendu alternatibo hori eta mundu ofiziala, estatuarena eta abar elkarren ondoan bizi dira...
AG KNAST.– Jakina, ghettoetan bizi gara, Mendebal Germanian eta bereziki Mendebal Berlinen gizarte osoa ghettoetan zatiturik dago. Alde batetik dituzu migrari turko eta armeniarrak, badituzu punkak, alternatiboak, atso–agureak... eta oso aukera gutti dago haien artean komunikatzeko, eta horregatik hitz egiten denean kultura alternatiboaz edo borroka autonomoetaz kontutan hartu behar dugu ghetto horien borrokaz ari garela. Laurogeigarren hamarkadan saikaerak izan ziren egoera hau apurtzeko, Berlini emateko beste itxura bat, etxe eskuratuena, egiteko kultura desberdin bat, nahi genuelako gure erara bizi guk nahi dugun bezalako munduan, inperialismoa eta zapalkuntza kapitalista barik. Orain aldiz mitoak gainditu gaituela uste dut.
A.–Berlin hiri erabat militarizatua dugu, bertan populazioak armada yankeea, ingelesa, eta frantzesa nozitzen ditu. Zer eragin dauka guzti honek populazioaren eguneroko bizitzan?
E.–Alderik esanguratsuenetako bat da soldaduzka egin nahi ez duen gazte germaniar asko Mendebaldeko Berlinera doala. Bertan ez dago Germaniako armadarik eta ez dute soldaduzka bete behar. Bestalde, badago beste adierazgarri nahiko argi bat: Orain hogei urte Kennedy etorri zitzaigunean Berlinera bazegoen arreta handi bat populazioarengandik inperialismo yankeerako, baina laurogeigarren hamarkadan Reaganek egun bakarra eman zuenean Berlinen zailtasun handia zeukan kaleetatik higitzeko, ez bait zegoen populazioaren inongo berorik eta alderantziz, autoz mugitzea eragozten zioten manifestapen bortitzak ezagutu zituen. Batetik bestera higitzeko helikopteroa hartu behar izan zuen. Hau apur bat ikusteko nola aldatu ziren baldintzak inperialismo yankeerako, eta nola ikusten ditugun guk militar amerikarrak. Ez dugu nahi soldadu amerikar, ez frantzes, ez ingeles bakarra ere, baina ez dugu onartuko ezta soldadu germaniarrik egotea, ezta beste mundoko, inongorik.
Amerikarrek urtero erakusketa militar bat eratzen dute, eta badago Berlingo jente ugari ere bertara doana ikustekotan. Urte batzutan ekintza batzu burutzea posible izan zen, baina zailtasun handiz, inguru guztia militarizatua dago, eta erabat debekaturik dago edozelango manifestapenik burutzea, sekulako kontrola dago eta bada jenterik gartzelan bukatu zuena parada militarraren aurkako ekintza hauen ondorioz. Oso zaila da militarren presentzia horren kontrako ekintzari ekitea, oso sakoneko sustraiak bait ditu, eta beraiek kontrol handia daukatelako. Berlingo gobernua yankeeen aginduen menpe higitzen da.
A.–Baina guzti honek bestalde erantzun anti-inperialista garbi bati ere emango dio sorrera, ezta?
AG KNAST.–Badago borroka antiinperialistarako grina 70. hamarkadan, hirugarren munduko askapen mugimeduen inguruan kokatzen dena, baina Berlingo egoerak nahiko zalla egiten du jente arruntaren artean borroka antliperialista hedatzea. Egiten dugun bidaia bakoitzak muga pilo bat gainditzea suposatzen du. Ekialdera zein mendebaldera, egiten ditugun bidaiak ere kontrolatzen dituzte, eta sarritan bertan dugun bizitza bera ere nahiko bidegabea da kanpotik ikusita. Baina dena den aldaketa bat egon da, ikus ezazu lehen esan dizudana, Kennedy–ri eman zioten agurra eta Reaganek hartu duen egurra.
A.– Ze aukera eskaintzen dio Berlingo mugimendu alternatiboak jenteari? Zein dira zuen jokamoldeak?
AG KNAST.– Guk erabiltzen dugun hiztegian alternatiboak eta autonomoak bereizten ditugu. Alternatiboak 70.etan sortu ziren ezkerreko alderdiak agortu zirenean. Lana nagusi gabe era autogestionario batez kooperatibatean egitea planteiatzen zuten, baina gure ustez alternatiboak ere agortu ziren beraientzako lana besterik ez zutelako egiten, beraien kooperatibetara begira zeuden, zapalkunza gabeko bizitza baina aspirazio politikorik gabe, ez zuten gizarte kapitalista aldatzearen premia sentitzen.
70.ak bukatzera zihoazela talde autonomoak sortu ziren, alderdi itxurarik hartu gabe. Autonomook aurretik egondako borrokaren esperiantzia daukagu, eta apurtu nahi dugu alderdi, sindikatu eta erakunde estatalekin, laguntza ematen diegu hirugarren munduko erakunde iraultzaileei, baina baita metropolian bertan ematen diren askatasunaren aldeko borrokari.
Gure taldea autonomoa da, baina badaukagu zerikusia alrnatiboekin ere. Orain hamar–hamabost urte eramanadako borrokekin lortu den azpiegitura oso ondo datorkigu, kooperatibak aukera ematen digute gauzak egiteko, berdin bideo bat egiteko bagara zein areto bat behar badugu hitzaldiren bat emateko. Holako gauzetarako alrnatiboen gauzataz baliatzen gara, baina politikoki autonomoak gara, ez daukagu gure bizitza soila aldatzeko asmoa. Mugimendu autonomoa militantea da, antikapitalista, lehen esandako ezaugarriak kontutan hartuz, estatuaren aurkako borroka daramagula, eta ez dugula alderdiek zeramaten taktika zaharra erabiltzen. Ez dugu jerarkiarik, eta gure debatearen ardatza ekintza antinuklear eta antikapitalistak ditugu; informatika eta genetikaren kontrol sistemen aurka, hirugarren mundua menperatzen duen zientzia horren kontra ere bagoaz. Etsaia ezagutzen dugu, eta ez da nahiko besteenganako elkartasuna ematea, guk geuk ere erabili behar ditugu esku artean ditugun tresnak ingurunea aldatzeko.
A.–Estatu germaniarrak erantzun zapaltzalle bortitza ematen dizue ordea...
AG KNAST.– Bai eta ez. Estatu germanaiarra beti izan da trebea integrazioa erabiltzen onak direnentzat edo bestela egurra txarrentzat Beti saiatu izan da gu zatitzen, azken hilabeteotan borroka gogorra eraman dugu plutonioa erabiliko duen zentral nuklear baten kontra, eta estatuak ez du lortu ekintzak itotzea, ezta- populazioa, ezkerra eta geu autonomoak banatzea ere. Ekintza bortitzenetan elkartasun eta laguntza handia izan dugu populazioaren aldetik. Germaniako eredua bestealde, eredu errepresibo gogorrenetarikoa dugu.
A.– Hemen borroka armatua erabiltzen zuten taldeak ere badituzue, bedago jentearen aldetik laguntza nahikoa halako ekintzatarako ala oso jente guttiren gauza da?
AG KNAST.–Zer da minoritarioa izatea? Iaz ehun eta hogei argi dorre bota dituzte bai eskulanaz zein lehergailuen bidez. Ez da borroka armatua zentzu tradizionalean, baina sabotaia egiteko bidea dugu, eta gauza bera esan dalteke egitura militar estatalen aurka eramaten diren ekintzataz. Honelako sabotaiak gauza difusoa dira, eta elkartasun zabal batez besterik ezin daitezke ulertu. Dena den borroka armatua zentzu estuan guttiengo baten ganza zen, taldeak haseran 68ko maiatzaren eraginez sortu ziren baina handik urte guttitara ospea hartu zuten yankeek Vietnamen aurka zeramaten testuinguruaren barruan. Urte guttitan garrantzi handia hartu zuten.
Haseran borroka armatuak erakautsi zuen hitz egiteaz gain badela posible zerbait egitea. Beste alde batetatik garrantzitsua da zeren gaur egun aro hura ezagutu ez zuten gazteak buruan daukatelako, eta badakite manifestaldi zein beste boikot moeta batzuren bitartez porrot egin arazi dezaketela kontrol sozialerako pentsaturik dauden hainbat prolektu. Borroka harmatuari zor diogu jenteari erakustea posible dela zerbait egitea, irabaztekotan gainera.
A.–Mugimendu guzti hau gelditu nahiean estatuak militante ugari espetxeratu du, ezta?
AG KNAST.–Preso politiko ugari dago horregatik, baina borroka armatua hasi orduko 70.etako 80.etako manifestapen masiboetan izan ziren lehen epaiketak. Borrokatzen denean argi eduki behar da estatuak erantzungo duela, indar harremanetako gauza bat da. Gartzelan buka zintezke alkohola eta drogak direla medio ere, baina borrokatzen duzunean jakin behar duzu norekin zanden, eta nork aterako zaituen gartzelatik be.
Presoak kalera ateratzeko bide bakarra iraultza da, baina ez dugu errepikatuko lehenago egin diren iraultzek egin dituzten bideak, ezta akatsak ere, iraultza berria behar dugu iraultza sortzailea, iraultza askatzailea...
INAKI GOITIOLTZA
18, 19
GaiezPolitikaNazioarteaEstatuak/NaALEMANIA
EgileezGOITIOLTZA1Politika
