Dantzan ez ezik, musikan ere formatu zen eta bide horretan jarraitu du ia gaur arte. Hemezortzi urterekin pianoko karrera egin zuen, gero akordeoi handiarekin hasi zen, eta hogeita hamar bat urterekin, trikitiaren mundura iritsi zen. Bere dantza akademian elkartu zen urteetan trikiti bikote izan duen Gema Sistiagarekin. 1986an dantzari esker batu eta Oiartzungo trikitilari zaharren aztarnak bilatzeari ekin zioten. Horien doinuak jaso eta moldatu egin zituzten, gero herriz herri jotzeko. Lehenengotako emakume bikotea izan zen Euskal Herriko trikitiaren historian.

Alkortari familiatik zetorkion trikitiarekiko lotura, amaren aita soinujolea baitzen. Trikitia jotzeko gogoa piztu zitzaionean gogoratu zen aitonaren soinuaz, baina amak esan zion osabak Venezuelara eraman zuela. Felix Ibargutxik ezagutzera eman zuenez, Alkortak itsasoa zeharkatu eta osabari soinua eskatu zion, baina hark ez zion eman, bere seme-alabentzat gorde nahi zuela-eta. Azkenean, Alkortaren ama joan zen Venezuelara osabari soinua eskatzera, eta lortu zuen. Urteetan plazarik plaza ibili zen Alkorta Sistiaga lagun hartuta. Behin edo behin diskoa grabatzea proposatu izan zieten, baina hasieratan ez zuten estudiorako salto egin. Azkenean, 2012an disko batean parte hartu zuten. Euskal Herriko Trikitixa Elkarteak trikiti pieza zaharrak berreskuratzeko helburuz argitaratzen duen Faborez bildumarako grabatu zuten. Aitona ez zuen ezagutu Alkortak, baina amamak eta amak kantatuta ikasi zituzten aitonaren zenbait pieza eta horietako pare bat jaso zituzten diskoan.