Negua garaiz dator. Ossauko artzainek ardiak alhagia gorenetarik jaisten dituzte. Edo gailurretan ez da aski belarrik azinda gosaioen asetzeko. Nork daki? Dena delakoa, behiala besta erraldoia zen transhumantzia ez da egun argitan egiten, arratseko hamarrak eta gauerdi artean baino. Laruntz zeharkatzen dute ilunpean artaldeek bata bestearen ondotik, joareak marrakak bezain ozen. Arraila, biarnesek lau bozetan orroatu kantaren oilarra gaitzetsi dute biharamunean adineko bi udatiarrek: “Ez dezakete ezer jasan”. “Bereziki oskia lokatz dutenengandik”.

Nekazariek ez dute transhumantzia agerroien karietara komertzioa trabatu behar, autoen ibilera etengabea eta jende plazenten egunerokotasun lehiakorra: bizi daitezela baina gordean! Kripto-hiritarrak dira, zorrez itoak, naturaren kutsatzaile izendatuak eta janaria, ona zein merkea, ekoiztera akuilatuak. Zizare pikatzen eta ardi tenebrosak bortuetarik ekartzen dabiltzan haurrideak esklabo berriak dira.

Langileak dira hurrengoak. Taillables et corvéables à merci erraten zen lehen.