Sicko. Zuzendaria: Michael Moore.
Dokumentala. 123 minutu. AEB, 2007.

Osakidetzako trapu zikinak azaleratuko dituen dokumentalgilea behar dugu, itxaron gelan dauden gaixo aspertuak elkarrizketatuz, paziente bakoitzarekin denbora gehiago eskatzen duten 10 Minutu Plataformako medikuekin hitz eginez, ebakuntzaren zain itxaron zerrenda amaigabeetan daudenen inguruan dokumentatuz, benetan premia izan duenean osasun pribatura jo behar izan duen jendeari galdetuz.

Dena den, kontsolamendua ere bada ikustea datorren hil bukaeran Hego Euskal Herrian estreinatuko den Sicko filma, Michael Moore polemikoaren azkena. Izan ere, beldurgarria da AEBetako osasun sistemaz eskaintzen duen irudia. Aseguru etxe handien esku dago estatubatuarren osasuna –zehazkiago asegurua dutenena, 50 milioi biztanle osasun asegururik gabe bizi baita–, konpainien azpijokoen esku: dolar gehiago irabazteko aseguratuak hiltzen uzten dituzten medikuak, diru truke txintik esaten ez duten politikariak, eta kasu lazgarriak pairatu behar dituzten gaixoak. Doako osasun unibertsalari beldurra dio oraindik estatubatuar askok, agintariek ondo jakin baitute sozializazioaren mamua zabaltzen, mediku pribatuek sei zifrako soldatak kobratzen jarrai dezaten.

Hainbat taldek “AEBen etsai” izendatu duten Michael Moore zuzendariak hautsak harrotu ditu berriz ere. Bowling for Columbine (arma industriaz) eta Farenheit 9/11 (Irakeko gudaz) ezagunetan egin zuen antzera, Bushen administrazioa zirikatzea lortu du beste behin, eta probokazioaren bidez, normaltzat ematen diren ereduak zalantzan jartzea. Ikusi beharko da Obamaren Gobernuak kritikarako hainbeste aukera ematen duen.

Baina ez gaitezen galdu, berriro diot: Moore euskalduna behar dugu guk, elkarte gastronomikoetan arakatuko duena, hezkuntza sisteman, ogasunean, kultur politikan, banketxeetan, inertziaren indarrez ontzat ditugun moldeak hankaz gora jartzeko.