Henri Curiel aparteko militantea hil behar izan zuten
- 1978ko maiatzaren 4an, bazkalondoko ordu bi eta erdietan hiru bala sartu zizkioten bi tipok 64 urteko gizon gaixo itxurako bati etxeko igogailutik ateratzean, Parisen. Asesinoen arrastorik ez da geroztik. Frantziako agintarien babesa behar izan zuten militante antikolonialista garbitzeko.
sekretuek Henri Curiel militante komunista eta internazionalistaren hilketarekin eduki zituzten loturak.
Henri Curiel izenak Frantzian oraindik erabat argitu gabeko gerra zaharren oroitzapenak esnarazten ditu, Aljeriakoarena batik bat. Tamala da Europako gaurko ezkertiar gehienek Curielen berririk ez izatea, bera izan zenean XX. mendearen zati handi batean ezkerrak jasan zituen aldaketa eta krisien lekuko aparta eta borroka antikolonialistetako gudari elitekoa. Nobelak bezala filmak eta antzerki obrak baimentzen ditu Curielen bizitza oparoak.
Gilles Perrault idazle famatuak (L’Orchestre Rouge, Pull Over Rouge...) sakeleko tamainako bi liburukitan bildu zuen Henri Curielen ixtorioa: Un homme à part (Aparteko gizona, esango genuke euskaraz). 1987ko ekainean, orduan aldizkari bereizia zen LARRUNen bosgarren zenbakian, delako Markox Iraola batek aipamen luzea egin zion Perraultenari “Aparteko gizon bat askapen mugimenduaren erdian” artikuluan.
Zinez aparteko belaunaldian sortu zen Henri Curiel 1914ko irailean. Egipton garai hartan bazen judu familia aberats andana, Alejandria aldean. Pasaporte greziar, frantses, ingeles edo italiarren jabe ziren, nahiz eta Egipton belaunaldi mordoska eraman. Bere abizenak salatzen duenez, Curiel sendia jatorriz Espainiakoa zen, baina Italian barna iritsi ziren beste judu sefardi asko legez Egiptora. Kulturaz, Frantziarekin sentitzen ziren lotuak.
Aitaren negozioetan murgiltzea egokitu zitzaion gaztetatik. Nekazariei dirua mailegatzeaz gain, Niloko deltan 100 hektarea zeuzkaten. Beren kotoi soroetan langileek zeramaten bizimodu ikaragarriak inarrosi zuen. Gero emazte izango zuen Rosette Aladjem erizain gazteak erakutsi zion aitaren langileak nola bizi eta hiltzen ziren. Zazpitik hamahiru urte arteko haurrak bero eta hauts beldurgarrien artean lanean, maskararik gabe, talde buruak zigorrekin kolpeka, malaria nonahi, klase guztietako gaixotasunak...
Honela definitu zuen Gilles Perraultek Egiptoko gazte judu aberats koadrila haren marxismorako bilakaera Le Monde Diplomatiquen 1998an: “Europako militanteetatik talde txiki hau bereizten duena zera da, artean hirugarren mundua deitzen ez zen hartan sortu zirela, zinismorik gogorrenarekin gizakiak gizakiari zanpaketarik handiena ezartzen zion produkzio sisteman. Argia ez zuten ikuspuntu abstraktutik aurkitu, libururen batean, edo gainbalioaren kalkuluetatik atera; ez, errebelazio fisikoa izan zuten, tripetakoa, eta beren sentsibilitatean geratu zen itsatsirik betiko”.
Henri Curiel ezkerreko analisietan oinarrituta kolonialismoaren kontrako borrokan murgildu zen, Bigarren Mundu Gerraren erdian. “Zer da komunista izatea gaur egun Egipton? Antiinperialista izatea da”, idatzi zuen inork baino lehenago.
Solidarité sare ahaztua
1950ean Egiptotik alde egin behar izan zuen. Ordurako arabiarren eta Israel sortu berriaren arteko lehen gerra lehertua zen, eta Curielen sorterriak berak espero ez zuen bideari ekin zion. Leku desegokia juduarentzat.
Europara etorrita, ondo kokatutako kontaktuak zituen Frantziako Alderdi Komunistan, baina honek harrera epela egin zion. Gerra Hotza zen nagusi munduan, eta geopolitikak –edo AEBekin zaude edo Sobiet Batasunarekin– dena aldrebesten zuen. Curielen meritu berezia izan zen ohartzea nazio askapen nahia izango zela munduan XX. mendearen bigarren erdiko motor nagusietakoa. Ezkerreko burokratek kolonizatuei pazientzia eskatzen zieten bitartean, metropoli aberatsean proletarioek iraultza laster egin behar omen zutela eta, Curielek solidaritateari ekin zion.
Aljeriako gerran Frantzian zeukan sarea FLN askapen mugimenduaren zerbitzuan ipini zuen 1957tik. Aljeriarrei laguntzen hasi ziren intelektual askoren alderantziz, Curiel ziur zen hura askapen nazionaleko gerra izango zela, ezin zela espero Ahmed Ben Bella edo beste edozein buruzagi aljeriar Lenin berriak izatea.
1960an, Frantziako poliziek arrestatu zuten. Urte eta erdi egin zuen Fresnesen. Gerra bukatutakoan, libre bai baina espultsatu egin nahi izan zuten. Gelditzea lortu zuen gerra zaharretik Pariseko agintarien artean zituen ezagupide batzuen laguntzari esker.
“Berrogeita zortzi urte zituen espetxetik kaleratzean –idatzi du Perraultek– eta bazekien marjinalitateari egin beharko ziola aurre”. Formakuntza intelektual handia eta Europan egindako borrokaren esperientzia zeuzkanez, horiek gerrillari gazteagoen esku utzi nahi izan zituen, horretarako sortuz Solidarité erakundea.
Apaizak, sindikalistak, militante komunistak... jende talde anitza bildu zuen Solidaritén. Ez politika egiteko, guda modernorako teknikak ikasteko baino. Nola galduarazi jarraika datozkizun poliziak, idatziak egin eta inprimatzea, agiri faltsuak ekoiztea, idazketa zifratua, sorospen teknikak, kartografia, armak eta lehergaiak nola erabili ere bai noiztenka...
Hirugarren munduko mugimenduei laguntzen zien Solidariék eta Europakoei ez. Euskaldunekiko harremana anekdotikoa izan omen zen. Aldiz, Hegoafrikan apartheid sistemaren kontra borrokatzen zuen ANCri zerbitzu handia eskaini zien. Hego Amerikakoei ere bai.
Judua eta aldi berean mundu arabiarraren ezagutzaile ona izanik, 1960ko eta 1970eko hamarkadetan Henri Curielek saiatutako beste ahalegin bat Israel eta Palestinaren arteko bakearen aldekoa izan zen. Jassir Arafaten oso hurbilekoa zen Issam Sartaui-rekin ari zen operazio horietan. Gehiegi zen. Sartaui Portugaleko Estoril hirian hil zuten, eta laster, 1978ko maiatzaren 4an, Parisen garbitu zuten Henri Curiel, etxeko atarian.
Ordurako Le Point egunkari eskuindarrak plazaratua zuen Henri Curiel zela Europako terrorista guztien buruzagia, argazkiak eta bizilekuaren xehetasunak erakutsiz. Delta izeneko talde ultraeskuindarrak bere gain hartu zuen hilketa, Aljeriako gerraren mendekuaren aitzakia aipatuz.
Hilketaren susmagarriak asko izan dira, Delta bera bezala Hegoafrikako zerbitzu sekretuak, israeldarrak, Arafaten kontrako palestinarrak... Frantsesei utzikeria aurpegiratu zitzaien, Giscard D’Estaing-en garaiko krimena Mitterrand berak ere argitu nahi izan ez zuelako. Orain, telebistako dokumental honek nabarmendu ditu DST zerbitzuak Curieli egindako jazarpena, gezurrezko informazioa filtratzea eta abar: hiltzaileek Frantziako Estatua eduki zutela konplize.
Kronika honen Interneteko bertsioan 1987an Larrunek argitaratu artikulua ipini da, Henri Curiel hobeto ezagutzea merezi duen gizona baita.
Argazki oina: Lerroon ondoko argazkia –1987an Larrunen plazaratu zena– da gaur aurki daitekeen Henri Curielen irudirik txukunena, Interneten dauden gainerakoak eskasagoak izanik. Hura zen gizon argal eta zorrotza erakusten du. Canal+eko Spécial Investigation saioaren meritua da Henri Curielen hilketan Frantziako agintariek jokatutako papera berriro aktualitatera ekartzea. Haren lagunek kamara aurrean deklaratu dute DST (Direction de Surveillance du Territoire) kontraespioitza zerbitzuak oso hurbiletik kontrolatuta zeukala. Georges Suffert kazetaria ere mintzarazi dute, 1976an Le Point egunkarian Curiel KGBko agentea zela eta terroristentzako armak garraiatzen zituela plazaratu zuena. Honek aitortu du DSTk eta atzerriko espioitzaz arduratzen zen SDECEk eman zizkiola Curielen dosierraren zatiak, kazetariak argitara zitzan. DSTko buru izandako Jean Balkouti-k onartu du sekula ez zela frogatu Curiel KGBkoa zenik. Antza denez, pertsegizioa ezin gehiago jasanik, Curiel bera Aljeriara ihesi joateko erabakia hartua zen. Alde egin baino aste gutxi lehenago hil zuten. Nork, ordea? Israelek? Hegoafrikak? Ultraeskuindar frantsesek? Poliziak ez zuen pista bakar batean ere egin aurrera. Curielen abokatuak dio epaileak presio handiak jasan zituela ikerketan oso urrun ez joateko. Krimena argituko zuela agindu zuen François Mitterrandek beste askotan legez hitza jan eta ez zuen irekiarazi dosierra. Helburu handien bila borrokatu zen gizona etsai handiek behar zuten kalitu.
Informazio gehiago
- Alan Gresh-en “Henri Curiel, la piste française” Le Monde Diplomatiqueko ber blogean
- Canal+eko emankizuna
- Emankizunaren aipamena Aljerreko El Watan egunkarian
- "Un homme à part" liburuaren birralgitarapena
- Gilles Perraulten “Henri Curiel, hirugarren munduko herritarra” 1998ko Le Monde Diplomatiquen
- Curiel frantsesezko Wikipedian
Asteleheneko bileran helarazi zioten asmo hori enpresa batzordeari, eta irailaren 9rako deitu dute hurrengo bilera. Fabrikak 151 behargin ditu gaur egun, baina ez dute zehaztu zenbat kaleratuko lituzketen.
Emakumeak dantzara atera eta gizonezko dantzariek oztopatu egin dituzte, bultza egin diete eta haien dantza eragozten saiatu dira. Beste batzuetan musikariak geldiarazi dituzte eta ikusleetako batzuk bizkarra eman diete emakume dantzariei. Ez da Baztan, ez Hondarribia edo Irun;... [+]
"Bailara eraldatzeko ezinbesteko tresnatzat" hartzen dute Gaztetxea, eta elkartasuna adierazi diete "borrokan dauden beste Gaztetxe guztiei".
Hondarribiko udal gobernuaren “ausardia faltaz”, kontsentsua bilatzearen tranpaz eta “gatazkaren espiritua berpiztu” nahi duen alarde tradizionalaren aldeko elkarteaz mintzatu zaigu Uxoa Anduaga, Jaizkibel konpainia berdinzaleko kidea. “Ez dira... [+]
Donostiako epaitegi batek aurretik emandako epaia berretsi du EAEko Justizia Auzitegi Nagusiak. ELAk eta LABek mobilizazioa antolatu dute ostiralerako, eta Euskalgintzaren Kontseiluak bat egin du.
Horixe da datorren irailaren 10ean Frantziako Estatua hankaz gora jarriko duen deialdi herritar berriaren lema. Sarean gaia lantzen ari diren gune asko daude, baina bi interesgarrienak aipatzearren, hor daude, besteak beste, @lessoulevements edota @bloquonstout atariak.
Izan... [+]
Sena ibaitik metro eskasera egon arren, ez dago Mundolingua museoa aipatzen duen turismo gidarik. Kasualitateak baino ez gaitu eraman horra. Nolanahi, horrela aurkitzen dira, maiz, hiri baten sekretu gordeenak.
50 urte dira Francoren diktadura garaiko azken bost fusilamenduetatik. Jon Paredes, Txiki eta Angel Otaegi ETAko kideak, eta Sánchez Bravo, Humberto Baena eta Ramón García Sanz FRAPekoak. Txikiren abokatuetakoa izan zen Magda Oranich, mende erdia eta gero... [+]
UPNk salatu du Nafarroan eskuin muturreko taldeen eta Poliziaren indarkeria aztertzen duen batzordeak ia edonor hartzen duela biktima gisa. María Chivite lehendakariak erantzun dio Poliziak egindako abusuen salaketak asko izan direla eta denboran hainbat garaitan... [+]
Uztailean Keir Starmerren gobernuak erakunde "terrorista" gisa izendatu zuenetik, Palestine Action taldearen aldeko mezuak erakusteagatik ehunka lagun atxilotu dituzte. Larunbatean manifestazioa antolatu dute Londresen eta beste mila pertsonatik gora atxilotzeko... [+]
Zinemagile iruindarrak, ibilbide labur baina baliotsua egin zuen zinemagintzan 1970eko eta 1980ko hamarkadetan, zuzendari lanetan emakumerik apenas zebilenean. Irrintzi lanarekin garai hartako errepresioa islatu nahi izan zuen, eta Ikuska proiektuan euskal emakumeak erretratatu... [+]
Irailaren 9an eta 12an egingo dituzte udako eskolak. Telesforo Monzon eLab Euskal Herrigintzaren Laborategiak hizlari potenteak gonbidatu ditu, besteak beste, Iñaki Iurrebaso, Olatz Altuna, Jon Sarasua, Idurre Eskisabel, Josu Aztiria, Iñigo Urrutia eta Miren Zabaleta... [+]
Sara Fantova zinemagile bilbotarraren Jone, batzuetan filma zinema aretoetara helduko da irailaren 12an. Pelikula komunitarioa sortu du Kaskagorri eta Kranba konpartsekin, Bilboko Aste Nagusian girotuta baitago amodioa, jaia, gaixotasuna eta zaintza ardatz dituen istorioa.
Usaiako "süjetik" gabea, esku andana batek idatzia, errejent multzo batek zuzendua, gertakizun askoren kontari, gisa guzietara kolektiboa da.
Greban dira Benito Menni egoitzako langileak joan den abuztuaren 25etik, irailaren 8ra bitarte. Hermanas Hospitalarias enpresak agindutako kaleratzeen eta unitate itxieren aitzinean, Nafarroako Gobernuak ez duela arduratsuki jokatzen ari salatu dute.