Neuzkan lasaitasuna eta balkoira biluzik irten ahal izatea, aldiz, bai, neuk disfrutatzen nituen. Ingurunean betidanik dugun sexu-zerbitzuetako gremioan ere egon da aldaketarik aspaldion. Garai batean ia denak ziren Espainiako Estatuko adin guztietako andreak, gero neska heroinazaleak edota trabestiak –honela esaten zitzaien–, gaur egun gehien-gehienak afrikar beltz gazteak.

Auzokide batzuk buru-belarri dabiltza prostitutak nola edo hala bota nahian: eskola dagoela, eliza dagoela... Argazkiak eta guzti ateratzen dizkiete udalari bidaltzeko –ulertzen ez dudana, jakin denok baitakigu hor daudela–. Protesten ondorioz edo, udaltzainek batzuetan gorago joateko agintzen diete, etxeetatik apur bat urrutiratzearren. Beste batzuetan, berriz, beherago joateko, goiko auzo dotorekoek ere beraien etxeetatik ez omen dituztelako ikusi ere egin nahi.

Antzeko kontuan gertatzen ei dira beste leku askotan, Euskal Herrian zein atzerrian. Hainbatek emakumearen duintasun eta esplotazioa aipatzen ditu eta bezeroak zigortzeko ere eskatu. Honen guztiaren atzean zinismoa eta hipokresia antzematen ditut. Batzuek ez dutelako errealitatea ikusi nahi eta –askotan zerbitzuon erabiltzaile izanda ere– beraien etxeetatik urruti nahi dutelako, inor entera dadin beldur edo. Besteek, emakumeak –langileak oro har– kasu gehienetan duintasun handirik gabe eta soldata izena ere merezi ez duten sosen truke lan egiten duten arren, prostituzioaz baino ez direlako kezkatzen.

Beharrizan oro –fisiologikoak barne– merkatu-gai bihurtzen den gizarte batean –ordaindu beharreko komunak ere baditugu...– zer arazo dagoke, bada, sukaldariak, tabernariak eta abar dauden bezalaxe, sexu-grina dugunerako prostitut(o)ak egotearekin?
Erantzuna sinplea da: moralarekin egiten dugu topo, moral erlijiosoarekin alegia, zeinak sexuarekin zerikusirik duen guztia tabu bihurtu duen.

Gizarte idilikoan, jakina, dena izango litzateke justuagoa eta berdintzaileagoa. Zerbitzuak publikoak izango lirateke, doakoak alegia, eta, agian, denok izango genituzke txortan edota maitemintze-kontuetan aritzeko lagun ideala ere. Baina, errealitatea tematia da eta, gauden gaudenean, hobe genuke moralina gainetik kendu eta ostrukarena ez egin. Azken batean, gauza arriskugarriagoak irakasten dira elizetan eta auzoek protestarik ez. Hamaika ikusteko jaioak gara!