Hezkuntzaren bidez soilik salbatuko da jendea. Horretarako iraultza egin behar da hezkuntzan. Baina, eskolagabe batek edo erdialfabetatu batek uler al ditzake aurre egin behar diren eta garaitu behar diren erronka izugarriak?
 
Gertakari eta hausnarketa horien guztien inguruan bildu ditu Habanan Pedagogia 2007 biltzarrak 5.000tik gora hezitzaile; Mexikotik hasi eta Txile bitarteko herrialdetako hezitzaileek hezkuntzaren betebeharraz eta funtzioaz hausnartu dute eta ondorioetara iritsi dira.
Pentsamolde eta ideologia guztien gainetik, objektiboak diren datu horiek garbi erakusten dute mundua antolatu dugun erak bidegabekeriak, desberdintasunak eta hondamendiak besterik ez dituela sortu.
 
Egoera dagoen horretan utz dezakegu, munduak eman dezakeena arpilatu arte; edo, mundua antolatzeko beste bide batzuk saia ditzakegu, jakinik horrek eskema askoren puskatzea ekarri behar duela.
Guk, hezitzaileok, badugu gure buruari zer galdetua. Ez dezagun ahantz hezkuntza dela jendarte antolaketa transmititzeko tresnarik behinena, eta gu, beraz, eragile nagusiak.
 
Kuban, munduaren hegoaldean bizi direnak, gosetea eta zorigaitza jasaten ari direnak, gure erantzukizuna eskatzen ari dira iparraldean bizi garenoi.
 
Horiek guztiak urrun dauzkagula iruditzen bazaigu ere, ez dezagun ahantz guztiak munduaren buelta berean goazela. Begira diezaiogun, bestela, Euskal Herriak osatzen duen gure mundu txiki honi. Ezarri diguten Hezkuntza Sistemak zer betikotu, zatitu eta baztertzen ote du? Hezitzaile eta euskal hiritar gisa ez ote ditugu beste helburu batzuk?
Hausnarketa interesgarria, dudarik gabe. Ausartuko al gara?