Iruñeko Euskalerria Irratia irrati ona da. Are gehiago, nire subjektibitate guztiz subjektiboa aske utziko banu, hamaika lore eta laudorio idazten ahalko nituzke hasierako esaldi epel horren ordez. Baina gaurko helburua koipea ematea ez izaki, erran dezagun, gutxieneko adostasuna erdieste aldera, Euskalerria Irratia ez dela inguruko bertze edozein irrati baino makurragoa, eta badela batzuk baino hobea. Baina Euskalerria Irratiak, bertze edozein irratik eskaintzen duenarekin batera, Iruñeko gainerako irratiek eskaintzen ez duten -gutienez- gauza bat eskaintzen dio egunero Iruñerriko euskal komunitateari: irratia egunero euskaraz aditzeko aukera. Normaltasuna, alegia.

Izan ere, egunero irratia pizteko keinu xume horretan badira tasun gehiago -euskaltzaletasun, abertzaletasun, euskalduntasun, irakurleak nahiago duena aukera dezala-, ikusgarriago, ozenago eta nabarmenago ageri ohi zaizkigun bertze zenbait keinu eta jarreratan baino. Anitzez txikiagoak baitira abertzale edota euskaltzale sutsua izateko gutxieneko eskakizunak, irrati entzule arrunta izatekoak baino. Balizko asmoetatik urrun, gure egunerokotasunean txertatzen den praktika da irratia entzutearena, eta unean uneko informazioa euskaraz jasotzearena, kirolari buruz, politikari buruz edo futbolari buruz.

Futbola sobera interesatzen ez bazait ere -ez irratian eta ez bertze inon-, hondar egunotan futbolarekin hala edo nola loturiko berri batek atentzioa eman dit. Futbola aitzakia hartuta, bake prozesuari buruzko gogoeta politak eskaini zituzten Berrian Joseba Zulaikak eta Jokin Muñozek. Lehenbizikoaren ustez, euskal abertzaleek Zarraren antzera jokatu beharko lukete, eta arerioari gol guziak sartzeari uko egin; Jokin Muñozek, berriz, partidak irauteak nori egiten dion mesede galdetu ondoren, Bolañoren autogola proposatzen zuen eredu.

Kirol ederra da futbola, eta eragin handia du gure gizarteetan. Guztietan erran nahi baita, baita Euskal Herrian ere: Euskal Selekzioa aurrera ateratzeko argudioak aditu bertzerik ez dago. Eta, goitian erran bezala, futbolzale ez izan arren, ongi iduritzen zait hori guzia. Hala ere, futbolaren pisua eta garrantzia aitortuta ere, nik ez nituzke nire esperantzak soil-soilik futbolean paratuko. Begira, bertzenaz, zer gertatu den Espainian: futbol selekzioak porrotak baizik ez ditu lortu, eta hondarrean saskibaloi selekzioak eraman ditu dominak eta ohoreak. Edonola ere, atsekabeak bertzerik ekarri ez arren, iduri du futbolak kiroletan errege izaten segituko duela, eta ez da harritzeko modukoa. Futbolean dena baita ikusgarri, dena ohiz kanpokoa, dena erabakigarri: mendeko edo milurteko partida astero jokatzen da. Eta, neurri berean, futbolean dena dago neurtua, dena arautua, dena kontrolatua. Ikuskizun handienetan bezala -Oscar emanaldietan bezala, errate baterako-, aitzinetik prestaturiko gidoi baten arabera gertatzen da dena: buruzagien adierazpen gartsuak, jokalarien arriskurik gabeko estrategiak, hooliganen jokoz kanpoko ekintza gaitzesgarriak -eta gaitzetsiak, gidoi berberari jarraiki-. Gure eguneroko bizitzatik ateratzen gaituen kirola da futbola, baina haren burrunbaren erdian uste dut betiko errepikapena dela, eta ez sorpresa, ikusleak balioesten duena.

Horregatik, politikaren ligan hamaikagarren aldiz mendeko edo milurteko partida jokatzen ari garen honetan, ez da harritzekoa entrenatzaileak zaleak berotzen ibiltzea. Horretan, aspalditik idatzitako gidoi bati jarraitu baino ez diote egiten. Partidak ustekabeko bukaera izan zezan, ustekabeko pausoren bat egin beharko lukete, dela Zarraren ukazioa, dela Bolañoren autogola. Bitartean, nik ere, futbolzale ez izanagatik, partidan jarriko dut arreta, baina sobera larritu gabe. Ez ditut albistegiak betetzen dituzten txapelketa handi horiek sobera gustuko. Aukeran, eguneroko praktika xumeak ditut nahiago, telebistan agertzen ez diren horietarikoak. Arautu gabeak, kontrolatu gabeak, horiexek dira, nire ustez, gure agintari batzuk nerbiosten dituztenak. Normaltasun batzuendako beldurgarria ekartzen dutenak. Adibidez, irratia entzutea. Naski horregatik ez diote Euskalerria Irratiari lizentziarik ematen.