Badirudi disko honek aldaketa erakusten duela. Zer izan da zuentzat?
Disko honek atera gaitu aspaldian bizi izan garen tuneletik. Birritan entseatzeko lokal gabe gelditu ginen: Buenawixtako zati batek sua hartu zuelako, eta etxea hustu zutelako. Lokala aurkitzeak denbora luzea eman digu. Eta Europatik barrena egin beharreko bira atzera bota genuen. Horren ostean diskoa kaleratzeak indarberritu gaitu.
Baina bideoklipa, promozioa egin duzue... Ez al duzue lehen baino serioago hartu?
Iker gitarra jotzaileak bideo produktora bat ezagutu zuen eta proba egiteko aurrekontua eskatzean eskaintza ona egin ziguten. Promozioarena, berriz, Auria eta Teresa lagunek egin digute. Beraiek kazetaritzan egiten dute lan, eta ardura hori hartu zuten.
Horrekin lotuta, zuen kantu bat Euskadi Gaztean jartzeak poztu al zaituzte? Nor aldatu da, zuek, Euskadi Gaztea edo Euskal Herria?
Ez gaude kabitu ezinik, baina hamabi bat aste daramagu zerrenda horretan eta pozgarria da jende gehiagok gure musika entzutea. Euskal Herria dezente aldatu da. Hellacopters, Turbonegro eta halakoek jende askoren interesa piztu zuten, eta hori oso positiboa da. Horrez gain, Jam aretoa hiriburuetatik kanpo egoteak ere lagundu du musika talde desberdinen eskaintza zabaltzen, baita Internetek ere.
NCCk dozena pasatxo urte bete ditu, eta aurretik La Perrera taldean ere ibili zineten. Zein da jarraitzeko sekretua?
Musika gustuko izatea. Hori ezinbestekoa da. Gainera, hori ez bada, zer egin behar dugu, igandetan arrantzan joan? Beti atera dezakezu musika jotzeko denbora, 40 zein 50 urte izan. Eta garrantzitsuena da lortu ezin dituzun helburuak ez jartzea. Talde asko erre egiten dira, jarritako helburuetara ez direlako heltzen. Gu poliki goaz, baina oraindik badugu zer eman eta ikusle gazteak ere gerturatzen zaizkigu.
----------------------------------------------------------------
1.530 segundos de... Nuevo Catecismo Catolico
No Tomorrow
Iraupena: 25' 3 euro
Burmuina zabal-zabalik duten punkaren aita-puntakoak
Honako hau Donostiako beteranoen zazpigarren lan luzea da. Urteek onura egiten diete eta honako diskoan melodiak eta koroak gehiago zaindu dituzten arren, agerian utzi dute aurreiritzirik gabeko punka egiten jarraitzen dutela, nahi dituzten korronteetatik osagaiak hartu eta NCCren estilo propioa zizelkatuz, ohi duten indar eta sendotasunez. Ez dituzte modak ezta egun nagusitzen diren korronteak aintzat hartzen eta bide propioa egiten dihardute, beraien erritmoan. Horren erakusle, oraingoan Slade eta D. L. Byronen bertsio bana oparitu dizkigute. Horrez gain, ingelesa eta gaztelera tartekatuta, entzulea 77ko Ingalaterrara, 80ko hamarkadako Kaliforniara eta urrunago eramateko gai dira. Hitzetan autokritika handia egiten dute edanaren, iskanbilaren, inmobilismoaren eta heldutasunaren gainean.