Iñaki Segurolak honakoak esan zizkion Ostielari: «Ni mundu honetako jaun eta jabe banintz, esango nuke: bihartik aurrera liburu, kuadro, disko, etzakiat zer... denak atera behar dituk izenik gabe eta horrekin merkatu eta sistema kulturala ba... Artearen kontuan zer esanik ez, kasu estremoa izango huken (...) Artean zer saltzen da? Izena, arte haundi milamiliodunean».

Carlos Gilek Garan idatziak: «Egun hauetan ikuskizunen saila begiratu eta soilik kontsumorako produktuak topatzen ditut (...) Europako edozein antzoki publikotan zaharkituta dauden formula hauek ukiezinek programatzen dituzte, aitortu ezin diren interesen izenean (...) Horregatik beldurra dago. Konpainiak ahulak dira. Bizirauteko, sortu dutena ukiezinen gustukoa izatea beharrezkoa da».

Xabier Payaren hitzok jaso zituen Berriak: «Orain ematen du idatzizkotik ahalik eta hurbilena ibili behar dugula, perfekzionismoaren bila. Hori garai bateko bertsolariek ez zuten egiten, eta hori da bertsolariek izan dezaketen konplexu moduko bat. Bertsoa izugarri lantzen da, sortzen diren neurri luzeetan ikus daitekeenez, baina bertsoa ahozkoa da, eta hori bertsolari askok ahantzi egiten dute lantzean behin».