Europak ez daki nora joan, bere eredu sinbolikoen antzera. Hamlet eta Kixote dira eredu horiek azken lau mendeetan, eta batak zein besteak zalantza eta errealitatearekiko harreman problematikoa dute gida bakartzat. Ez dakitela nora abiatu, ez dutela argi zeren bila ari diren.
Guk, aldiz, ba ei dugu abian prozesua. Komeni zaigu, beraz. norantz joan nahi dugun argitzea. Prozesuak asko irabaziko luke, batez ere, helmugaren ideia argi azaltzerik balego, guztiok ikusiko bagenu gure begien edo gure irudimenaren aurrean arribada portuaren argazkia, eta berau lasaigarria eta are erakargarria balitz. Adibidez, guztiok kontsultatuak garela, modu ireki eta demokratikoan, elkarbizitza antolatzeko oinarrizko baldintzen gainean, eta gure iritzi librea kontuan hartua dela Europan eta Munduan nola bizi nahi dugun erabakitzeko orduan. Adibidez, nola emango zaigun aukera baketsu eta aberasgarria nor bere hizkuntzan eta kulturan bizi eta garatu ahal izateko. Adibidez, nola euskal alderdi eta giza talde guztiek oinarrizko adostasunak landu eta behingoz proposamen baikor bat aurkezten diguten Euskal Herriko biztanle sofritu eta esperantzatsu guztioi.