Etika eta estetikaz, baratzaz alegia, gaurkoa. Etxe berriko balkoian loreak bizilagun jartzeak bere egunerokoari erantsi dion bizipoza areagotu nahian, etxe ostean ortua edo baratza jarri nahi du lagun batek. Landareekin gozamen estetikoa eta era guztietako kidetasunak bizitzetik, landareak sortu, zaindu, maitatu, gobernatu, gizendu, hil eta fagozitatzerako urratsa jakinaren gainean eman nahi du. Erabaki laudagarria, era guztietako pantailen gezurrean oinarritutako estetika eta funtsa euro xentimoan duen janarien etika nagusi diren garaiotan, miresgarria.

Etika gure kulturan jaso eta adierazten dugu. Kantauri itsasora doan urak bustitzen gaituen euskaldunok ez dugu "lorategia" eta "paisaia" bezalako hitzik ezagutu. Dena baratza da: etxe bueltan lantzen diren sendabelarrak, loreak, eltzerako espeziak, fruta arbolak... Zikulu-saltsa ederra da bai, gure baratza. Erromatarrek ekarritako fruituak, arabiarren barazkiak, urrutiko kolonietako loreak... denak daude etika honetan.

Estetika ere bada baratza. Sormen leku paregabea. Kolore eta formen mihisea lurra: errenkak, multzoak, pardak, hagak, hesitxoak, konpostgunea, simaur pila, usainak, loreak, txoriak, tximeletak... Egunetik egunera aldatuz doan artelan bat da, efimeroa. Baratzain bakoitzaren aitzurrak bezala euriak, haize boladak, izotzak berera moldatzen duten espazio tridimentsionala.

Pinutzar bat eraitsia omen dute baratza izango den lagunaren sailean. Haren ipurdia bertan uzteko esan nion, zainen artean lore batzuk landatu eta bere lanaren eguneroko gozamenerako panoramika ederra izango duela bertan eseriz gero... Artistaren etika eta estetikaz gozatzeko...