Joan den igandean, hilaren 13an, Parlamenturako hauteskundeak egin ziren Europako Batasunean (EB). Lehenik eta behin, esan beharra dago demokratikotik oso gutxi duela Europa honek, zeren batasuneko estatuetako batek, Espainiakoak, ez baitio utzi Euskal Herriko gizartearen parte handiko bati bere ordezkariak hautatzen. Hori horrela bada, nor ordezkatzen du Europako Parlamentuak eta zertarako eratu da? Egia da, legearen ikuspuntutik, gaur egungo EB osatzen duten 25 estatuetan beren ordezkariak bozkatu ahal izan dituzten herritarrak ordezkatzen dituela. Europako Parlamentuaren eguneroko errealitatea, ordea, oso bestelakoa da. Herritarren Europari baino gehiago, eta langileen Europari baino gehiago »hori baita Europako gizartearen gehiengoa», Europako Parlamentuak eta Europako Batzordeak hobeto erantzuten diote kapitalaren eta multinazionalen Europari. Merkatarien Europa deitu ohi zaionari, alegia.

Horrela izan da sortu zen unetik beretik, eta horrela izango da gero ere, zeren lobbyek edo talde ekonomiko multinazionalek kontrolatzen baitute, ez beste inork, EBren funtzionamendua. Haiek dute sarbide zuzena goi-mailako funtzionarioengana iristeko, hau da, politikariei hainbat gairi buruzko txostenak eta konklusioak »gehienbat gai ekonomiko eta sozialei buruzkoak» prestatzeaz arduratzen direnengana. Tamalez, politikari gehienek, multinazionalen filosofia neoliberal eta kapitalista berari erantzuten baitiote, kasik berretsi baizik ez dituzte egiten konklusio horiek, kasu gehienetan lobby kapitalisten begirapenean eta haien interesen zerbitzura eginak izaten direnak.

Egia da, nolanahi ere, egoera hori alda litekeela baldin eta Europako Parlamentuan benetako ezker politiko bat balego, joera horri aurre egingo liokeena. Orain olatu neoliberala esaten bazaio ere, olatu kapitalista bat besterik ez da, argi eta garbi. Zoritxarrez, Europako Parlamentuan eseriko diren politikarien parte handi bat betiko eskuinekoa da, eta beste bat sozialdemokrata esaten zaiona eta arlo ekonomikoan eskuinarekin alde handirik ez duena. Politika ekonomikoak oso antzekoak dituzte. Lehen komunistak deituriko estatuetako batzuk Europako Parlamentu horri batu zaizkio orain... Parlamentu horretan defendatuko dituzten balioak, ordea, ez dira oso bestelakoak izango eskuinekoen eta sozialdemokraten Europakoen aldean. Horiek horrela, aldaketa gutxi espero izan ditzakegu Europako Parlamentuan erabakiko dituzten politika ekonomikoetatik. Lehengo beretik izango dugu berriz ere. Eta euskaldunok, beste behin ere zatiturik eta ilegalizaturik, subiranotasunik ez izateaz gainera, ezingo dugu ahots propiorik izan. Gure interes ekonomikoen defentsa »gure industriarena, ontzigintzarena, arrantzarena, nekazaritzako eta abeltzaintzako sektorearena, eta abar» Frantziako eta Espainiako gobernuek egingo dute, baina haien interesak ez dira beti gureak izaten, ezta haien lehentasunak ere.

La Navalen eta Euskal Herriko beste enpresa batzuen etorkizuna. Sestaoko La Naval enpresaren etorkizunaz hartzen duten erabakiak, hain zuzen ere, zerikusi handia du Europarekin. Ontziola militar bihurtzeko aukeraz ari dira espekulatzen, eta ixtea ere ez dute baztertzen. Nork erabakiko du? Euskadiko administrazioak behintzat ez. Espainiako eta Frantziako administrazioek, ordea, bai, hartuko dute parte erabakian. Eta haien interesak eta lehentasunak ez dira gureak. Hala gertatu zen orain urte batzuk Euskalduna ontziola historikoa itxi zutenean, orduan ere ez baitzituzten gure interesak lehenetsi. Ontziola hura, orain La Naval bezala, konpetitiboa zen; beste ontziola batzuk bainoago. Konpetibitatea, ordea, beste kontu batzuetarako hain erreklamatua izanik ere, ez zuten kontuan hartu. Beti bezala, Espainiako administrazioaren interes politikoak gailendu ziren.

La Naval itxiz gero, horren ondorioak ardura handikoak lirateke hango langileentzat eta, batez ere, Euskal Herriko egitura industrialarentzat, zeren, hein handi batean, Ezkerraldeko enpresa horren tankerako enpresa handietatik bizi baita. Ondorio okerragoak nozituko dituzte, ezbairik gabe, tamaina txikiko eta ertaineko enpresek, horietako langileek ez baitute eskubiderik izango, La Naval bezalako enpresa publiko batekoek ez bezala, kalte-ordainetan eta aurretiko erretiroetan kondizio abantailatsuak izateko. Beti bezala, Caballito, Neweel, eta antzeko enpresa txikietako langileek, ixtea gertatuz gero, legezko bi urteko langabeziarekin eta kalte-ordain ziztrin batekin konformatu beharko lukete.

Petrolioa. Petrolioaren prezioaren eskalada, Irakeko eta Ekialde Ertaineko egoerak gertarazia, arriskuan jartzen ari da munduko ekonomiaren hazkundea. Energia nuklearraren defendatzaileek energia horren beharraz behin eta berriro ekiteko aprobetxatuko dute egoera. Kritikak ez dizkiote zuzenduko, inondik ere, Azoresko hirukoteari, Bush buru dutela, nahiz eta haiek gertarazi duten egoera leher-zoriko hori Ekialde Ertainean eta, beraz, planeta osoan.