Manu Lopez Gasaniri esker genituen euskaraz Lewis Carrollen lan nagusiak »1865ean kaleratu zuen Aliceren abenturak lurralde miresgarrian eta 1872an argitaratutako Ispiluan barrena (eta Alicek han aurkitu zuena)». Oraingoan, berriz, Lewis Carrollek bere garaian 0-5 urteko haurrentzat prestatu zuen Aliceren abenturak... liburu ospetsuaren egokitzapena euskaratu du, Alizia haurrentzat izenburuarekin, baina bere bertsio honi egungo 5-10 urte bitarteko haurrentzat irizten dio egokia. XIX. mende bukaerako argitalpenak zeramatzan irudiak agertzen dira Pamiela argitaletxeak kaleratutako liburuan ere, hau da, John Tenniel margolariak Aliceren abenturak... liburutik hartu eta haurrentzako zenarentzat handitu eta koloreztatu zituenak.

Gaiak argitaletxeak plazaratutako liburu honetan Fisikan, Kimikan, Matematikan, Biologian, Psikoanalisian zein Bioteknologia eta Genetikan pentsamendu garaikidean mugarri diren hamaika zientzialarik landutako gaiak eta bakoitzaren oinarrizko pentsamendua ahalik eta erarik labur eta errazenean daude jasorik. Hain zuzen ere, Arkimedes, Galileo Galilei, Isaac Newton, Antoine Lavoisier, Michel Faraday, Charles Darwin, Jules Henri Poincaré, Sigmund Freud, Marie Curie, Alberts Einstein, eta Francis Crick/James Watson zientzialariena. Kasu honetan, ordea, informazio horren guztiaren berri ematen digutenak zientziaren alorrean buru-belarri lanean ari diren beste zientzialari batzuk dira.

Ana G. Lartiteguik idatzitako istorio honetako protagonistek isilik egoten jakin izan balute, beste era batera joango ziren gauzak, baina gauza da Koldo Patrikaxek parkeko pinu handienaren alboan bitxiak iruditu zitzaizkion harri batzuk aurkitu zituenean, Mariburutazio agertu zitzaiola eta zer edo zer esan ziola, inori ez esatekotan ordea. Hori egiteko asmo sendoa zeukan Koldok, baina gero beste lagun batekin aurkitu zen eta isilekoa kontatu egin zion, eta handik aurrera herriko haur guztiak batak besteari ondo gorde beharreko zera kontatzen hasi ziren eta pinu gaixoaren sustraiek eta bertan bizi zen iratxoak jasan behar izan zuten umeen diskrezio falta hura. Bost urtetik aurrerako irakuleei zuzendua dago Ana G. Lartiteguiren kontakizun polit hau.

Ibaizabal argitaletxeak etxeko txikienei begira plazaratutako Txio eta Mu bildumaren beste bi kontakizun daude ertzik gabeko liburuxka honetan bilduak. Ezkutaketan izenburua duen istoriotxoan, hain zuzen ere horretara ari dira jolasten txori txikia eta behia. Gorputzez eta izatez oso desberdinak izan arren, lagun handiak baitira biak, eta beti elkarrekin dabiltza jolasten eta ikasten. Ezkutaketan jolasten hasi, eta berehala aspertzen da Mu, txori txikia ezin duelako inolaz ere aurkitu, eta Txiok segituan aurkitzen duelako bera! Hegan deitzen den kontakizunean, berriz, txoritxoak ahalegin guztiak egingo ditu behiari hegan egiten irakasten. Berarentzat oso erraza da, eta nola egin behar duen esaten dio Muri. Behia saiatu saiatzen da besteak esana egiten, baina ezin bada hegan egin!

Seve Callejak hamar urtetik aurrerako irakurleentzat sortutako kontakizun samur hau Lurdes Auzmendik euskaratua eta Aranzazu Callejak marraztua izan da. Hazten ari da Martin eta helduen zenbait gauza hobeto ulertzen ditu bere arreba txikiak baino, eta saiatzen da mutikoa neskatoari laguntzen. Badute elkarren arteko haserrerik ere, baina, aitonaren ipuinak direla-eta oso haserre dabiltza, adibidez, Martinek aitonak ez dakiela ipuinak kontatzen uste baitu, arrebak izugarri gustuko dituen bitartean. Orduak pasatzen dituzte anai-arrebok gurasoek kontatzen dizkieten ipuinak entzuten, eta are gehiago amonarenak, baina aitonarenak bestelakoak dira, eta Martinek ez ditu gustuko.

Ezkontzaren zeremonia ospatzeko leku, garbitzapen, bedeinkazio eta harrera leku, eta bataioa zein hileta errituei lotutako gune izandako eliz ataurreak nola prestatu eta garatu ziren Gipuzkoan azaltzen du Maria Isabel Astiazarain Achabalek, Jonathan Bernalen argazkiak lagun, Gipuzkoako Foru Aldundiak kaleratzen duen Bertan saileko 21. zenbakia: gizarte leku garrantzitsu izandako eliz ataurreak eraikitzea ahalbidetu zuten politika, ekonomia, gizarte eta elkarbizitza arrazoiak, besteak beste.

Gazte eta helduentzat idatzitako zazpi ipuin eskaintzen ditu Karlos Linazasorok Mendekuaren graziaz izenburuko liburuan. Genero beltzeko ezaugarriak dauzkate, eta baita idazle tolosarrak hain ondo erabiltzen duen umore puntua ere. Istorio hauetan guztietan, norbaitek irain edo kalte larri bat ordainarazten dio beste norbaiti, izan daiteke bere aita, bizitza guztiz zapuztu dion senarra edo bere garaian lagun urkoa izandakoa, berdin dio. Karlos Linazasoro ahalegindu da irakurlea mendekua egiten duen horren alde jar dadin, eta ez biktimaren alde, mendekua egiten duenak egiten duena egiteko arrazoi aski indartsuak eta soberakoak dituela azalduz. Eta hain zuzen ere, horregatik saiatuko dira bere pertsonaiak hilketa perfektuak burutzen, gorroto ase ezinak eragindako ekintzak ondo mamitu eta betetzen, edo harrapatu duten piztiari ahalik eta polizia galdeketa zorrotzenean amua irentsarazten. Bukaera, berriz, irekia utzi die istorioei, irakurleak nahi duena hauta dezan. Ipuin hauetako pare bat-edo, lehendik argitaratuak zituen Karlos Linazasorok, Ignacio Aldekoa saria irabazi zuen Punta Araucaria, adibidez.