Pello Zubiria Kamino
@pellozubiria
2004ko maiatzaren 02a
Voix de la Resistance izenburuaz bataiatu dute maiatz honen 8rako Parisen antolatu duten ekitaldia. Kantari eta intelektual ezagunak bilduko dira Porte de Versaillesko kiroldegian, eta Europa eta munduko militante eta irakurle aurrerazaleen erreferentzietako bat den hilabetekariaren urrezko ezteiak ospatuko dituzte.
Ekitaldi horretan azalduko diren aurpegi ezagunek ûManu Chao, Jose Bove, Naomi Klein, Arundhati Roy...û 1954an Le Monde Diplomatique sortu zenean, aktualitate ziren pertsonalitateen erretratuekin egiten duten kontrastea, horra berrogeita hamar urteotan mundua zenbat aldatu den ohartzeko neurri polita. Hilabetekari honekin bateratsu sortu zen, esate baterako, herrialde ez alineatuen mugimendua, Nehru, Sukarno, Tito eta Nasser bezalako politikariek urte gutxitan mugimendu indartsu izatera eramango zutena.
Deskolonizazioaren eta gerra hotzaren urte haietan, Le Monde egunkariaren osagarri moduan asmatu zuten hilabetekari hau. Bere anaia zahar eta indartsua bezala, Frantziako eta frantsesez mintzo den munduko erreferentziazko prentsa izatea zuen asmo nagusia, Diploren kasuan nazioarteko politika eta estrategiei loturik.
Euskal Herrian ere bere jarraitzaileak izan ditu harrezkero. Iparraldean nabarmen, baina baita Hegoaldean ere. Frantsesak nazioarteko hizkuntza bezala gaur baino askoz indar handiagoa zuen orduan, eta 60 eta 70eko hamarkadetan euskal intelektualentzako ûhorien artean, euskal prentsa bultzatu zuten batzuentzakoû ez ziren arrotzak Le Monde Diplomatique-eko gaiak eta idazleak.
Bandung-eko konferentzia eta herrialde ez-alineatuen mugimendua, gerra hotza, bonba nuklearrak eragindako beldurra, Txinaren berpiztea, Txekoslovakiako aldaketa odoletan itoa, Vietnamgo gerra, apartheida... aktualitateko gai nagusiei buruzko artikulu sakonak eta garai berriek sorrarazitako eztabaida eta arazoei buruzkoak, denetik aurki zitekeen Le Monde Diplomatique zahar haietan.
Hazi ahala, XX. mendeko 80ko hamarkadan Le Monde egunkariarekin zituen loturak pittinka lasatuz joan zen hilabetekaria. Hasieratik erredakzio berezi baten jabe izanik, urte horietan lortu zuen Le Monde Diplomatique-ek kudeaketa autonomo bat edukitzea: horretarako Conseil dÆOrientation izenez bataiatutako administrazio kontseilu autonomoa edukitzea erdietsi zuten estraina.
Hurrengo urratsa, elkarte anonimo berezi bezala antolatzeko saioa izan zen. Honek ere gorabehera asko ekarriko zituen, baina gaur ezagutzen dugun Diplo hau 1994an osatutako egituran oinarritzen da. Urte horretan finkatu zen gaur Le Monde Diplomatique-ek duen jabego egitura. Enpresaren kapitalaren %51 Le Monde taldeak dauka, eta beste %49a ûblokatze ahalmena duen gutxiengoaû Diploko langileak biltzen dituen Gunter Holzmann elkartearen eta Les Amis du Diplo irakurle elkartearen esku dago. Langileen elkarteak bakarrik dauka gainera zuzendari berri bat izendatzerakoan proposamena egiteko ahalmena.
Ignacio Ramonet da urte hauetan guztietan aldizkariaren lider nabarmena, eta idazlerik ezagunena dudarik gabe. Baina enpresaren kapital osaketak determinantea dirudi bere arrakasta ulertzeko. Langile elkartearen indarrak lerro editorial koherente eta jarrai bat ahalbideratzen du, eta munduko beste komunikabide aurrerazale askok ûautogestioa besteei eskatzeko aldarrikapen hutsal bihurtuta!û falta duten sinesgarritasuna ematen dio Diplori.
Irakurleen elkartea da aldizkariaren oihartzun soziala handitzen duen bozgorailua, eta trukean gizartean arnasten diren arazoak aldizkarira ekartzen dituena.
Urtean zehar Les Amis du Diplo elkarteko kideek hainbat eztabaida eta tertulia antolatzen dute, munduan gori dauden arazo eta ideien inguruan. Ezkerreko pentsamendu eta ekintza hori, gero, gaur «altermundialismo» kontzeptuaren inguruan biltzen den mugimenduan ere mamitu da. Diploko pertsonaia eta idazle ezagunak daude Attac mugimenduan, Munduko Gizarte Foroan, eta abar. Ezin da ulertu indar handi hori Diploren lagunek urtean zehar egiten duten lana kontuan hartu gabe. Batik bat Frantziako hirietan funtzionatzen dute ûguregandik hurbileneko taldea Pauekoa daû, baina Britainia Handian, Belgikan eta beste zenbait herrialdetan ere badira.
Egunkari formato lehor horretatik atera gabe ûgehienez kolorezko irudi batzuk sartutaû munduan barrena arrakastaz hedatu den komunikabidea da Le Monde Diplomatique. Hilabetekariari, Frantzian bertan Manieres de Voir izeneko bihilabetekaria gehitu dio, bestelako atlas eta liburukiak, edukiak CD-ROMean bilduta... Frantzian bertan 228.000 aleko salmenta aitortu zion 2002an OJD erakundeak. Interneten ere presentzia diskretu baina indartsua dauka.
Kopuru horiei erantsi behar zaizkie Hexagonotik kanpo bere edukiekin egiten diren edizioenak. Edizio horiek oso ezberdinak dira elkarren artean. Errusierazkoak, Brasilgoak, farsi eta esperanto hizkuntzan eginak, txinerazkoak eta katalanezkoak bertsio elektronikoa bakarrik dute. Argentina, Espainia eta Alemaniakoak eta ingelesezkoa paperezko hilabetekariak dira. Beste herrialde askotan ûTurkia, Korea, Suitza, Maroko eta abarretanû beste aldizkarien osagarri gisa banatzen da Le Monde Diplomatique.
Azkenean, milioi bat aletara iristen da agerkari hau. Hori bai, hizkuntza eta herrialde bakoitzekoak badu zati bat frantsesezko originalaren itzulpena dena eta beste zati bat bertako idazleek ekoitzia. Beti ere, neurri eta dosi ezberdinetan. Euskal Herriko zenbait kioskotan biak atxeman daitezke, eta bien arteko ezberdintasunak nabarmendu.
Euskaldunokin zerikusia duten gaietan samur izan gara gu gehienik Diplorekin: bere izaera frantsesak eta Espainian dituzten sozioen pentsaerak eraginda, behin baino gehiagotan sentitu gara nahigabetuak abertzaleok hor irakurritako zenbait artikulurekin. Ordainetan, euskaldunok nazioarte mailan zein lan gutxi eta zein mugatua egin dugun ûgehienik mundu hispanoari lotuaû autokritikatzeko aukera ona eman digute... baina orain artean ez dirudi asko baliatu dugunik.
Internetik ez zenean, mundua ulertzeko Le Monde Diplomatique beharrezko erreferentzia zen, aldizkari eta egunkariek osatutako oihanaren erdian. Auzo global bihurtu omen garenean, inportantea izaten segitzen du. Dena arroxa ez dela dakigunon pozerako.
www.argia.eus/nethurbil helbidean, gai honi buruzko informazio gehiago eta Interneteko loturak.
Ekitaldi horretan azalduko diren aurpegi ezagunek ûManu Chao, Jose Bove, Naomi Klein, Arundhati Roy...û 1954an Le Monde Diplomatique sortu zenean, aktualitate ziren pertsonalitateen erretratuekin egiten duten kontrastea, horra berrogeita hamar urteotan mundua zenbat aldatu den ohartzeko neurri polita. Hilabetekari honekin bateratsu sortu zen, esate baterako, herrialde ez alineatuen mugimendua, Nehru, Sukarno, Tito eta Nasser bezalako politikariek urte gutxitan mugimendu indartsu izatera eramango zutena.
Deskolonizazioaren eta gerra hotzaren urte haietan, Le Monde egunkariaren osagarri moduan asmatu zuten hilabetekari hau. Bere anaia zahar eta indartsua bezala, Frantziako eta frantsesez mintzo den munduko erreferentziazko prentsa izatea zuen asmo nagusia, Diploren kasuan nazioarteko politika eta estrategiei loturik.
Euskal Herrian ere bere jarraitzaileak izan ditu harrezkero. Iparraldean nabarmen, baina baita Hegoaldean ere. Frantsesak nazioarteko hizkuntza bezala gaur baino askoz indar handiagoa zuen orduan, eta 60 eta 70eko hamarkadetan euskal intelektualentzako ûhorien artean, euskal prentsa bultzatu zuten batzuentzakoû ez ziren arrotzak Le Monde Diplomatique-eko gaiak eta idazleak.
Bandung-eko konferentzia eta herrialde ez-alineatuen mugimendua, gerra hotza, bonba nuklearrak eragindako beldurra, Txinaren berpiztea, Txekoslovakiako aldaketa odoletan itoa, Vietnamgo gerra, apartheida... aktualitateko gai nagusiei buruzko artikulu sakonak eta garai berriek sorrarazitako eztabaida eta arazoei buruzkoak, denetik aurki zitekeen Le Monde Diplomatique zahar haietan.
Langileak eta irakurleak jabegoan
Hazi ahala, XX. mendeko 80ko hamarkadan Le Monde egunkariarekin zituen loturak pittinka lasatuz joan zen hilabetekaria. Hasieratik erredakzio berezi baten jabe izanik, urte horietan lortu zuen Le Monde Diplomatique-ek kudeaketa autonomo bat edukitzea: horretarako Conseil dÆOrientation izenez bataiatutako administrazio kontseilu autonomoa edukitzea erdietsi zuten estraina.
Hurrengo urratsa, elkarte anonimo berezi bezala antolatzeko saioa izan zen. Honek ere gorabehera asko ekarriko zituen, baina gaur ezagutzen dugun Diplo hau 1994an osatutako egituran oinarritzen da. Urte horretan finkatu zen gaur Le Monde Diplomatique-ek duen jabego egitura. Enpresaren kapitalaren %51 Le Monde taldeak dauka, eta beste %49a ûblokatze ahalmena duen gutxiengoaû Diploko langileak biltzen dituen Gunter Holzmann elkartearen eta Les Amis du Diplo irakurle elkartearen esku dago. Langileen elkarteak bakarrik dauka gainera zuzendari berri bat izendatzerakoan proposamena egiteko ahalmena.
Ignacio Ramonet da urte hauetan guztietan aldizkariaren lider nabarmena, eta idazlerik ezagunena dudarik gabe. Baina enpresaren kapital osaketak determinantea dirudi bere arrakasta ulertzeko. Langile elkartearen indarrak lerro editorial koherente eta jarrai bat ahalbideratzen du, eta munduko beste komunikabide aurrerazale askok ûautogestioa besteei eskatzeko aldarrikapen hutsal bihurtuta!û falta duten sinesgarritasuna ematen dio Diplori.
Irakurleen elkartea da aldizkariaren oihartzun soziala handitzen duen bozgorailua, eta trukean gizartean arnasten diren arazoak aldizkarira ekartzen dituena.
Urtean zehar Les Amis du Diplo elkarteko kideek hainbat eztabaida eta tertulia antolatzen dute, munduan gori dauden arazo eta ideien inguruan. Ezkerreko pentsamendu eta ekintza hori, gero, gaur «altermundialismo» kontzeptuaren inguruan biltzen den mugimenduan ere mamitu da. Diploko pertsonaia eta idazle ezagunak daude Attac mugimenduan, Munduko Gizarte Foroan, eta abar. Ezin da ulertu indar handi hori Diploren lagunek urtean zehar egiten duten lana kontuan hartu gabe. Batik bat Frantziako hirietan funtzionatzen dute ûguregandik hurbileneko taldea Pauekoa daû, baina Britainia Handian, Belgikan eta beste zenbait herrialdetan ere badira.
Milioi bat ale munduan
Egunkari formato lehor horretatik atera gabe ûgehienez kolorezko irudi batzuk sartutaû munduan barrena arrakastaz hedatu den komunikabidea da Le Monde Diplomatique. Hilabetekariari, Frantzian bertan Manieres de Voir izeneko bihilabetekaria gehitu dio, bestelako atlas eta liburukiak, edukiak CD-ROMean bilduta... Frantzian bertan 228.000 aleko salmenta aitortu zion 2002an OJD erakundeak. Interneten ere presentzia diskretu baina indartsua dauka.
Kopuru horiei erantsi behar zaizkie Hexagonotik kanpo bere edukiekin egiten diren edizioenak. Edizio horiek oso ezberdinak dira elkarren artean. Errusierazkoak, Brasilgoak, farsi eta esperanto hizkuntzan eginak, txinerazkoak eta katalanezkoak bertsio elektronikoa bakarrik dute. Argentina, Espainia eta Alemaniakoak eta ingelesezkoa paperezko hilabetekariak dira. Beste herrialde askotan ûTurkia, Korea, Suitza, Maroko eta abarretanû beste aldizkarien osagarri gisa banatzen da Le Monde Diplomatique.
Azkenean, milioi bat aletara iristen da agerkari hau. Hori bai, hizkuntza eta herrialde bakoitzekoak badu zati bat frantsesezko originalaren itzulpena dena eta beste zati bat bertako idazleek ekoitzia. Beti ere, neurri eta dosi ezberdinetan. Euskal Herriko zenbait kioskotan biak atxeman daitezke, eta bien arteko ezberdintasunak nabarmendu.
Euskaldunokin zerikusia duten gaietan samur izan gara gu gehienik Diplorekin: bere izaera frantsesak eta Espainian dituzten sozioen pentsaerak eraginda, behin baino gehiagotan sentitu gara nahigabetuak abertzaleok hor irakurritako zenbait artikulurekin. Ordainetan, euskaldunok nazioarte mailan zein lan gutxi eta zein mugatua egin dugun ûgehienik mundu hispanoari lotuaû autokritikatzeko aukera ona eman digute... baina orain artean ez dirudi asko baliatu dugunik.
Internetik ez zenean, mundua ulertzeko Le Monde Diplomatique beharrezko erreferentzia zen, aldizkari eta egunkariek osatutako oihanaren erdian. Auzo global bihurtu omen garenean, inportantea izaten segitzen du. Dena arroxa ez dela dakigunon pozerako.
www.argia.eus/nethurbil helbidean, gai honi buruzko informazio gehiago eta Interneteko loturak.
ARGIAn egiten dugun kazetaritza independenteak bultzada merezi duela uste duzu?
Informazio askea lantzen dugu ARGIAn, langileok gara proiektuaren jabeak eta gure informazioen atzean ez duzu sekula multinazionalik, bankurik edo alderdi politikorik topatuko. Gure ustez, burujabetza guztien oinarrian dago informazio burujabetza, ezagutzen dugunaren gainean pentsatzen eta erabakitzen dugu. Horregatik diogu kazetaritza independentea dela demokraziaren oinarrietako bat.
Aldizkaria paperean etxean edo e-postan PDFan jaso nahi duzu? Pozik hartuko zaitugu ARGIAko komunitatean. ARGIAkoa izateko, nahi eta ahal duzun ekarpena egin dezakezu, eta bueltan egoki ikusten duzuna eskatu. Indartu dezagun indartzen gaituena!
Azkenak
ASTEKARIA
Azkenak
EGILEA
