Trikuzalea naiz. Landarejale amorratuak eta ez hainbesterainokoak diren intsektuen itzelezko garbitasuna egiten du. Maiz topatzen ditut mendian gora etxerako bidean, makal, asfaltoa zeharkatzen eta sigi-saga ez bada zian hor ibiltzen naiz bakean utzi nahian. Bakeak asko balio du... eta trikuzalea naiz.
Lagunen zaletasunen zelatari den lagun batek, zian ez zuzen, bidalia dit trikua behingoz etxeratzeko era ederra, landare-tratuan munduko pirata iaioenak diren holandarren proposamena: Sinocrassula yunnanensis landare politta. Sino horrek adierazten duen eran Txinatik dator, zorrotzago, bigarren izenak dioen eran, txinatar Himalaia aldeko Yunnan mendietatik.
Kaktusak edo Etxeberriatarren generokoak bezala ura metatzeko erabiltzen dituen hosto lodiak, luxeak eta bata bestearen saihetsean, biribilean lotuak ditu. Biribil hauen pila da landarea. Hostoen muttur txorrotxeko ttantta ubelak nabarmen azaltzen dira puntta-puntta ez den gainontzekoan nagusi den bilo zurizta trinkoan. Horra hor trikuaren itxura. Uda amaieran garatu ohi dituen lore ziztrinengatik baino, hostaia honexen dotoreziagatik zabaltzen dute piratek itsaso guztietako azoketan barrena. Landareak atsegin baina hauen zaintzan dema-harria baino traketsagoak direnentzako egokia da triku hau: etxe barrenetarako egokia da, eguzkitan, erditzalean... nonahi baina epel, lehortean bizitzera ohitua izaki ontziko lurra erabat sikatzean urez betetako ontzi handiago batean urasetzen eduki eta ondoren ondo xukatzen utzi. Himalaiako landarea eta trikua, biak etxerako!