Ze lotsa. Ai ama hau berguentza. Hori bera izan liteke kantu bateko errepika, doinu arin batez emana komertziala bilaka daitekena. Eta bere edukiari kasurik egin gabe, festetako errepertorioan integratu genezakeena yuplala baten antzera. Euskaldunok auzo dugun kartzelan atzerritarrak gaituzte. Atzerritar eta arrotz. Espainolek ez dute onartzen euskal presoak euskaraz mintza daitezen beren bisitariekin. Euren aldetik normala, ezagutzen ez duten lengoaia ez baita onargarria beren etxeetan. Gainera, euskal presoen izaera normaltasunez onartuz gero, Euskal Herria ez espainolari haizea emango liokete eta hori gehiegi litzateke. Eta arazoa dutenek Gasteizen Ibarretxerenean bilatu dute babes, baina eta berriro ere, Gasteizek Vitoriaz erantzun. Euskaldunak preso izatearen oinarri den Vitoria dute Gasteizen arrazoi presoen gogoko hizkuntza debekatzeko. Eta adarra jotzen digute giza eskubideak aipatuz, bere atezainarekin haserre gola sartzen dion taldekidearen antzera. Zeren, oso oker ez banabil, EAJk eta bere lehengusu EAk euskalzaletzat dute euren burua. Eta Gasteiz ahotan, espainolez ari direlarik ere. Ai ama, ze lotsa; ai ama, hau berguentza