Donostiako Zinemaldia iraileko hirugarren ostegunetik aurrera hasten diren hamar egun baino zerbait gehiago da, bertan lan egiten dutenek egin behar izaten dituzten lan egunei erreparatzen badiegu behintzat.

"Aurreko zinemaldia bukatzen denean hasten da hurrengo urteko Zinemaldia. Opor egun batzuk hartu ostean berehala hasten gara hurrengo urteko ekitaldi egitaraua prestatzen. Horretarako, egiten den lehenengo gauza, azken Zinemaldiko puntu positiboen eta negatiboen arteko balantzea da", zioen lehengo urteko Zinemaldia bukatu bezain pronto Mikel Olaziregi Zinemaldiko buru nagusiak.
Zinemaldiak Donostiako Usandizaga kalean -orain bi urte arte Victoria Eugenia Antzokian- bulego iraunkor bat dauka eta bertan biltzen dira lan egitera egunero Zinemaldiko arduradunak. Han, tramite burokratikoak aurrera eramateaz gain, ekarri beharreko filmeaz, hobetu beharreko gauzez edota beste hainbat gauzaz hitz egiteko parada izaten dute Zinemaldiko arduradunek.
Lan nagusienetako bat, dena den, filmak ikustea izaten da. 1.000 filmetik gora ikusten dira Sail Ofizialean parte hartuko duten hemezortzi pelikulak aukeratu aurretik. Ikusketa hau gogorra izaten da, nahiz eta, jakina, aukeraketa komiteko kide guztiek ez dituzten film guztiak ikusi behar izaten.
Hauetako ikusketa batzuk, zine formatuan egiten direnen gehiengoa, Amara auzoan dagoen Filmategiko proiekzio gelan burutzen dira."Filmategiko proiekzio gela Zinemaldiaren eskura dago urte guztian zehar: urtean zehar hautaketa lanerako behar dugunean nahiz Zinemaldia bera burutzen den egunetan epaimahaikideei egiten zaizkien proiekzio berezietarako", dio Euskadiko Filmategiko arduradun den Peio Aldazabalek.
Peio Aldazabal berak ere argi dauka Zinemaldi bateko lana ez dela hamar egunetara mugatzen, eta berak ongi daki zertaz ari den. 1990. urtean Diego Galanek bere lehen aroa amaitu zuenean, Zinemaldiaren ardura nagusia bere gain hartu zuela kontuan hartzekoa da, nahiz eta aurretik ere hainbat urte zeramatzan Zinemaldiarekin kolaboratzen. "Urte konplikatua izan zen hura. Baina denborarekin balorazio positiboa egiten dut. Gogorra da Zinemaldi batek eskatzen duen lana, nahiz eta kanpotik beste era batean ikus daitekeen".
Aldazabalek Zinemaldiak urteekin gora egin duela uste du. Nazioartean errespetatua den Zinemaldia izatera iritsi da. Horren lekuko dira Sail Ofizialera zein Zabaltegira etortzen diren filmak edota Aldazabalek gogorarazten digun bezala, Zinemaldiak antolatzen dituen atzerabegirakoen kalitatea: "Kontuan hartzekoa da hiritik kanpo Zinemaldira atzera begirakoak ikustera bakarrik etortzen direnak ere badirela".
Zinemaldia gauzatzen den egunetan, zine aretoetan filmak ikusteko aukerez eta zine izarren bisitez gain, badira beste hainbat ekitaldi Zinemaldiaren inguruan eta horretara etortzen dira, besteak beste, zine produktore zein telebista kateetako zine programatzaile asko. Zinemaldiaren inguruan antolatzen diren festez gain, Kursaaleko jauregian espreski antolatzen den "Sales Office" aretoan biltzen dira hauek. Alicia Luna da Donostiako Zinemaldiko "Sales Office"eko arduradun nagusia: "Zinema industriari laguntzeko plataforma bezala jaio zen eta horretan darrai ‘Sales Oficce’ak. Bertan zine saltzaile eta erosleak biltzen dira euren tratuak burutzeko. Gainera, Zinemaldian aurkezten diren filmez gain, beste film batzuk ere egon daitezke".
Bertan egon daitezkeen batzuk aurten Zabaltegin euren lehen film dokumentala aurkeztuko duten Amukal, Oasis eta Carmona produktora madrildarrak ditugu. «Howard Hawks, San Sebastian 1972» aurkeztuko dute Zinemaldian, non zinegile amerikarrak orain dela 30 urte Jose Luis Cuerda eta Samuel Martinez Leoni eskainitako elkarrizketa baten berreskuratzea ikus daitekeen azkenaren semearen aldetik: "Hawksi buruz hitz egiten da, baina baita zinemaz, zinemaldiaz eta hiriaz".
Samuel Martinez Martinek aitaren pelikula lata zaharrak ikusi bezain pronto dokumental polita esku artean zuela ikusi zuen. Dena den, lana osatzeko lehengo urteko Zinemaldian eta Donostiara eginiko beste bisita batean, gaur egungo errealitatearen alderdiak grabatzea erabaki zuten, orain dela hogeita hamar urteko Zinemaldiaren eta egungoaren arteko desberdintasunak agerian uzteko.
Madriletik Zinemaldia Espainian zine munduan egiten den jaialdirik handiena bezala ikusten dela diote Hawksen inguruko lana gauzatu duten madrildar hauek eta, hortaz, ilusio handiz hartu zutela antolakuntzak Zinemaldian parte hartuko zutela esan zienean.
Jose Mari Goenaga zinegile gaztea da baita ere aurten lehen aldiz Zinemaldian bere lan bat proiektatua ikusiko duenetarikoa. Bestelako proiektua da ordea berea eta Zinemaldian aurkitu duen txokoa ere ez da berdina izan. Euskal zinearen inguruan antolatzen diren ekitaldien barnean ikusi ahal izango baita hare «Tercero B» film laburra. "Ilusio handiz hartu dut. Aurrez leku askotan ikusi ahal izan da film laburra, baina hain gertutik bizi izan dugun Zinemaldiaren barnean egoteak poz handia ematen du".
Ez da Goenaga donostiarrak Zinemaldia biziko duen lehenengo aldia izango. Bere lan bat aurkeztu aurretik, Zinemaldia era desberdinetan bizitzeko aukera izan du, «unibertsitatean nintzela gazte epaimahaikide bezala izan nintzen eta gerora pertsonalitateen laguntzaile bezala aritu naiz. Hala ere gauza guztien gainetik ikusletzat hartzen dut nire burua. Egun bereziak bezala bizitzen ditut urtero".
Jose Mari Goenaga bezala asko dira Zinemaldia gauzatzen den egunetan, urtero, horrelako Zinemaldi bat hain gertu izateagatik zorionekoak sentitzen direnak. Hamar egunetan zinema komertzialetik kanpo dauden klasikoak, zine forma arriskutsuak edota urrunetik etorritako zine proposamen berriak ikusteko aukera izaten baita. Kaleak jendez betetzen dira eta baita zine aretoak ere. Aldazabal bat dator honekin: "Zoragarria izaten da egun hauetan hiriak bizi duen zine giroa ikustea. Zinea denen ahotan dago; helduenetan zein gazteenetan. Azken hauek Zinemaldiarekiko urtero agertzen duten leialtasuna erabat pozgarria da, zaletasuna hor dagoenaren froga eta zinemaldiak etorkizun oparoa ziurtatua izan dezakeenaren seinale"