Azken aldi honetan komunikabideetan behin eta berriz aipatzen dira zelula amak. Eta gehienetan albiste on eta mesedegarriekin lotzen diren arren, badira, hala ere, klonazioarekin, erabilera desegokiekin eta prejuizio eta aurreiritzi gogor bezain ustelekin lotu eta deskalifikatzen dituztenak ere.

Otsailean Nafarroako Klinika Unibertsitarioko talde batek zelula amak ezarri zizkion bihotzeko infartu bat jasan zuen paziente bati. Gisa horretako operazioa aurreneko aldiz egin zen Espainian gizakiekin, eta kardiomioplastia izeneko teknika erabiliz, pazientearen beraren muskulu biopsia batetik lortutako zelula amak ezarri zitzaizkion, hainbat miokardioko infarturen ondorioz erabat baliorik gabe geratu zitzaion bere ezker-bentrikuluaren % 30-40a ordeztu eta berriro ere martxan jartzeko. Pazientea, 70 urteko gizona, oso ondo errekuperatu zen, eta medikuak oso baikor eta itxaropentsu agertu ziren, aurrerantzean teknika horrek ekar ditzakeen abantaila eta mesedeak aurreikusiz.
Bestalde, parkinson izeneko gaitzak jota dauden gaixoen kasuan ere zelula amek hildako zelulak ordezkatuz gero, gaixotasunaren eboluzioan aurrerapauso itzela lortu daitekeela pentsatzen dute adituek. Ez da ahaztu behar parkinson gaitzak biztanleriaren % 1 inguru erasaten duela, eta gaur egun Hego Euskal Herrian 4.000 gaixo daudela gaitz horrekin diagnostikatuak. Beraz, atera kontuak zer-nolako mesedeak egingo lizkiekeen horiei zelula amak erabiltzeak