Josemari Carrerek «Hika» aldizkarian idatziriko artikulu batean honakoa zioen:
« (...) Lehengoan antzerki lan bat ikustearen ondorioa da gogoeta hau. Modan jartzen ari den telebistako «El club de la comedia» delako saio horien antzeko emanaldia zen. Lau aktore eskenatoki hutsean. Bakoitzak gai bati heldu eta horren gainean komentarioak egiten hasten dira, irribarre egitekoak denak. (...) Ez da ideia txarra, teorian. Eta egia da ikusleak barre algaraka pasatzen duela emanaldia. Arazoa dator antzokitik irtendakoan konturatzen zarela ez dutela ezer esan, ez dizutela ezer kontatu (...). Pentsatzen duzu, agian, barrearen bidez osasuntsuago bizi zaitezen antolatzen diren ikastaro horien osagarriren bat izango ote den. Baina ez. Ez duzu inongo saiheskako helbururik bilatu behar. Eta hau modan jartzen ari da. Eta ulertzen saiatzen naiz. Eta ez dut ulertzen. Zahartzen ari ote naiz? Izan ere ikusle gaztea da hauen jarraitzaile sutsuena. Hau al da antzerkiaren tendentzia berria? (...) Zergatik jartzen da modan orain, garai hauetan, halako ikuskari mota? Erantzun bakarra etortzen zait burura. Gizartean ezarri nahi duten bizitze ereduaren arlo bat baino ez da. Astean zehar lan egin ezazu eta etxebizitza, kotxea eta ez dakit zenbat gauza ordaintzeko dituzun arazoak ahazteko barre egizu, baina hori bai pentsatu behar izan gabe, pentsatzeak arazoak sortzen baititu, batez ere botereari (...)».