Urte amaieran zeuden, Eguberriak gainean, eta hain zuzen gai horri eskaintzen zion ZERUKO ARGIAk bere lehen orrialdea. Eta "Zorionak?" galdetzen zuen I. Bujandak hizki larriz handik. Zer zela-eta? Bada, somatua zuen zera bategatik, hara. Alegia Eguberrien aurrean "iru jokaera" zeudela. "Eguberriak poztea" zen horietako bat. Eta norena ote jokaera hori? I. Bujandak behintzat ez zuen duda izpirik: "zaharrena". Bere iritziz, Eguberriak zetozelako pozten zirenak "fededunak dira, fededun iraun nahi dute, Elizaren artaldean zintzo. Eutsi ohitura onei. æAtor, ator, mutil, etxeraÆ".
GAZTEEK EGUBERRIAZ MIN
Baina antzemana zuen beste motako jenderik ere. "Eguberriaz baliatzea" maite zutenena, adibidez. Jokaera hori "ajolakabeena" baino ez zen, "sinistu ez sinistu, ardure gutxi, edo batere ez. Zertarako bizia konplika? Jan eta edan dezagun" pentsatuz, nola edo hala, aurrera egiten zuten haiena.
Eta azkenik, hirugarren jokaera bat ere igarria zuen lan haren egileak. "Eguberriaz min artzea" ohizkotzat zutenena. Jokaera hau "gazteena" zen, I. Bujandaren hitzetan. Zergatik haien mina? "Guduak. Giza-ilketak. Gosea. Arrazakeria. India. Pakistan. Zuriak eta beltzak. Mundua bere gorroto zerrian utziaz, gu emen elkarri æzorionakÆ esaka. Kanpora itxurakeriak" sentimendua barneraturik zutelako.
Gauzak horrela, berak aldarrikatzen zuen kristau-espiritu marduletik begiratuta, honakoa egitea proposatzen zuen:
"Parroki, erri, eskualde, barruti eta Estadu bakoitzean, garaiz eta buruz antolatutako billera bat egin urtero, Eguberriak inguratzerako, kristau-erriaren azterketa modua eta erakusgarri izan dedin, eguneroko bizitzatik puntu mingarrienak aukeratuaz, argi ta garbi jakin dedin ausartzen ote garan ala ez, elkarte eta erri geranez, Jesukristoren espirituarekin geure buru eta bizierak konparatzen, behar direnak utzi edo zuzentzeko, eta zein bidez, egiazko bihotz-bihurketa eta metanoia iristeko".
EGUBERRIAK ETA ZUZENTASUNA
Garaian garaikoa, gai huraxe zuen ZERUKO ARGIAren editorialak ere. Zehazki esateko "Eguberriak eta zuzentasuna". Eta kezkati ageri zen editorialgilea hasieratik bertatik, bi kontzeptu horien elkar harremanaz. "Elkarrekin zer ikusirik bai al dute? Eskatzen al digute zuzentasunik Eguberri jaiek? Edo zabalagoan galdeturik: Jainkoa gurtzea al da elizkizunen elburu nagusi bakarra? Egin al diteke mezarik zuzentasunik ez dagoen tokian?".
Galderei erantzuna dagokie, eta saiatzen zen, bada, haiexek eskaintzen: "Baietz dirudi gaurko kristau askoren iritzi eta jokabideak ikusiz. Baita Elizaren agiriak irakurriz ere".
Baina bere iritzia besterik zen, antza denez, horrela baitzioen bat-batean: "Ez dirudi liturgiak eta zuzentasunak elkarrekin zer ikusi aundirik dutenik. Jainkoa gurtzeko bakarrik direla dirudite gure elizkizunak. Aski dela dirudi sakramentuen indar soilla meza egiteko, entzuleen eta emaillen bizitza zintzo edo okerrari begiratzeke".
Horrelakoak esatearekin aldizkariaren alde zerutiarra arriskuan jar zezakeela pentsatuz-edo, azalpentxo bat ematen zuen jarraian: «Ez dugu iñolaz ere esan nahi Elizaren agirietan zuzentasunaz eta elizkizunez erakutsi bikaiñik ez dagoenik. Ez dugu esan nahi kristauei bizitzan zuzentasunik eskatzen ez zaienik, elizan bildurik egiten dituzten otoitz eta mezak zuzentasunera eragiten eta behartzen ote dituzten baizik».
Gogoeta proposamena baino ez zela hura, beraz. «Eliza dotoretan eta jantzi apain, abesti zoragarri, jarrera, jardun eta arau egokiz egin ditezke gure mezak, baiña zuzentasunaren gose-egarri gabekoak badira, utsak ditugu. Mamirik gabeak. Zuzentasunik ezak baliogabe bihurtzen ditu. Meza beraren muiña desegiten du".
Eta behin adorea berreskuraturik, heresiak esaka ez zebilela agerian utziko zuten adibideak ere eskaintzera ausartzen zen editorialgilea:
"Au garbi dakusgu Liburu Santuetan. Zalantzarik gabeko erabakia ematen digute bai Igerleek, bai Jesusek eta bai apostoluek. Guzti auentzat, Aita Jainkoari parra egitea da, zuzentasunik gabe elizkizunak moldatzea.æAitari bere aurrean semea iltzea bezala da, behartsuen ondasunekin opariak eskeintzeaÆ dio Jaunaren itzak. Orregatik zeuden lotuak lehenengo kristauentzat æJaunartzeaÆ edo Meza eta biotzak bat egiten eta ondasunak elkarren artean banatzea. Gaur ez da onela gertatzen, ordea. Asko arritzen gaitu apain-jantzirik gabe meza emateak, baiña gutxi zapaldu eta zapaltzaille, behartsu eta aberats, nagusi eta langilleek batera meza emateak.
Zoritxarrez eliz-atarian uzten dituzte askok beren egite, beren diru-poltsak, beren lur aundi-zabalak, beren irabazpide neurrigabeak, beren diru-txauketa bildurgarriak". Kristau bizitza eta banku irabazien arteko kontraesana?