Euskal Kulturaren Urtekaria
Bakoitzak astean ordubete emanda, ordu asko dira. Eta garrantzitsuagoa dena, toki publikoetan daude. Leku publiko asko irabazita ditugu –kultur etxeak, euskaltegiak...– eta programa hau bertatik atera egiten da. Kalea da daukagun espazio publikorik handiena, euskararentzat irabazi behar duguna. (...) Askotan ez gara konturatzen euskaldun berriak ondoan dauzkagula, euskaldunduko direla eta harreman sareak eta ereduak beharko dituztela. Ikusi beharko dute ‘nire herrian bertan badago euskaraz egin nahi duenik eta nik ere hori egin dezaket egunen batean’. Edo oraintxe bertan. Horretarako lagun euskaldunak behar dira. (Gaur8, 09-11-30)
Adibide bat jarriko dut: Kultura sailburua euskaldun berria da. Eusko Jaurlaritzaren orain arteko estatistiketan, neo-euskalduna zen. Familia-transmisioaz hitz egiten badugu, bere semeak euskaldun zaharrak dira. Noiz arte da pertsona bat euskaldun berria? Hil arte? Agian hain mingarria ez den eta jendea euskarara erakarriko duen beste kontzeptu bat landu behar da. Metodoak huts egiten du. Familia-transmisioaren ideian sakontzen badugu, zer edo zer aldatu beharko da. (El Diario Vasco, 2009-09-28)
[HABE sortzeko erabakia] Euskal Herria eraikitzeko eginkizunean beste eragozpen baten moduan hartu genuen. Baina hori hala izan da AEK jaio baino mende asko lehenagotik, eta oraindik ere hala izaten jarraitzen du. (Berria, 09-11-16)
© 2009 ARGIA.com
