Donostiako Zinemaldia 2009
Benetako eskola da kartzela: inuzente sartu eta puta-seme bilakatuta ateratzeko aproposa. Hala gertatuko zaio Malik gizajoari. Gizajo istorio hasieran, bukaerarako asko ikasiko baitu traizioaz, biziraupenaz, heriotzaz. Kartzela-generoan bete-betean murgildu da Jacques Audiard zuzendari frantziarra, baina ikuspegi berri bat gaineratu dio, protagonistaren bilakaera zirraragarrian zentratuta. Zenbateraino usteldu dezake pertsona bat espetxeak?
Azken finean, bi bide ditu presoak: edo barren atzeko sisteman ihartzea, edo egokitu eta oihanaren legearekin jokatzea. Jokatzea hautatuko du Malikek, eta trapitxeatzen ikasiko du, negozioak egiten, lapurtzen, baita erailtzen ere. Eta behin bat garbituta, erraza da jende gehiago akabatzea, lehen hildakoaren espirituak (Reyebek) noizbehinka Korana errezitatzen badio ere. Baina filma ez da moralista, inondik inora: nor ausartzen da lehen harria botatzera? Hiltzen ez baduzu hilko zaituela dakizunean, zein erabaki hartuko zenuke? Eta behin bide hori hasita, bihurguneak hartu al daitezke?
Argia da Malik, azkar ikasiko du mafioso handienengandik, eta pertsona boteretsu bihurtuko da. Ez pentsa, bere etika du Malikek, ez du bakarrik bere biziraupenean pentsatzen eta lagunen alde egingo du. Xalotasuna eta bortizkeria nahasten dituen pertsonaia konplexu eta liluragarri honen bidaia interesgarrian bikain garamatza Audiarden kamerak.
Maliken eskuek erail aurretik, hala esango dio Reyebek: “Helburua da sartu zarena baino astakirtenago ez ateratzea kartzelatik”. Eta protagonistaren hautua (edo hautua baino, patua) inguratzen duen ustelkeriaz aprobetxatzea izango da. Gogorrago, mesfidatiago, helduago aterako da Malik espetxetik, baina astakirtenago ez.
Un prophète
Zuzendaria: Jacques Audiard
Aktoreak: Tahar Rahim, Niels Arestrup, Adel Bencherif.
154 min.
Frantzia-Italia
Ez dago erantzunik.
© 2009 ARGIA.eus