Iparraldeko abertzaletasuna lurraldearen dinamikako aktore politiko nagusia da. Sektore instituzionalekin aliantzak egin ditu. Horrek ondorioak ditu presoen eta euskararen eremuetan. Iparraldeko abertzaleen mugimenduak kale-mobilizazioak sustatu ditu, baztertuta zeuden gizarteko sektoreak erakarriz eta parte hartzera animatuz, debekatuta egon diren kausez sentsibilizatu ondoren. Lurraldea egituratzen lan egin du, eta parte hartzeko eta mobilizatzeko estrategia bat ezarri du, horretarako bitarteko konbentzional eta disruptiboetan oinarrituz. Ez ditu bere energi guztiak Erakundeetan jarri. Izan ere, Aglomerazioko presidente izateko hautagaitza bat aurkezteari uko egin zion mugimendu abertzaleak. Ostera, kale dinamika bat mantendu du instituzio publikoak oposizio politikoan sartzea ere lortuz.