Greba gai estrategikoa da. Eta hala da, lan-merkatuari eta planteatu beharreko erronkei buruz egiten dugun diagnostiko estrategikoari erantzuten diolako. Etengabeko prekarizazio-prozesu batean dagoen lan-merkatua pairatzen dugu. Genero-arrakalak, arraza-arrakalak eta belaunaldi-arrakalak dituen lan-merkatua. Langile-klaseak etengabe eskubideak galtzen ditu eta, ondorioz, langile-klaseak berak sortzen duen aberastasunaren parte handi bat. Sindikalismoak egin dezakeen ekarpenik txarrena errealitate horren aurrean baretzaile lana egitea da, lantokietan eta gizarte osoan bizi den haserrearen moderatzaile bihurtzea. ELAk, lehen sindikatua izanik, uko egin dio rol moderatzaile horri, eta hori hala egiten du ordezkatzen duen jendearen bizi-baldintzak benetan hobetu nahi dituenaren pragmatismo absolututik.