Abesten ez, baizik eta ipuin bat kontatzen entzuten da Benito Lertxundi bere azken lanean: ‘Zuhaitzak landatzen zituen gizona’. Ipuin xume bezain sakona, hortik abiatuta bizitzaz eta gauza askotaz hitz egiteko aukera zabaltzen duen horietakoa. Horretantxe aritu da elkarrizketa honetan, bizitzaz, zoriontasunaz, askatasunaz, heziketaz, eskolaz eta kulturaz hausnartzen, besteak beste. Kantaria ez ezik, pentsalaria ere badela erakusten du. Kantagintzako ibilbideaz gain, bizitzan egindako ibilia baitu, bere bizipenekin, esperientziekin eta eskarmentuekin. Horrek ematen dion ikuspegiarekin mintzo da, bizitzako unerik onenean dagoela dioelarik. Behin eta berriro aldarrikatzen duen adimen askatasunak eraman du horra, bizitzan lagungarri zaizkion gauzei helduz eta oztopatzen diotenak baztertuz. Uneoro berak antzemanez, bere adimena entrenatuz, bere bide propioa eginez. Horixe da haurrentzat eta gainerakoentzat ere nahi duena.