ELAren ustez, Errege Lege Dekretuak ez ditu langileen eta pertsona zaurgarrienen osasuna eta babes ekonomikoa bermatzen. ELAk ere gogor salatu du Pedro Sanchezek atzo egin zuen propaganda erabilera: Gobernuek propaganda gisa erabilitako zenbaki handiak ez datoz bat nahikoak ez diren neurriekin, enpresetako interesak babesten dituztenak.

Espainiako Gobernuak, Eusko Jaurlaritzak eta Nafarroako Gobernuak bezala, funtsezkoak ez diren jarduerak ixteko erabakia hartzeari uko egiten jarraitzen dute. Ixten ari den tokian, milaka langile eskatzen ari direlako izan da. Ez du inolako zentzurik enpresen epe laburreko interes ekonomikoei lehentasuna emateak, COVID-19ren hedapena errazten duen jarrera batean, osasun publikoa eta langileen osasuna bera arriskuan jarriz. Horri gehitu behar zaio ez dagoela agintaritza eraginkorrik hartu behar diren osasun edo lan arloko neurriak betearazteko. Ikuskaritzak ez du baliabiderik, eta ez du jarduten jendetza dagoen enpresetan edo segurtasun-distantziak betetzen ez diren enpresetan, beharrezko garbiketa- eta higiene-produkturik ez dagoen enpresetan, eta abar. Onartezina da armadak eta gorputz polizialek kaleak zelatatzeko erabiltzea, lantokiek (arrisku foku handia) ikuskatu eta ebaluatu gabe jarraitzen duten bitartean.

ERTEei buruz (enplegu erregulazioak), ELAk salatu du hartutako neurriek (ezinbesteko gisa hartzeko malgutasuna, enpresen gizarte kotizazioen salbuespena...) enpresen gehiegikeriak eragin ditzaketela. Negoziazioa zaildu egiten da langileek baldintza hobeen alde egin dezaten, eta ez dira kaleratzeak debekatzen. Hala, behin-behineko kontratua dutenek enplegua gal dezakete, eta baita prestazioa ere. Era berean, ez dira babesten jada beste bide batzuetatik kaleratuak izan diren langileen kopuru handia, ezta datozen egun edo asteetan kaleratuko direnak ere.

COVID-19ren ondoriozko zaintza-premiei dagokienez, Errege Lege Dekretua oso apala da urrutiko lanaren lehentasunezko izaerari edo COVID-19ren ondorioz ordutegia egokitzeko eta lanaldia murrizteko eskubideei dagokienez, eta ez ditu betetzen Gizarte Segurantzaren prestazio berri bat sortzeko itxaropenak.

Kolektibo ahulenei buruz, Errege Lege Dekretuak pauso txiki batzuk ematen ditu, baina oso eskasak. Adibidez, biztanleria ahularen zati txiki batek baino ezin izango du hipotekak ordaintzeko luzamendua baliatu (familientzat jartzen den diru-sarreren muga oso baxua da). Eta ez da inolako neurririk jasotzen, egoera berean, alokairuan bizi direnentzat. Haur-pobreziari edo bestelako premia sozial larriei aurre egiteko ezohiko gizarte-funtsari 300 milioi euro eman zaizkio, oso kopuru txikia.

Neurrien errealitatea ez dator bat propagandaren erabilerarekin. Pedro Sanchezek adierazi zuen 200.000 milioi euro mobilizatu behar zirela, jakinda Gobernuak 15.000 baino ez dituela jarriko. Gainerakoa abalak izango dira enpresentzat (102.000 milioi); dagoeneko ikusiko da erabiltzen diren, zertan eta zertarako. Eta gainerakoak (83.000 milioi) funts pribatuak dira, eta Espainiako Gobernuko presidenteak ez du trabarik egin nondik ateratzen diren esateko. Gizarte demokratiko baten propaganda ariketa desegokia da, eta are gutxiago alerta egoeran dagoena.