Estaturik gabeko sindikatu diren aldetik, bat datoz ere espainiar estatuaren krisiak eragindako kezka dela eta (ez baita lurralde-krisia, ezta krisi katalana ere); gehiengo politikoaren errezetak politika errepresibo eta antidemokratikoak besterik ez dira. Eta eskuin muturraren gorakada bezain larria, edo larriagoa, jotzen dute indar politiko gehienak autoritarismorantz lerratzea.
ELA eta CIGren haburuz sindikatuok ere demokratizazioari dagokionez eginkizun garrantzitsua dute. “Sinesten dugu zibilizatzeko baliagarria dela borroka, sindikalismo borrokalaria, langile-klasearen bultzada antolatu eta militantea”, adierazi dute elkarrekin sinatutako agirian.
Era berean, elkarrizketa eta kontzertazio soziala ez direla errealitate larri hau bideratzeko modua; aitzitik, jendea otzandu eta injustizien aurrean desmobilizatzea dela helburua gaineratu dute. “Uste dugu garaiotan borroka asko (pentsiodunak, feminismoa, mugimendu klimatikoa, lan gatazka eta grebak...) indartu izanak jendartearen parterik onena hauspotzen dutela, garrantzia ematen baitiete erreferentzia solidarioei, kapitalak bakartzea eta indibidualizazioa sustatzen duen artean”.