Fedea galdu dugu hitzarmena negoziatzeko mahaian. Eta horregatik jaiki gara negoziazio-mahaitik. Kristau Eskolaren eta gainerako patronalen jarrera tematiagatik hartu behar izan dugu erabaki gogor hori. “Bi ez dira haserretzen, haietako batek nahi ez badu” esan ohi da, eta antzeko zerbait gertatzen da negoziazio-mahaian ere: bik ez dute negoziatzen, batek nahi ez badu. Patronalaren proposamenak ez dira ezertxo ere mugitu udaren aurretik hona, eta ordura arte ez ziren ezta makurtu ere egin proposamen bat egitera. Guk, ordea, hasierako plataforma beheratuz joan gara, eta azkenean sindikatu guztiok bilduko zituen plataforma bat adosteraino ere heldu gara.

Baina alferrik izan da hori ere. Baterako plataformari emandako erantzuna auditoretza bat izan da, informazio lerratuetan eta datu osatu gabeetan oinarritua. Argi dago, beraz, gogo handirik ez dutela akordioak egiteko. Eusko Jaurlaritzaren iturrien arabera ziurtzat jotzen zen %1eko soldata-igoera. Bada, hori ere ez dute oraindik jarri mahai gainean. Ikastetxeetako zuzendaritzetara bidalitako azken “panfleto-proposamen-auditoretza”n jasotzen den gauza bakarra %1eko “balizko” igoera da, baina gauza jakina da 2017 osorako soldata-taulak itundurik dauzkatela Eusko Jaurlaritzarekin. Azken bileran ez ziguten egin proposamen berririk, dokumentu bat aurkeztu ziguten, besterik ez, ikastetxe-zuzendaritzek aitzakia gisa erabili dezaten langileen aurrean.

Fedea galdu dugu KEn eta gainerako patronaletan. Izan ere, hasieratik gogoan izan dutena prozesua luzatzea izan da, sektorean gatazka-girorik ez izateko. Agian guk gehiegi itxaron dugu, zerbait eskainiko zutelakoan, batez ere, kidego prekarizatuenentzat (haur-hezkuntza I eta EAE), edo lanaldiari edo eroste-ahalmena berreskuratzeari dagokienez. Baina ez da horrela izan. Beren proposamenetan beti agertzen dira honelako leloak: “eskubide hori Eusko Jaurlaritzari helarazteko konpromisoa”, “KEk hitz ematen du Hezkuntza Sailarekin negoziatuko duela” edo “atal hori finantzatzeko beharra Eusko Jaurlaritzari igorriko diogu”. Konpromiso ugari, baina emaitza nabaririk ez.

Baina ez dugu fedea galdu gure langileengan. Haien indarraz eta antolakuntzaz irauliko da egoera hau. Lehengo batean frogatu genuen zer egin dezakegun, eta orain errepikatu behar dugu. Otsailaren 22an manifestazio bat egin behar dugu Bilbon probintzia guztietako langileekin batera. Eta elkarretaratzeak ikastetxeetan, auzuneetan... eta Aste Santua baino lehen greba-egun bat. Ikasturtea amaitu baino lehenago egin beharreko mobilizazioak garaiz iragarriko dizkizuegu arian-arian.