ELAk, SATSEk, LABek, CCOOk, UGTk eta ESK-k behin eta berriz salatu dute Mahai Sektorialean ez dela ezer negoziatzen, eta jarrera hori berriz ere egiaztatu ahal izan zen abenduaren 29an Osasuneko sailburuarekin egindako bileran. Gogorarazi behar da ezen, bilera horretan, sailburuak uko egin ziola Osakidetza sartuta dagoen txertaketa-prozesuaren antolaketari buruz egindako galderei erantzuteari, bai eta Osasun Sailaren aurrekontu-proiektuari buruzko zenbait gairi ere. Bi gai horiek eragin zuzena dute Osakidetzako langileen lan-baldintzetan, bai eta herritarrei eskaintzen zaien osasun-zerbitzuan ere.

Bien bitartean, Josu Erkoreka lehendakariordeak langileen eskubideak babestu ditu, txertoaren erritmoa justifikatzeko. Aipatu behar da Osasun Sailak erabaki duela nork, noiz eta nola hartu txertoa, eta onartezina dela Eusko Jaurlaritzari soilik dagokion kudeaketa kamuflatzen saiatzea, plantillaren eskubideen atzean, batez ere kontuan hartzen badugu langileen ahalegina eta inplikazioa dela, hain zuzen ere, osasun-zerbitzu publikoa mantentzen ari dena.

Benetan existitzen dena plangintza eskasa da, oraindik airean dagoena, eta plantillaren indartze-falta, azken hilabeteetan ugaritu egin baita langile horien lana, eta urrundik datorren gainkarga estrukturala baitu. Argi dago txertaketa-abiadura handiagoa izateko giza taldeak indartu behar direla eta, beraz, inbertsio handiagoa egin behar dela. Baina argi dago Eusko Jaurlaritza ez dagoela oinarrizko zerbitzuetan inbertsioa handitzeko lanean.

Beste behin ere, gure aldarrikapenei heltzeko beharra eta premia berretsi nahi dugu: Osasun publikorako aurrekontu-partida bat, EBren batez bestekoarekin parekatuko dena, osasun-aurrekontuaren % 25 lehen mailako arretara bideratuz; plantilla handitzea, egiturazko plantillan iruzurrean ezkutatuta dauden enpleguak sartuz; behin-behineko langileak sendotzea; murrizketa guztiak lehengoratzea; pribatizatutako zerbitzuak lehengoratzea; eta neurriak bermatzea Osasunaren eta segurtasunaren bermean.