Urte honetan, gutxienez 37 langile hil dira Hego Euskal Herrian lan-istripuan, eta horiei Zaldibarko zabortegiko bi langileak gehitu behar zaizkie, oraindik hondakinen artean aurkitu ez dituztenak. Laneko istripuei buruzko estatistikak beti dira onartezinak, baina aurten are onartezinak dira, koronabirusaren ondorioz lan-jardueran izan dugun geldialdia kontuan hartuta.
Langileak hiltzen jarraitzen dute saihestu daitezkeen lan-istripuengatik eta ezagutzen diren eta prebentzio-neurriak dituzten gaixotasun profesionalengatik, baina gauzak berdin jarraitzen dute. Hortxe daude datuak, kamuflatu nahi badira ere. Gobernuek eta erakundeek ez dute erreakzionatzen, doluarekin bat egiten dute soilik, baina ez dituzte aldatzen bere lanpostuan pertsona bat gehiago ere ez hiltzera bideratutako politikak eta baliabideak. Enpresa askok uste dute prebentzioa garestia dela, eta, bestalde, inork ez ditu kontrolatzen, ez dagoelako nahikoa langile eta baliabide enpresetan prebentzio- eta babes-mailen jarraipena egiteko. Horregatik, jende askok bizitza jokoan jartzen du, jakinda prebentzio neurri egokiak eskatzen badute kalean aurki daitezkeela.
Gaur, Irunen, elkarretaratzea deitu dute eraikuntzako langilearen heriotza salatzeko; bihar, asteazkena hilak 8, beste elkarretaratze bat egingo dute Gasteizen Izobezeko langilearen heriotza dela eta; eta ostegunean, hilak 9, beste elkarretaratze bat gehiago egingo dugu hildako baso-langilearen alde. Aski da!
ELAtik bizitza lanaren aurretik jartzea eskatzen dugu, osasuna ekoizpenaren aurretik, eta beharrezkoak diren prebentzio-neurri guztiak jartzea etengabe bizitzak gal ez daitezen.
ELAk, euskal gehiengo sindikalarekin batera, asteazken honetan, 11:30etan, SEA-ren aurrean eta ostegunean, eguerdiko 12:00etan oraindik erabakitzeke dagoen tokian, deitu diren elkarretaratzeetan parte hartzeko deia egin du, heriotza horiek guztiak eta langileen lan-prekarietatea salatzeko, hori baita lan-istripuen eta lanbide-gaixotasunen atzean dagoen arrazoi nagusia.