Sektoreko langileek greba-deialdira deituak dira, Arabako erresidentzietan beharrezkoa den hitzarmen probintzial bat negoziatu ahal izateko; izan ere, oraindik patronala eratu gabe dago.

Gaur egun, sindikatu bakar batek ere ez du izan Arabako hitzarmen probintzialaren negoziazio-mahaia irekitzeko eskaeraren berri, nahiz eta dagoeneko 15 hilabete baino gehiago igaro diren diputatuarekin izandako lehen bileratik eta ia urtebete Arabako egoitza handienekin bilera bat egin zenetik.

Sektoreko langileen mobilizazioak gogortu egin dira enpresen eta Aldundiaren pasibotasunaren aurrean, ez baitute mugimendu txikiena ere egin 2019ko urtarrilean hasi zirenetik, zainketen prekarietatea eta sektorean dauden lan-baldintza eskasak salatzeko. Mobilizazio horiek Covid-19k ezarritako osasun-alarmaren ondorioz baino ez ziren gelditu, eta joan den ekainean berriro hasi ziren.

Adinekoen egoitzen sektorea nagusiki feminizatuta dagoen sektorea da, eta Covid-19ren pandemiak erakutsi duen bezala, funtsezko zeregina da gizartearentzat, gainerako zaintza-lanak bezala, baina ez du bere lana egiteko behar lukeen errekonozimendurik, ezta behar adina baliabide ere. Urteko 365 egunetako 24 orduetan egin beharreko lanaren gogortasunari gehitu behar zaizkio prekarietate handia, betiko langileen eskasia eta gizartearentzat ezinbestekoa izan den lanaren aintzatespenik eza.

Sektoreko langileak nekatu egin dira kontzentrazioak egiteaz, adinekoen arreta funtsezko zerbitzua dela salatzeko, eta, beraz, sektoreko lan-baldintzak ez dira utzi behar etekinak lortzeko helburu bakarra duten enpresen esku. Aldundiak, azken finean berak ematen baitu egoitza-zerbitzua kasu gehienetan, ezin ditu alde batera utzi ez emandako zerbitzuaren kalitatea, ez langileek pairatzen dituzten baldintzak.