2020-06-22 15:27

Koronabirusa heldu zenetik, geldi daude ikus-entzunezkoen arloko enpresa asko. Soinuztapen zerbitzuak eskaintzen dituen Lizarralde Soinua Txalapartako Eneko Lizarraldek egoeraren erradiografia egin du Alea aldizkarian, Mirian Biterik egin dion elkarrizketan.

Bai Euskarari Ziurtagiria du Lizarralde Soinua - Txalaparta entitateak eta 'Zerbitzua euskaraz' eskaintzen du. Alearen CC by-sa 3.0 lizentziari esker ekarri dugu elkarrizketa hona.

Nola eragin dio ikus-entzunezkoen alorrari koronabirusak?

Dena geratu da bertan behera. Gure jarduera hiru zatitan dago banatuta: kultura arloan, taldeen zuzeneko ekitaldiak daude; bestetik, elkarteekin egin daitezkeen komunikazio ekitaldiak; eta azkenik, materialaren instalazioa edo alokairuak daude. Azken hiru hilabeteotan, lau prentsaurreko egin ditugu, eta hori oso gutxi da. Bestalde, kultura arloarekin lotura zuzena dutenak edo federazioen kirol txapelketarako saio guztiak bertan behera geratu dira, eta baita ume eta gazteekin antolatutako edozein jaialdi edo ekitaldi ere. Berdin festekin eta azokekin. Arlo horretan ere asko izan dira; tartean, Arespalditzako San Isidro edo Kuartangoko perretxiko azokarik ez da antolatu aurten. Egoera penagarria da.

Galdutako zein iristear dauden hilabeteak garrantzitsuak izango dira dira zuentzat, ala?

Oso. Bigarren eta hirugarren hiruhilekoetan egiten dugu lanik handiena, urrira bitartean. Egoera honek kolpe ikaragarria ematen dio urte osoari. 

Normaltasun berrirako bide honetan, hasi al da dagoeneko zerbait mugitzen edo berdin jarraitzen du?

Zalantza handiak daude. Atal batzuetan ematen du zerbait mugitzen hasi behar dela. Gure kasuan, erakundeekin lan egiten dugu eta hauteskunde kanpainarekin prentsaurreko edo alokairuren bat lotzea ondo etorriko litzaiguke. Apirileko hauteskundeetan bagenuen egutegi bat prest, eta pikutara joan zen; orain, zerbait etorriko dela espero dugu. Kultura arloarekin, egia esanda, ez dakigu. Gasteizko Udalarekin, jaiei begira geneuzkan lizitazioak geldiarazi dira; orain entzuten da zerbait apala egiteko asmoa dagoela. Adi egongo gara. Baina horrekin, dena dela, ez dugu ezer konponduko. Bestalde, zuzenekorik ez da aurreikusten antolatzea.

Azken horrekin lotuta, azken asteotan, kultura arloarekin lotura duten eragileek mobilizazioak deitu dituzue arreta horren gainean jartzeko...

Hala da. Horren beharra ikusten dugu, kulturaren garrantzia azpimarratu behar dugu. Beldur handia dago formatu berriko kontzertu bat antolatzeak dakartzan arriskuekin. Lehen ere, koronabirusa heldu aurretik, jabe ginen antolatzaileek zenbat paper eta aseguru bete eta zenbat ardura hartu behar zituzten kalean jarduera bat aurrera atera ahal izateko. Eta orain are gehiago. Zalantza, eragozpen eta beldurra dago, ardura hori nork bere gain hartzeko erreparo handia.  

Zure hitzak entzunda, ulertzen dut hilabeteotan ez zaretela babestuta sentitu.

Kultura aldetik, oso gutxi. Ekonomikoki, enpresa bezala gure eskura jarri diren neurriei heldu diegu, noski. Horiei esker ari gara oraindik ere eusten. Bestalde, jarduerak berreskuratzeko, berriro martxan jartzeko edo lehen egiten zena baldintza berrietan nola egin daitekeen zehazteko edo moldatzeko lanik ez dago, hori ez da egiten ari. Protokoloak aztertu behar dira kontzertu, dantzaldi edo antzerki bat egiteko edo txosnak nola jarri daitezkeen zehazteko. Oso modu arinean aztertu da guztia, ezinezkoa dela ondorioztatu eta bertan behera utzi dute guztia. Aztertu beharko litzateke ekimen horiek atzeratzeko edo formatu txikiagoan egiteko aukera dagoen. Egia da, atzera begiratuz, ekitaldi baten arrakasta neurtzen zela jende kopuruari erreparatuta. Hortaz, gauza asko aldatu behar dira. 

Egoera honetan ez da erraza bide berriak bilatzea...

Kulturaren aldetik beti dago jendea prest proposamen edo bide berriak martxan jartzeko. Ziurrenik, irtenbide bakar batek ez du egoera konponduko, hainbat irtenbide jarri beharko dira mahai gainean eta ikusten joan. Kultura arloan aritzen den jendea horretara dago ohituta, lehendik ere gauzak probatzera eta arriskatzera. Baina, lehendik ere, instituzioen nolabaiteko babesa behar bazen, orain, are gehiago. Badirudi aurrekontuak hankaz gora daudela, eta kulturara aurreikusitako diru hori beste nonbaitera bideratu behar dela. Hori zehaztu beharko litzateke. San Juanak gainean ditugu eta agian agerian geratuko da bertan kulturaren beharra. Jendeak kultura behar du eta horri erantzun behar zaio.

 

Artikulu hau egilearen RSS jariotik automatikoki ekarri da hona. Baliteke jatorrizko artikulua luzeagoa izatea, eta hemen irakur dezakezu.
Bai Euskarari Elkartea ekarpen ugari egiten ari da urte hauetako ibilbidean, Bai Euskarari ziurtagiri bat baino askoz gehiago da. Gero eta eragin eta arrakasta handiagoa lortzen ari diren proiektuak, tresnak eta baliabideak lantzen, sortzen eta egokitzen ari gara Euskal Herriko enpresen eta profesionalen eskura jartzeko: Enpresarean (azoka, foroak eta telebista), Lansarean lan-ataria eta aplikazioa, Lanabes – Araban Euskara Lanean, jarraibide egokiak eta abar luze bat. Argi dugu gure ekarpena lagungarria izaten ari dela alor sozioekonomikoaren espazioak euskaraz betetzeko, eta horretan segitu nahi dugu. Euskaraz bizitzea, euskaraz lan egitea, ekitea, sortzea, berritzea, saltzea eta erostea, egunerokotasunean euskaraz normaltasun osoz aritzea posible bada, gure ongizatea handiagoa izango baita. Horra hor gure erronka.