“Bolsa de resiliencia”, “manual de supervivencia”, “saco de costas de evacuación”: estes son os sons que se poden escoitar en boca das autoridades nas últimas semanas.

Entre as declaracións do mes pasado, a Unión Europea ha pedido aos cidadáns que preparen un “kit de supervivencia” para facer fronte aos riscos de emerxencia de 72 horas, de forma que poidan vivir tres días de autosuficiencia, sen ningún tipo de axuda ou contacto.

A Comisión Europea así o expresou o pasado 26 de marzo: “Axudaremos aos Estados membros a crear o que se denomina bolsa de resiliencia e, por tanto, a que todos os cidadáns estean preparados para afrontalo, cunha autonomía estratéxica de polo menos 72 horas”. Así o explicou, e tamén propuxo unha lista de dez produtos que se consideran imprescindibles para cumprir este kit de supervivencia. A partir dese momento, na rede detéctanse listas e tutoriales por todas partes.

Unha idea que xa tivo eco en varios estados. Por exemplo, desde o ano pasado, Suecia, Finlandia ou Polonia xa publicaron estas guías de supervivencia e difundíronas a través dos seus cidadáns. En Francia, o Goberno xa confirmara a principios de marzo que todos os cidadáns recibirán un “manual” antes do verán. Trátase dun folleto dunhas 30 páxinas, que podería denominarse “Resiliencia Francia” e que foi elaborado a partir de modelos realizados por outros territorios. Como se dixo nos últimos días, vai facer o Estado español algo parecido?

Calquera que sexa o territorio ao que pertenzan, a intención dos manuais parece ter varios eixos comúns. En primeiro lugar, organizaríanse en función da situación (inundación, terremoto, incendio, corte de enerxía eléctrica… e guerra), enumerando en cada caso os riscos da situación e determinando a posición que deben adoptar os individuos (que facer e que non). Un dato rechamante, doutra banda, os folletos poderían convidar á xente a facer un “kit de supervivencia” para reaccionar “ante a crise” con tranquilidade, enumerar “claves” para ter na mochila en caso de emerxencia: botella de auga, lanterna, radio, batería externa, “para estar preparados en calquera situación”. Por outra banda, na guía que pretende transmitir Macron haberá unha sección sobre o “compromiso”: como participar na axuda ao pobo, nunha situación de conflito, nos exércitos, na policía, cos bombeiros…

Doutra banda, Macron decidiu nas últimas semanas reactivar a economía de guerra, cun orzamento dos exércitos tremendamente renovado e coa promesa de aumentar a produción de material de guerra. Aínda por riba, para conseguilo, a xente convida a investir os seus aforros, un tipo de interese nun caderno bancario especial excepcional.

Mirando pola xanela, mentres observamos a primavera, anúnciase o conflito, cada día un pouco máis forte, en moitos sitios, de moitos inimigos. Alimenta as actitudes, o medo e a culpabilidade duns e outros. Neste mesmo escrito hai demasiados comiñas, demasiada información inexacta. Todas estas citas evocan lendas de avós e avoas que nos fan representar cousas que só leramos nos libros de Historia. Hai que prepararse para a guerra? Non sexamos pesimistas: é difícil crer que vaia suceder. Non sexamos demasiado optimistas, é difícil estar seguros de que non vai pasar nada. É difícil, sobre todo, imaxinar que un librito, un gran control self, un coitelo suízo, tres botellas de auga, un agocho nunha cova perdida, velas e algúns poucos talleres de scout na infancia poden salvarnos.