O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a organización e embazar o que hai que ver. De pequeno a grande, desde pequenos pobos, desde vales, até cidades, iniciouse a colaboración para a obtención de enerxía no Goierri guipuscoano a través da cooperativa Hitzar.

Antes, Biziola xa estaba en marcha polo camiño do auzolan. En pouco tempo, foron capaces de adquirir a residencia ou o solar en propiedade comprando alimentos locais ou próximos aos agricultores –iso si, ao prezo que lles corresponde–, e vendéndoos aos socios ou a todo comprador. Algúns entendemos que neste tipo de proxectos imos comprar alimentos de mellor calidade e máis baratos que en calquera outra parte. A calidade pode ser, pero na madeira barata non se pode. Levarémonos as verduras ou o que sexa polo prezo que corresponda, porque ser de aquí non significa que nolo regalen, porque aquí as cousas cústanos moito. Si atopamos algo moi bo e moi barato, é que a alguén lle roubaron ou non lle pagaron o que lle corresponde, e moitas veces, nin o que lle custou! Iso tamén fai que este proxecto se sustente en decisións tomadas de maneira diferente, coidando o medio ambiente, creando postos de traballo, achegando retribucións dignas e atendendo á opinión dos socios (pode ser toda a cidadanía socia).

Segundo os expertos, o cambio climático está a producirse de forma espectacular, e os datos que achegaron así o confirman. As choivas torrenciais están a provocar grandes desprendementos en moitos lugares e como a auga sempre atopa o seu camiño, o home collerá o que construímos incorrectamente e indebidamente e levarao a cabo, tarde ou cedo. Que provocou este cambio climático? Débese á contaminación o sobrecalentamiento da terra? É certo que as choivas están controladas polos seres humanos?

Non o sabemos, pero é evidente que hai algúns gobernantes que están a facer e destruíndo, que están a encher alí a guerra e aquí os petos. Si nós non tomamos a iniciativa, pómonos por diante duns coñecidos “vascos”, e os que acumulan beneficios farannos crer que a enerxía nuclear é verde e que a necesitamos sen remedio. E que Mercosur é imprescindible para satisfacer as nosas necesidades básicas, e ollo, si non continuamos no camiño emprendido, ademais, será verdade. Estamos afeitos a que o fagan os demais e iso amólanos!

Só mencionei a comarca na que vivo, pero sei que en Urola Kosta tamén se están levando a cabo proxectos similares e, seguro, tamén noutras comarcas. Animo, segue adiante e non te esquezas de: Un longo camiño a pasos pequenos!