Un amigo que vira a Mitoedad na Navarra Area cualificou de “telúrico” o que sentira. A min tamén me pareceu o que vira de casa pola televisión.
Pode pensarse que a paixón e a adhesión espertadas por Mitoaroa baséanse na visibilidade do proxecto, e así será, pero hai algo máis profundo no fenómeno. A través da propia resposta de Pello Reparaz, a resposta recibida ha ido máis aló do esperado. Un espectáculo non o consegue si non se conecta coas sensacións da xente.
Pero, a que se vincula esa teluricidad en nós? A que chama?
Cando fun do pobo a vivir a Pamplona, o traslado causoume gretas. Moitas cousas cambiaron, a escola, os cheiros e os amigos, entre outras, e sufrín unha gran perda: contacto coa contorna natural, apego á terra. Perdín os cheiros das árbores, a herba e a terra (tamén os excrementos de gando, todo hai que dicilo…) e tiven que rexistrar outros de ambiente urbano (mestura de cheiro de gasolina, asfalto e cociñas variadas…). Os ruídos dos coches e dos talleres substituían os traqueteos dos chiribit-parloteando.
A natureza da terra tíranos, a teluricidad, o desexo de realidades tanxibles e emocionantes, unha pedra á beira do computador
A mudanza tamén no ambiente lingüístico: O castelán de Zilbeti conservaba os vellos ecos do eúscaro, e en Pamplona non tardaron en percibilos na miña voz. Puxeron a etiqueta ao meu castelán no colexio: raro (e eu quedeime moi tímido).
Aínda podo sentir a gran alegría que entón me embargaba o corazón ao pisar a húmida terra de Zilbeti ou ao abrazar unha árbore (non é novo ese xesto saudable que fai de tempada). Aquela euforia funcionaba como unha carga de pilas, era un mango para avanzar, xa era normal, pero aínda sentía algo artificial na vida da cidade.
Do mesmo xeito que na época da pandemia, onde a maioría de nós acolleunos con paixón pola natureza, parecía absolutamente irreal para facer fronte á situación.
Vivimos divididos?
A tecnoloxía e os avances dixitais empúxannos a voar, a converternos nós tamén en aire; e con eles adoitamos avanzar nun mundo globalizado que nos converte nun pouco ser máxico.
Pero tamén nos tira a natureza da terra, a teluricidad, o desexo de realidades tanxibles e emocionantes, unha pedra á beira do computador, as vellas linguas como linguas universais, os chorros e o barro competindo cos bits e os perfumes artificiais. Non somos aire. Por sorte.
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]