Trinta e catro anos despois
O pasado 25 de marzo finalizou oficialmente a dispersión dos presos vascos. Segundo o xefe de liña dO País, "34 anos despois, o Ministerio do Interior de España puxo fin á dispersión dos presos de ETA". Os medios de comunicación de Euskal Herria tamén informaron da data, á vez que os partidos políticos publicaron a súa lectura. Por exemplo, o PNV, como vén sendo habitual, volveu utilizar a ocasión para sinalar que os presos vascos tiñan que reflexionar e pedir perdón e recoñecemento pola dor causada. Pola súa banda, EH Bildu destacou a data como "vitoria moral".
Con estas incidencias púxose en marcha a máquina da miña memoria. A miña primeira viaxe a unha prisión española foi en 1980. As mulleres xitanas e vascas que me atopei nas portas de Carabanchel ensináronme moitas cousas e, dalgunha maneira, foi a miña primeira lección sobre cooperación feminina. Logo aumentaron as viaxes e os quilómetros. Así, durante anos, todos os fins de semana instalouse un ritual na miña vida: citas, paquetes, chamadas, saídas de pequenas horas para non chegar tarde… E agora deime conta de que nunca me preguntei polo significado desa vinganza.
Cando escoito as xustificacións da política de dispersión, sinto unha rabia enorme e á vez unha desesperación
Terminou o meu ritual de fin de semana e a miña vida volveu á normalidade, pero durante moitos fins de semana lembrei aos camiñantes do amor. Moitos se envelleceron nas estradas, algúns perderon saúde e vida… e todo a cambio de nada.Por
iso, cando escoito as xustificacións da política de dispersión, sinto unha gran rabia e á vez unha desesperación. Eu creo que o final da vulneración de dereitos despois de 34 anos non pode ser considerado como unha "vitoria moral". É máis, aínda me parece ofensivo que as autoridades impoñan unha dispersión para aliviar a presión da dirección de ETA.
Estableceuse a dispersión como instrumento de guerra contra o terrorismo, para o que as autoridades estatais contaron coa inestimable axuda do PNV, e a súa utilización supuxo a vulneración dos dereitos fundamentais dunha persoa colectiva. Non era legal, nin lexítimo; non fai 34 anos, nin hoxe en día. Non cando a loita estaba armada, nin despois da disolución de ETA. Porque cando os poderes condicionan os dereitos humanos individuais e colectivos, ninguén está seguro, e en Euskal Herria sabémolo ben.
A partir de agora, os amigos e familiares dos presos vascos non van percorrer tantos quilómetros e a súa vida seguramente será un pouco máis fácil. Pasaron demasiados anos, e desgraciadamente algúns non puideron chegar até aquí…, porque nestes 34 anos a política de dispersión foi criminal. Non o esquezamos!
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
O camiño faise paso a paso, e hai un tempo aprendín que parece feito polo principio. Pero a xente tamén quere aprender a encher esa frase de contido. Só non podemos conseguir nada, quizá axiña que como comecemos. Incluso a gran afluencia de xente pode complicar a... [+]
Non actuou correctamente, había que tomar medidas, si non, non aprendemos. Ao parecer, non se daba conta do impacto do que fixera, seguía normal, ás veces cun aspecto máis feliz que os que lle rodeaban. Ademais, fala demasiado alto, iso non lle gusta a ninguén. Como as... [+]
Hezkuntza Sailak ez ei du ulertzen publikoko langileak zergatik joan garen grebara. LAB sindikatuari galdetzea dauka. Sindikatu horrek akordioa sinatu zuen sailarekin, 2023ko apirilean. Urte bi geroago grebara deitu dute haiek ere, aurrekoetan ez bezala, Hezkuntza Sailak... [+]
Profesor de Historia en homenaxe a un ex compañeiro que acaba de xubilarse. Bravo e máis bravo!
As leis educativas subliñan a importancia de fomentar o pensamento crítico no alumnado. Pero o claustro de profesores, nun tempo un espazo de debate de ideas e contraste de... [+]
A democracia liberal nos países occidentais parécese cada vez máis a unha democracia minimalista. O núcleo da definición sería que se respectan os cambios de goberno nas eleccións. A esta variante autoritaria, os politólogos Levitsky e Way chamárono autoritarismo... [+]
Mentres escribía esta columna, tiven que cambiar o tema, porque a miña atención se viu afectada polos aranceis de Trump. Necesitaredes poucas explicacións, é novo en todos os sitios, impuxo aos produtos chineses un 10% e aos produtos canadenses e mexicanos un 25%. O que... [+]
Esta cuña que o anuncio de substitución da bañeira por unha ducha en Euskadi Irratia anima xa ás obras no baño de casa. Anúnciase unha obra sinxela, un pequeno investimento e un gran cambio. Modificáronse as tendencias dos sanitarios nos aseos e estendeuse de forma oral a... [+]
Recollín o seu e-mail no portal da folga, no correo persoal. Ao principio pensei que era para dar a coñecer, como moitos outros, as posibilidades que temos ante a folga. Pero non, o e-mail recibido era o movemento político e comunicativo contra a folga.
Confesareivos que me... [+]
Asteburu honetan 'estetikoa' hitzaren inguruan pentsatzen aritu naiz, lagun batek esandako esaldi baten harira: “Lan hau estetikoa da”. Estetikoa hitzaren etimologia aztertu dut, badirudi jatorrian zentzumenen bidez hautematea zela bere esanahia, eta gerora... [+]
O día anterior, en Bilbao, reuninme cun amigo no bar Bira. Púxenme a pasear e dixen: “Claro, como es Giputxia, ja, ja”. E el subliñou que non era guipuscoano. Sen entendelo, continuei dicindo, “Ah! Non? Pero naciches en San Sebastián?”. “Si, nacín alí, pero eu... [+]