A poboación do norte, sobre todo a poboación nova, está obrigada a sufrir un exilio económico. Moitos deles teñen que abandonar a súa terra para estudar e traballar. Desprázanse a outras zonas do Estado francés. Logo non volven, ou o fan, pero adoita suceder moitos anos despois. O Sur non é un destino atractivo para a maioría das persoas. Así se desprende dos datos presentados a semana pasada en Baiona por Hemen e Gaindegia. É sabido que a rede económica de Iparralde baséase principalmente no turismo e o comercio, polo que a taxa de paro de Iparralde é a máis alta de Euskal Herria. Segundo os datos de 2005, a taxa de paro na CAV era do 7,3%, en Navarra do 5,6% e nos Pireneos Atlánticos, onde se sitúa a poboación de Iparralde, do 9,2%. Como sempre, son as mulleres e os mozos os que máis sofren o paro, xa que en Iparralde sitúase no 23,2%.Non é de estrañar

que os mozos de Iparralde non atopen no Sur oportunidades laborais e académicas atractivas, a pesar das posibilidades de aprendizaxe e traballo que lles permitirían seguir vivindo no Norte. As administracións de ambos os lados do País Vasco apenas fixeron un esforzo para analizar esta situación e buscar solucións. Cada administración ocúpase do seu territorio e esquécese da integridade de Euskal Herria. Será necesario que todas as administracións, os partidos políticos, os axentes económicos, sociais e sindicais redobren os seus esforzos para promover unha maior comunicación e cooperación entre Hegoalde e Iparralde, co fin de lograr unha Euskal Herria máis integrada e integrada. Entre outras cousas para evitar o exilio económico da nosa mocidade de Iparralde.