argia.eus
INPRIMATU
Naroa Agirre
“Cando teño a pértega na man son un beba”
  • Quitámoslle a pértega e o colchón e dixémoslle que sáeche.
Sustrai Colina 2008ko maiatzaren 11
Naroa Agirre
Naroa AgirreMaddi Soroa

Si correr é cousa de ladróns, escolas de atletismo...


O atletismo non é só correr. É unha base moi importante para a práctica de calquera outro deporte e tamén para a vida.

O transporte público está mal, pero non quererás ir traballar correndo, non?


Na sociedade, no traballo, hai moita competencia. O deporte é unha realidade cotiá, enmarcada nun marco aparte.


Un equipamento excepcional para facer deporte!


Se tes a oportunidade de vestirche como un profesional e iso faiche sentirche mellor, adiante. Iso si, cánsase un dos pantalóns curtos de sempre e co níqui que regalou en Eroski.


Fatiga a presión?


Imaxínache que no campionato de Gipuzkoa póñome máis nervioso que nos Mundiais e os Xogos Olímpicos!


Iso será porque non ven a Goenkale no estranxeiro!


Cando empecei en Goenkale levaba algúns anos competindo, pero na rúa todos chamábanme “Naroa Goenkale”. A televisión dáche unha cara.


Pregunteime se non se necesita bastante cara para ser de elite...

O
desexo de ser o mellor é necesario. Aínda que creas que queres ser o primeiro, normalmente te quedas no sexto posto, se pensas que vas ser o sexto...

Caldo quente!


Fermin Cacho, cando gañou o ouro en Barcelona, prevía seis carreiras diferentes e gañaba ao seis.


Dito así, parece fácil...


Teño claro que cando me vexa en primeiro lugar estarei máis preto das medallas. Para poder conseguir algo, o primeiro que tes que facer é verche niso.


Se víseche adestrando...


Son aberto por min mesmo, pero cando teño a pértega na man son bastante tramposo, só me ocupo da miña. Nin sequera digo bos días!


Menos mal que o adestrador é un marido.

É un adestrador
bastante duro, e na pista dime cousas que non me gustan. A miúdo desbástenme porque en lugar de verme como adestrador o vexo como marido.

Oh, cantos sacrificios!


Sei que teño que adestrar, pero adestro para ir aos Xogos Olímpicos. Gaño moito máis do que deixo no camiño.


É verdade que sodes ricos!


Ja, ja! Unha xente que vai aos Xogos Olímpicos gana moito diñeiro, pero outros non poderían vivir sen facer outro traballo. Eu necesito outra actividade compatible. Se estivese a pensar no atletismo todo o día, afogaríame.