O outro día, mentres repasaba a famosa serie de televisión The Wire, chegou unha escena que me lembrou a desesperación. Alí, a dirección do diario The Baltimore Sun reuniu aos traballadores e avisoulles dos cambios que se aveciñan, é dicir, dos despedimentos e dos movementos para traballos menos brillantes. A pesar de que coñecía a secuencia, pareceume tan penosa como a vez anterior.
“Nada cambiará”, vénme á cabeza. Cheo de curiosidade, busquei a data da miña partida e invadiume a incredulidade: 20 de xaneiro de 2008. Hai dezasete anos xa se anunciaba a chegada do xornalismo e, con todo, moitas redaccións non foron capaces de adaptarse á nova realidade, que é moito máis rápida do que nos gustaría. Como é posible que despois de tanto tempo o oficio siga ancorado no pasado?
Hai dezasete anos xa se anunciaba a chegada do xornalismo e, con todo, moitas redaccións non foron capaces de adaptarse á nova realidade
“More with less” (máis, con menos), repite o director, asumindo o papel dun miserable. A situación actual obrigounos a iso. Vivimos nos medios de comunicación con cada vez menos traballadores e máis adultos. Redes sociais, vídeos, corrección de textos, maquetas, noticias, etc. Os xornalistas convertémonos/convertémosnos en homes de orquestra aos que se lles esixe todo tipo de coñecementos, en camaleones profesionais escravos das necesidades da actualidade.
No seu discurso, a parella aludiu ao auxe de Internet e as dificultades para rendibilizar a publicidade na prensa escrita. Como consecuencia diso, anúncianse despedimentos e o peche de varias delegacións repartidas por todo o mundo. Algúns, a pesar de que aínda son novos, ouvímolo nos nosos medios de comunicación.
Eu, que só levo sete anos, analizo con tristeza a tesitura deste traballo, no que se obstaculiza o desenvolvemento dos que traen ideas frescas. É posible que algún día os novos, fartos dos desprezos que sofren, esgótese a paciencia e utilicen os seus talentos nun sector de recoñecemento. Quen sabe si o xornalismo está a morrer polos hábitos de consumo da sociedade. Na miña opinión, a clave pode estar na incapacidade de evolucionar de quen defenden o oficio “de sempre”.
Por certo, vedes a The Wire. É obra mestra.
Jon Otermin Benito
Bidali zure iritzi artikuluak iritzia@argia.eus helbide elektronikora
ARGIAk ez du zertan bat etorri artikuluen edukiarekin. Idatzien gehienezko luzera 4.500 karakterekoa da (espazioak barne). Idazkera aldetik gutxieneko zuzentasun bat beharrezkoa da: batetik, ARGIAk ezin du hartu zuzenketa sakona egiteko lanik; bestetik, egitekotan edukia nahi gabe aldatzeko arriskua dago. ARGIAk azaleko zuzenketak edo moldaketak egingo dizkie artikuluei, behar izanez gero.
Non quero que a miña filla se disfrace de xitana nos caldereros. Non quero que os nenos xitanos da escola da miña filla gocen de xitanos nos caldereros. Porque ser xitano non é un disfrace. Porque ser xitano non é unha festa que se celebra unha vez ao ano, manchada de roupa... [+]
A verdade é que non sei por que estou a escribir isto. No ambiente conflitivo de hoxe en día non se toman ben este tipo de opinións. É posible que ARGIA non publique isto, xa que non coincide coas opinións que publicaron até agora (pero se finalmente decidiron publicalo,... [+]
O 15 de xaneiro o lobby tecno-empresarial Zeditzak presentou o seu 6º informe, Euskadi e a Unión Europea, un destino compartido de prosperidade e competitividade. O neoliberal Think Tank, formado por expertos emerxentes do mundo das finanzas, presentou unha receita máxica... [+]
Os euskaltzales movemos os nosos pés tras a testemuña da Korrika, para reivindicar que queremos seguir vivindo como pobo vasco, en favor da nosa lingua.
Os primeiros pasos dáos a persoa migrante que sae do seu país de orixe en África, América do Sur ou Asia,... [+]
E un ano máis, os sindicatos organizáronnos folgas prefabricadas. E nós, individualmente, decidiremos si sumámonos ou non á folga, sen necesidade de ningunha asemblea no centro.
Ao parecer, o modelo de folga que me ensinaron a min xa non está de moda. No meu imaxinario, a... [+]
Hoxe, 21 de xaneiro, é un día para lembrar e reflexionar sobre unha interesante efeméride da nosa historia recente. Cúmprense 50 anos do peche de 47 traballadores de Potasas de Navarra. Este peche, que durou quince días, provocou unha folga xeral en Navarra, informou o... [+]
Fai un par de semanas publicáronse varios datos de Noruega. Neste país de Europa do Norte predominaron os coches eléctricos, sendo a marca Tesla a a máis vendida, cun 90% de enerxía reciclable que se consome alí. Pola contra, as empresas públicas norueguesas non teñen... [+]
Estas foron as miñas últimas palabras cando fómosche, collidos da man no teu profundo soño respiratorio. O teu corazón quedou para sempre sen unha dor especial, sinxelo, digno. Como vostede queira e esixa. Como queiramos e respectamos.
Xa un mes antes da chegada do... [+]
Hoxe en día, as voces das mulleres e dos nenos e nenas permanecen no seo dunha cultura que deslegitima as súas voces, silenciando as súas experiencias, dentro dun sistema tendente a minimizar ou ignorar os seus dereitos e necesidades básicas. Un exemplo mediático deste... [+]
O martes deuse a coñecer a sentenza contra cinco novos de Lapurdi, condenados por pertenza a Segi. Quince meses de cárcere por reversión a dous mozos, cunha multa de 500 euros cada un; 140 horas de traballo forzado e 500 euros de multa a outros dous mozos; e, finalmente,... [+]
A cultura consumista que vivimos, manda a todo usuario a un goce desmesurado. Como di Slavoj Zize, Goza do teu fetiche, converteuse no rudo mandato da hiper-modernidade. O goce actual leva a cabo a través dos dispositivos tecnolóxicos existentes para ocupar o lugar do... [+]
Unha pantasma atravesa as cociñas: As pantasmas de Carlos.
Karlos non se presentou ao Master Chef Celebrity. Tras analizar o seu patrimonio culinario, ten moi claro que non vai superar a selección dos seus adversarios. De feito, a Academia da Gastronomía e os medios de... [+]