Eusko Ikaskuntza celebrou o pasado 16 de xuño unha xornada sobre a confianza entre diferentes, na que tamén se debateu o tema do eúscaro; Zabalo, Mateos e Nausia déronnos conta diso a través dos medios de comunicación (Eúscaro e confianza en Navarra).

Segundo Euron, “hai un sector indignado que considera a actuación da administración navarra como un ataque ao eúscaro, que denuncia a vulneración dos dereitos dos vascoparlantes”...

Os vascos de Navarra non somos un “sector indignado”, senón unha sociedade constantemente oprimida e marxinada. O que sabe algo de Navarra, sabe que os dereitos lingüísticos dos euskaldunes só están garantidos de forma parcial na reserva “vascófona”: Non coa Policía Foral, con Osasunbidea a duras penas, aquí si no ámbito privado pero aí non… Os euskaldunes da zona mixta non teñen os dereitos lingüísticos nin no ámbito folklórico, nin na zona “non vascófona”? Nin sequera tense en conta que existan, “coma se estivesen en Salamanca”, segundo un membro do Goberno do PSN.

Cal é o primeiro berro de “Irrminduon”? Que se respecten os dereitos lingüísticos dos euskaldunes. A “democracia” á española e os partidos maioritarios de Navarra obrígannos a abandonar o eúscaro polo castelán, dividindo Navarra en tres zonas, obrigándonos a devorar esa situación suicida para os vascos navarros. Nós non estamos dispostos a iso. Membros de Eusko Ikaskuntza?

En palabras dos articulistas “atópanse alén aqueles que desconfían da difusión do eúscaro. Non se mostran en contra do eúscaro... o eúscaro é unha lingua navarra, pero sempre no ámbito que lle corresponde”... Pois os que están “alén” dedícanse a loitar contra o eúscaro con rabia, a pesar de que no contexto non o expresan así no público. Saben que o eúscaro é unha lingua navarra, e por iso quéreno facer desaparecer canto antes, para que non nos confundamos cos “vascones”, primeiro pechando a reserva no vascófono, para que a lingua desapareza tamén despois. Tanto pola autoridade como polos tribunais están a traballar para pechar todas as vías ao uso do eúscaro.

E máis adiante: “... hai quen ven posible a construción dunha certa confianza. Restan importancia ao suposto conflito e dan a cultivar os consensos en torno ao eúscaro”.

Non hai un “suposto” conflito entre compañeiros de Eusko Ikaskuntza, senón un conflito real e duro.

Sería máis axeitado convocar un proceso de substitución: Estamos ante o que podería ser as últimas décadas dun proceso planificado e longo de erradicación do eúscaro en Navarra (tamén), aínda que son moitos os euskaltzales que aínda non se deron conta da gravidade da situación.

Porque, ao parecer, hai xente que é “moi optimista”... porque se está pouco informada, porque lle importan cinco cousas a substitución do eúscaro, ou lles dá un pouco de pena, pero até aí.

Por último, os membros de Eusko Ikaskuntza ven “a necesidade de aclarar tres craves”.

A primeira das claves é a de “definir o que é utilizar o eúscaro como arma política”.

O eúscaro como arma política o utiliza o nacionalismo español, e mentres nos oprime grita, denunciando que estamos a impor o eúscaro. É insoportable, pero é así.

Por exemplo, o español esíxese para todos os postos de traballo públicos de Navarra, e en todos os postos o coñecemento do alemán, o inglés ou o francés proporciona puntos. O eúscaro pódese valorar en moi poucos postos de traballo e, en menor medida, esixir. Así é como “se impón” o eúscaro en Navarra.

A segunda clave é que “os dereitos son discutibles si chocan entre si”. Non podemos crelo. Está de acordo Eusko Ikaskuntza cos “derechohabientes” de primeiro e segundo grao? O dereito a falar en castelán está por encima do dereito a facelo en eúscaro?

A terceira clave, din, é a seguinte: “... non é perigoso aproveitar a paixón que provocan as emocións á hora de propor medidas ou reivindicacións, superando o xogo da democracia?”.

Estupefacto! Os euskaltzales percorremos todos os camiños racionais e democráticos en defensa da nosa lingua. De feito, quen se dedican á emoción (e á mentira), son os que queren encerrar a reserva de eúscaro no baskófono. Os inimigos dos vascos sáltanse os datos e as opinións razoadas. Non nos sorprende, nin de dereitas nin de esquerdas, que son os defensores de sempre dunha España uniforme.

Que están a facer os membros de Eusko Ikaskuntza? Xustificando a actuación destas autoridades e entidades discriminatorias baixo o falso nome dunha posible “convivencia”?

Non hai “convivencia” baseada na dependencia, como non se pode dicir “indignado” ao oprimido e ao marxinado, a menos que perdamos o norte.