O diamante é puro carbono e pode xerarse en todas partes. Pola contra, as árbores que van dar leña poden desenvolverse en planetas que non teñen condicións de vida moi concretas. Son palabras dun cerualista, Neil deGrasse Tyson, astrónomo, cosmólogo, escritor e divulgador científico. Unha das poucas do meu corazón é unha estrela no mundo da ciencia; en 2007, Time Magazin nomeouno entre as 100 persoas máis influentes do mundo e en 2008, Discover Magazin elixiuno no grupo “Os 50 mellores cerebros da ciencia”. Leo calquera idea do señor Tyson.-Cada vez que a vexo diríxome á porta da casa á noitiña e póñome a observar como se organiza e sae o cosmos correspondente a ese día, case sempre coa boca chea de bágoas.

Onte á noite, despois de ler o das árbores e o dos diamantes, deiteime e estiven a chorar durante un bo intre, sen poder levantarme. Cantos homes hai que maltratan e atacan ás árbores! Saibamos ou non o do diamante, como formamos o coñecemento dos enormes valores das árbores nunha sociedade que aínda está tan afastada dos centros educativos, e, vista a situación, non hai indicios de que a dirixiu antes de moitos anos. Os vascos, que supostamente tivemos e temos vínculos moi estreitos coas árbores. Choraba de novo.

A madeira das árbores é un tesouro máis valioso que o diamante. No vasto universo, os diamantes poden xurdir en moitos lugares: no corazón dos planetas xigantes, na atmosfera de mundos hostís, nos restos das estrelas mortas... Con todo, a madeira, tan común na terra, é infinito infinitamente máis rara.

Para que a árbore creza é necesario un equilibrio máxico: atmosfera oxigenada, auga líquida, temperaturas axeitadas e un ecosistema que sosteña a vida. Estas condicións só existen en planetas como o noso, onde a vida se desenvolveu durante millóns de anos.

Este xugo de madeira-diamante lémbranos que o verdadeiramente valioso non é o que brilla, senón o que dá vida. Unha árbore, as súas ramas cara ao ceo, que é, si non é o resultado das forzas cósmicas que se aliñaron de forma especial na Terra. Nun universo onde os diamantes non son máis que unha clase de cristal, a madeira é un milagre, a vida na súa forma máis peculiar.

Quizá sexa o momento de revisar o realmente raro e valioso.

A próxima vez que teña que decidir sobre o futuro dunha árbore, mire vostede como o milagre do universo que é, a fonte infinita do noso alento.

Afiamos as machadas e tamén as motosierras, tesoiras e serrotes, mellor afiados si úsanse, pero para que se utilizou a pregunta. Nun ollo agridoce cortarémoslle o pescozo ao que ofreza o tema máis raro do universo. E sollozará pola ferida.

Si esta madeira procedente desta árbore xerase algo que necesites para a túa vida (mesa, cama…), menos mal. Será mellor que o plástico. E mentres fas a mesa de madeira, acórdache de que vives entre diamantes.