Traducido automaticamente do vasco, a tradución pode conter erros. Máis información aquí. Elhuyarren itzultzaile automatikoaren logoa

Abandona o baile porque os seus amigos se burlan del

  • Ten seis anos. Estaba a bailar a gusto. Pero os pais dixéronnos que deixará a danza. A razón? Na escola os seus amigos búrlanse del por bailar. Seis anos. E xa sufrindo a violencia dos estereotipos de xénero. Basta! Pais, escolas, profesores, pedagogos, medios de comunicación, representantes políticos, monitores e técnicos deportivos, técnicos de igualdade, xornalistas... onde miramos?

18 de xullo de 2024 - 08:10
Última actualización: 11:53
Argazkia: Felipe Loiola - Dantzan

A duras penas, pero ao final aprenderon

Nunha actuación de baile tres ou catro chicos móvense ao redor dos bailaríns, saltando, bailando e correndo, provocando aos que bailan,... Pareceume que a eses mozos gústalles o baile, pero non o poden recoñecer porque está mal visto socialmente, e están aí, na loita, o corazón ponlles as patas a bailar, pero a cabeza dilles aos pés que non deben facelo. O profesor de danza explicoume a situación: -Algúns deses mozos están a bailar. Veñen ás escolas de danza, pero logo non queren bailar na rúa. Dálles vergoña mostrar que bailan diante dos seus amigos.

Pregunto si é unha delas a que insultaron por bailar na escola. "Non, é outro quen o abandona polos insultos, pero non importa, os que estaban na praza sen poder nin desexo abandonaron a danza". Seis, sete, oito anos... Xa aprenderon que lles tocou ser un mozo e por tanto non débelles gustar bailar. No ambiente de música e danza actívanselles as pernas pola súa conta, pero comezaron a aprender a controlalas, afastaranse deses perigos nos próximos anos, ataron os pés ao ritmo do balón e conseguirán que ese ridículo anhelo que pon en perigo o seu masculinidad desapareza dos seus corpos.

Non me gusta o baile

Cada vez que me din que hai poucos mozos no baile alármome. -Pouco? Un é moito. Cada mozo que baila é un milagre. Está en contra da sociedade, non a apoiamos, non a valoramos; ao contrario, os mozos que bailan son desprezados e insultados". Recibir insultos é moi grave, pero chegan moi poucos a recibir insultos. A maioría dos mozos deixan de bailar antes de chegar aquí. Aprenden enseguida que si es chico non hai que gustarlles o baile.

Estou farto de ouvir falar dos meus pais: "Ao meu fillo non lle gusta o baile". A todos os nenos gústalles bailar. GUZ-TI-E-I! DE-NE-I! Os seres humanos estamos programados xeneticamente para gustar a danza. A práctica da danza achega un plus evolutivo ao ser humano, polo que o corpo segrega hormonas que provocan sentimentos pracenteiros en canto escoita a música: dopamina, serotonina, endorfina... E, en resposta, o corpo comeza a bailar, estimulando aínda máis a secreción das hormonas. A influencia da música e a danza no ser humano equipásese ao sexo coas drogas.

Cando a vergoña e a masculinidad únense

Os seres humanos han bailado en todas as épocas da historia e hoxe en día báilase en todas as culturas que existen no mundo. A danza é unha das características da especie humana. Todos os nenos bailan nos primeiros anos, así que si, tamén se bailan mozos e aos mozos gústalles bailar. A medida que crecen, os mozos afástanse da danza. A toma de conciencia da identidade achégalle unha serie de emocións, entre elas a vergoña. A medida que o modelo de masculinidad é reducido, os mozos aprenden que a danza non lles debe gustar.

Porque os nenos pequenos non coñecen a vergoña nin os roles de xénero. Van aprendendo no proceso de socialización e, por tanto, a medida que toman conciencia deles, corrixen os seus comportamentos. Á vista das condutas dos maiores e dos adultos, e medindo como son tratados, os nenos aprenden a que rol de xénero, neno ou nena? tocoulles, e a cada modelo foille infamante e engreído. Outros nenos, pais, profesores, adultos e medios de comunicación aprenden que bailar é cousa de mozas, que os mozos non deben bailar, que é unha vergoña que os mozos bailen e que o seu masculinidad vai quedar en dúbida si dáselles conta de que lles gusta bailar.

Ensaio infantil de aurresku en Ordizia, 16-7-2024. Foto: Amaiur Aristi - Danza cc-by-sa

O valor social da danza

O baile foi realizado historicamente tanto por mulleres como por homes. É máis, nalgúns momentos históricos, os homes mostraron o seu masculinidad e o seu poder a través da danza. Nas sociedades contemporáneas occidentais, a danza foi erradicándose do modelo de masculinidad e foise vinculando cada vez máis coa feminidade. Non ocorre o mesmo fóra dela, por exemplo en África a danza non se asocia a un xénero.

En canto ao seu valor social, as actividades consideradas como masculinas, como os deportes, considéranse de gran importancia. Con todo, a quen se categorizan como actividades femininas non se lles recoñece ningunha importancia. Hai pouco a escritora Mariasun Landa resumiu moi ben esta idea: "si os homes fixesen ganchillo, hoxe en día os museos de gancho existirían". As actividades consideradas masculinas deben ser realizadas por toda a sociedade. As actividades femininas considéranse pasatempos sen valor.

Políticas corporais nunha dirección

As políticas corporais que se impulsan coa escusa da igualdade de xénero son unidireccionais. As políticas de fomento do exercicio físico impulsan ás mulleres a practicar deporte. Non hai o mínimo esforzo para animar aos homes a bailar. A promoción do deporte é unha parte importante dos sistemas educativos e sanitarios. A danza, a pesar de ser tan beneficiosa desde o punto de vista educativo e sanitario como calquera práctica deportiva, non se impulsa. Por que? Porque a masculinidad non considera a danza como unha actividade propia.

A masculinidad relaciona a danza coa vergoña e o ridículo. O noso corpo é un dos principais motores da vergoña e non digamos nada cando pomos o corpo en movemento. Pór en movemento o noso corpo, tanto no deporte como na danza, ante a xente, esixe moita autoconfianza. Si moldéase torpemente nunha actividade física, a vergoña maniféstase inmediatamente. No deporte, a maioría das mulleres sofren unha gran perda de autoestima e desenvolven un complexo de inferioridade con respecto aos homes. Pola contra, a autoestima da maioría dos homes vaise afianzando grazas á preponderancia que senten no deporte cara ás mulleres.

Que o baile é cousa de mozas!

A danza pode ser un camiño oposto, pode axudar a fortalecer a autoconfianza de moitas mulleres e o movemento do corpo con autoconfianza suporíalles un aumento da autoestima. Pero non hai risco para iso, xa que se trata de actividades corporais nas que os homes senten superiores e cómodos. Ademais, no caso de que nalgunha ocasión os homes tamén bailen, considéraselles unha excepción, unha práctica feminina e inútil, polo que a súa adaptación torpe sérvelles para reforzar a masculinidad.

O deporte converteuse nun refuxio da masculinidad. Última fortaleza para manter a superioridade feminina. O feito de que un chico baile pon en cuestión a organización. Si a danza non é só cousa de mozas e os mozos tamén poden facelo, a separación vai patas para arriba. E iso é o que pretende evitar a masculinidad que se está construíndo. O mozo que ao seis anos vai bailar convértese nunha ameaza para as persoas que están nese proceso. A organización está a porse en dúbida. Que o baile é cousa de mozas! Non se decatou? Agora decatarase.


Interésache pola canle: Dantza
Non é efémero, non, lingua vasca de danza

A idea que moitas veces repetimos os que traballamos no mundo da danza é que a danza é efémera. O dicionario Elhuyar dá como contrapartida a "efémero" español: efémero, destrutivo, perecedoiro, efémero, efémero, perecedoiro, perecedoiro, ilaun. Non lembro a quen lle lin... [+]


2024-10-30 | dantzan.eus
Primeiros pasos para o Diploma de Danza Vasca en Iparralde
Nos últimos anos incrementouse a presenza do eúscaro e as disciplinas tradicionais no conservatorio de Lapurdi e estase dando forma á traxectoria da danza vasca. “En Iparralde creouse a Herri Elkargoa e querían desenvolver o departamento de música popular e danza popular... [+]

Mirando á sombra

MOOR KRAD

Por: Compañía Ertza.
Cando: 3 de outubro.
Onde: Na sala Muxikebarri de Getxo.

---------------------------------------------

Dous anos despois coñecín a obra Moor Krad, na que os membros da compañía Ertza crearon e estrearon a peza. Entón, en 2022, tentei... [+]



2024-09-06 | dantzan.eus
Bailando o 8 de setembro: En Ochagavía, en Elciego e onde máis?
Atreverémonos a dicir que as danzas de Ochagavía (Navarra) e Elciego (Álava) son as danzas máis coñecidas da volta do 8 de setembro. Teñen unha longa traxectoria e historia e nas últimas décadas foron recollidos nos repertorios de moitos grupos de danza de Euskal Herria.

2024-09-03 | dantzan.eus
Escenarios de compañías de danza contemporánea en Larraul, Mutiloa e Altzo de Gipuzkoa
O tres fins de semana de setembro levarán a cabo talleres e actuacións nas localidades guipuscoanas de Larraul, Mutiloa e Altzo co obxectivo de estender a danza contemporánea ás contornas rurais. As sesións organizáronse dentro da iniciativa LABO GEO (Corpo e Patrimonio),... [+]

En Lesaka, á espera da saída da espada
Os ezpata-dantzaris de Lesaka están a realizar os ensaios da ezpata-dantza para o día de San Fermín durante o último mes. Adoitan saír quince e os outros esperan a que algún titular deixe o seu sitio para os próximos anos.

2024-06-17 | dantzan.eus
Ba al datoz gazteak euskal dantzara?

Transmisioa eta dantza taldeetako erreleboa aztertu nahi izan dugu Dantzan Ikasi topaketetan, eta gazte belaunaldiek lan egiteko ereduak ezagutu nahi izan ditugu “Gazteen parte-hartzea euskal dantzan” mahai inguruan: Eder Niño Barakaldoko... [+]


2024-06-12 | dantzan.eus
Todo o que teñamos tirará o chupinazo dos Sanfermines de Pamplona
O alcalde de Pamplona, Joseba Asiron, anunciou en rolda de prensa que o grupo de danza Duguna lanzará o chupinazo de San Fermín de 2024. O que temos foi a candidatura máis votada polos cidadáns de Pamplona. Precisamente nesta celebración do 75 aniversario da fundación do... [+]

2024-05-30 | dantzan.eus
Mulleres na danza vasca: de onde vimos e onde imos?
"A nós a vida foinos mirando pola beirarrúa". A angustia da muller de 80 anos quedou cravada a Josune Zubeldia. Cinco mulleres de diferentes xeracións tomaron a palabra para falar da loita, o cambio e a evolución das mulleres nos bailes, grupos populares e rituais. Elurre... [+]

2024-04-29 | Iñigo Satrustegi
Si non queredes esperar outros 40 anos

A miña xeración viu a tres papas, pandemia, todas as consolas para a Play Station 5 desde gameboy cor e o final do conflito. A miña xeración non nacera cando pasou Halley en 1986. Non puidemos velo até hoxe. Estiven no Teatro Gayarre durante a estrea da última obra da... [+]


Eguneraketa berriak daude