En memoria de Josu Unanue.

Acabamos o outono, xa estamos inmersos no inverno. Vivimos con intensidade os últimos meses en Euskal Herria en xeral, e en Busturialdea tamén notamos o seu reflexo.

A rúa, reflexo de moitas expresións, estivo bordeada para dar resposta a diversas reivindicacións e problemáticas: A véspera do último luns de outubro de Gernika mobilizamos a 4.500 persoas na manifestación convocada pola plataforma Stop Guggenheim Urdaibai.

O 30 de novembro organizamos a primeira folga feminista xeneral da historia no noso país, pondo en axenda a problemática do coidado e fixando unha base irreversible cara a un sistema público comunitario. Ante as agresións, con toda claridade, na escola, no deporte, na rúa e en calquera lugar, nós si cremos, e manifestamos enfadados en que non aceptamos complicidades, mobilizamos recentemente a 3.000 persoas nas rúas de Gernika-Lumo.

Dixémoslle ao pobo palestino que sempre estivemos e seremos con el: activamos a sirena contra o xenocidio e acendemos as conciencias mundiais desde o Paseo (desde a Praza do Mercado en abril de 1937), cunha forte imaxe de solidariedade. De Gernika a Palestina, de carballo a oliveira: Viva liberando Palestina!

Con responsabilidade, con vocación colaborativa, con moitos sectores populares, estivemos aí, traballando.

Bo, non foron as únicas noticias. A foto desta rexión viva está en colisión coa postal prefabricada da elite privada e o interese partidista, que estivo presente nos medios de comunicación, especialmente na boca de todos: Quérennos implantar un novo Guggenheim na biosfera de Urdaibai.

Pero o máis grave é hipotecar o desenvolvemento socio-económico da biosfera e cambiar a norma costeira fronte a todos, reducindo a 20 metros da zona de protección de 100 metros. O máis preocupante é que se explicou de forma clara a intención de antepor os intereses dunha entidade privada que representa o modelo neoliberal aos que aquí traballamos e vivimos, e que se pretenda destinar o diñeiro público a iso. O máis perturbador é sentirse por encima do ecosistema protexido e condenar aos mozos de hoxe á precariedade e á imposibilidade de acceder a unha vivenda. É unha gran irresponsabilidade tentar enganar aos cidadáns de Busturialdea a través dunha campaña de mercadotecnia. Pois non.

Imos presentar a batalla, claro que si. Non queremos o Guggenheim Urdaibai, nin en Sukarrieta no seu momento, nin en Murueta e Gernika-Lumo agora. E para gañar esa batalla tócanos aproveitar institucións, rúas, talleres, colexios, xulgados. Neste sentido, apoiamos a campaña de crowdfunding que a plataforma de Stop Guggenheim Urdaibai abriu para pagar a vía xudicial e animamos á cidadanía a realizar a súa achega económica na medida das súas posibilidades.

Hai recursos para construír un plan que aborde os problemas estruturais reais de Busturialdea e responda os retos da comarca, e tócanos pór ao seu servizo todos os coñecementos e ferramentas que temos. Debemos centrarnos na determinación de adquirir dereitos a través da loita e defender o noso.

E imos insistir en que en Busturialdea somos maioría quen apostamos por un modelo de comarca no que o traballo é digno, a vida libre, a protección público-comunitaria, o fortalecemento da cultura vasca e os equilibrios coa natureza.

Nese reto estaremos de viaxe.

Ibon Meñika Orue-Etxebarria, Irati Omagoieaskoa e Ion Basurko, Sortu, Ernai e LAB en representación de Busturialdea