Neste decálogo, estes caseríos agroecológicos sinalan que xa están a sufrir as consecuencias do cambio climático. Explican que a orixe do cambio climático está na “relación dos seres humanos coa natureza”, xa que vemos á natureza como unha “praza á carta”. O “malgasto de recursos” fixo lembrar que estamos a sufrir unha “escaseza”: gasoil, gas, minerais... Din que o que hai que facer fronte á “crise ecosocial” é cambiar “a forma de ver, de pensar e de sentir o mundo”: “Temos que chegar a imaxinar que con menos benestar material podemos vivir igual ou mellor que agora. Só nos queda aceptar as fronteiras do mundo e as de cada un, aceptalas, vivir e traballar con elas”.

“Temos que romper o monte e a industrialización do medio rural”

Denuncian que as infraestruturas “xigantes” agravan a crise e que “os espazos naturais son hoxe necesarios para alimentarnos e protexernos, e non digamos os descendentes, tendo en conta que só vimos os primeiros indicios do cambio climático”.

Para iso apostaron por impulsar “políticas e estratexias eficaces”: “As persoas deben ser a medida e o eixo, e deberían conseguir que as comunidades teñan garantidos os seus dereitos á alimentación, a saúde e a educación”. Para asegurar o dereito á alimentación, esixiron que as políticas públicas permitan “inevitablemente volver aos caseríos e ao solo”.

“Hai que protexer e promover a agricultura e a gandaría agroecológicas”

Defenderon a necesidade de protexer e promover a agricultura e a gandaría agroecológicas, “porque o modelo agroecológico só permite traballar e vivir en harmonía coa terra, os animais e as persoas, respectando sempre a natureza”.

Ante isto, din que hai que “abandonar caseríos de gran tamaño e hipertecnologizados” e “buscar moitos caseríos pequenos, para actividades e para penetrar”.

“Non somos empresarios senón traballadores campesiños”

“Temos o compromiso de alimentar aos nosos concidadáns”, afirman, “contribuímos a transformar a comunidade para que todos os membros vivamos ben”. “Os espazos do caserío deben ser auxiliares e partícipes da biodiversidade da súa contorna” En palabras da colectivo Leña Ta Kandela, e sobre a forma de traballar sinalaron que “Utilizando con moderación tecnoloxía e maquinaria, sabendo que a persoa debe ser a medida do caserío”.

Explican que o caserío é unha “forma de estar no mundo”: “O caserío, o eúscaro e a cultura son inseparables. O tres, xunto con outros, forman a forma de estar no mundo que as persoas formaron nesta terra de xeración en xeración”. Expresaron o seu desexo de contribuír desde o mundo rural en contacto con outras loitas campesiñas do mundo e con outras loitas de Euskal Herria: grupos de natureza, traballadores, cultura, eúscaro, feminismo...

Para finalizar, fixeron un chamamento a defender o caserío, o monte e o medio rural: “Temos que crear sinerxías con outros grupos da nosa sociedade, porque traballar no seu defensa é defender a toda a comunidade”. E abren a invitación para participar na mobilización que terán lugar o 16 de maio ás 11:00 no BEC.