Hasiera »
Rayco Sanchezen bloga - Opio errebeldea
Ray Apache
Bilbotarra, Norte Apache Rap taldeko kidea, Euskaldun barria, gizarte hezitzailea, umore xelebrearen zale amorratua, filosofo izorratzailea... Opio Errebelde Blog honetan, futbola gizarte aldaketarako erreminta bezala, erabiltzen dituzten eredu ezberdinen inguruan, egingo dugu berba: hango eta hemengo bitxikeriak, atzo eta gaurko anekdotak, futbolari zirikatzaileak…zuen iradokizunak eta iritziak jakin nahi ditut. Welcome to Tijuana!!
Azken bidalketak
Iruzkin berriak
- Rayco Sanchez(e)k Zergatik ez? bidalketan
- 27zapata(e)k Zergatik ez? bidalketan
Artxiboak
- 2018(e)ko maiatza
- 2017(e)ko abendua
- 2017(e)ko ekaina
- 2017(e)ko maiatza
- 2017(e)ko apirila
- 2017(e)ko martxoa
- 2017(e)ko urtarrila
- 2016(e)ko abendua
- 2016(e)ko azaroa
- 2016(e)ko abuztua
- 2016(e)ko ekaina
- 2016(e)ko maiatza
- 2016(e)ko apirila
- 2016(e)ko martxoa
- 2016(e)ko otsaila
- 2016(e)ko urtarrila
- 2015(e)ko abendua
- 2015(e)ko azaroa
- 2015(e)ko urria
- 2015(e)ko iraila
- 2015(e)ko maiatza
- 2015(e)ko martxoa
- 2015(e)ko urtarrila
- 2014(e)ko urria
- 2014(e)ko iraila
- 2014(e)ko abuztua
- 2014(e)ko uztaila
- 2014(e)ko maiatza
- 2014(e)ko apirila
- 2014(e)ko martxoa
Saint Geordie
2015-05-28 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Jonas bale batek jan eta 3 egunetan bere barnean bizi izan zela dio kondairak. Mirarietan sinisten duzue? Gaur Jonas Gutierrezen balentriari buruz irakurri dezakezue.
1983. urteko uztailaren 5ean Buenos Airesen jaio zen Jonastxikitxoa. Vélez Sarsfieldeko harrobian hezi eta gizondu zen, hori eta Clausura Txapelketa bat irabazi ere. Ondoren Mallorca eta Newcastle Uniteden jarraitu izan du futbolaren abenturarekin.
Txikitatik maldan gora ikusi izan zuen mundua, urtea bete ez zuelarik bihotzekoa eman zion, gaixotasunaren arrastoak gainditzeko asmoarekin, gurasoek futbolean jolastera bultzatu zuten.
Geroztik ez da gelditu, 15 urte pilotaren profesionaltasunaren munduan, ohietako erdia Newcastleko “mikekin”. Lesioak errespetatu izan dute, hala ere jokatu gabeko hutsunea ikusi daiteke bere kirol karreran. Min eta beldurrezko hutsunea, partidarik zailena, txiro edo aberats ezberdintzen ez dituen munstroa… minbizia.
Urtebete egon izan da La Platako “galgoa” bizitzari eusten. Kimioterapia ta bestelako terapia mingarriak jasaten.
Baina istoria hau zorionez, pelikuletako bukaera bat izan du: “Gazteluberri”koek ligaren azken partida irabazi behar zuten mailari eusteko. 1-0koa ohiukatzen zuen markagailuak, eta urduritasuna nabarmentzen zen ipar ile horidunen aurpegietan. Baina 84. minutuan, Jonas hegaletik igo eta 2-0 eko lasaitasuna oparitu zien bere auzolagunei. Hedabidei “Geordie izateaz harro nago” baieztapenarekin, bukatu zuen emanaldia.
Heroia bezala hartu zuten, orain dela hile batzuk gaitzaren beste aldean zegoelarik, markagailuari buelta eman zuenean, baina honekin, zerua ikutu du,balearen bornean bizi izatea txorakeri bat dirudi, jada izar bat baino askoz handiago ikusten dute, kemenaz bete ditu “The Magpiesen”patuak, mila esker esperantzara kondenatzeagatik…Jonás edo “Saint Geordie”.
Istanbuleko Linterna Berdea
2015-03-02 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Superheroien ildoa jarraituz, pobrezia eta marjinoazioaren iluntasunaren aurka egiten duen, pertsonai bitxia eta argidunari buruz jakinaraziko dizuet gaurkoan.
Arda Turan, Istanbulen jaio zen 1987eko urtarrilaren 30ean. Bayrampasa auzoko kale estuak eta bidetik baloiarekin sahiesten zituen auzolagunak, izan ziren Ardaren hasiera futbolistikoaren testigu. 270.000 biztanletatik famatuena bihurtu zen, Galatasaray taldearekin 17 loratze besterik ikusi zituelarik, debuta egin zuenean.
Meskita Urdinarren hiriburua utzi, eta Manzanaresetik edan egiten duen Atletico Madrilen jokatzen du egun. Ankerren talde zurigorrian, argia jartzeko arduraduna da, egindako lanaz aparte, irribarrea, sinpatia eta bere jokatzeko era magikoarekin batera. Naiz ta batzutan, deskonekzioa izan, eta paperak ta zapatak galdu izana, esperantzaz jositako tximista dugu gizon bizartduna.
Tipo hurbila dela diote elkarrizketatu izan dutenak. Libero aldizkarian egin zioten galdetegian, “ nire futbola, Istanbuleko kale bat bezalakoa da” aipatu zuen. Bertan egon garenok, badakigu nolakoak diren: eskuzabal, atsegin, adeitsu, ikusgarri.. agian horregatik, orain dela urte batzuk, lan-paperak moldatzera bere jaioterrira bueltatu zenean, 36 ordutako egonaldia aprobetzatu zuen, 2 umezurtz-etxe bisitatzera.
Aitarekin ere ondo portatu zen, horregatik, bere lehenengo soldatarekin, gasolindegi bat jarri zion auzoan, Turan nagusiaren betiko ametsa egi bihurtuz.
Bere izaerak erreztu izan dio kultura berrira moldatu izana, ondorioz nahiko ondo ikasi du Gazteleraz hitz egiten. Horregatik arraro zamar egiten da bere itzultzailearekin leku orotan ikustea. Noizbait galdetu izan diote kontu honegatik, eta erantzuna izan da : “Gazteleraz egiten badut medioetan, Zertaz biziko da Ata?”. Lagunek diote, familia bezala ikusten duela traduktorea, ta ezin duela lanetik egotzi.
Baina futbolari bitxi honen ekintzarik harrigarriena honakoa da: Txikitako auzokide guztiei argindarra eta gasa ordaintzen die. Publizitate onurekin, pertsonen bizi kalitatean egiten du apostua turkiarrak.
Batzuentzat Ala,beste batzuentzat Jesus edota Jahve…baina jakina da nork argitzen die bidea Bosforoaren mendabeldean aurkitzen den Bayrampasako auzokidei: Arda Turan super heroia, Istanbuleko Linterna Berdea.
Superman Beltza
2015-01-30 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Kaixo Opiozale bizitsuak, superheroiekin jarraituz, oraingoan, Superman Beltzari buruz hitz egingo dizuet. Nola irten zaitezke irabazle bi armadei aurre eginda? Erantzuna hurrengo lerroetan.
Didier Yves Drogba Tébily, Abidjanen (Bolikosta) jaio zen, 1978. urteko martxoaren 11an. Ume bihurria 5 urte zituelarik, Frantziara bidali zuten gurasoek, etorkizun oparoago baten esperoan, bertan osabarekin bizi izan zen 3 urtez, bere herrira bueltatu arte. Denboraldiak eman zituen, Europa eta Afrika bitartean, Drogba familia osorik Parisen finkatu arte.
Bere jaioterriko aparkalekuetan, futbolera jolasten ematen zituela egunak dio “Didik”. Agian, luxurik gabeko entrenamendu horiek, lagundu zuten bere ametsa egi bihurtzen, Le Mans Ligue 2. (Frantziako bigarren maila) debuta egin zuenean. Futbolari profesional giza, hainbat taldetan jokatu izan du: Olympique Marseillen, Txinako Shangai Shenhuan, Turkiako Galatasarayn eta Chelsean. Azken honekin, 3 liga eta 8 kopa irabazi zituen, baita goleatzailerik onenari beste bi sari jaso zituen.
Baina, “Titoren” (amamak deitzen zion bezala), garaipenik onenarentzat, ez dago metalezko trofeorik. 2005. urtean, Bolikostako selekzioak, Zambia 3-1 gainditu zuenez, Futbol Munduko Txapelketarako sailkatu egin zen, lehenengo aldiz. Poza eta algara momentuak bizi ziren “Elefanteen Herrian”. Baina, bat-batean, ospakizunak eten ziren telebistan, partidua bukatu eta minutu gutxietara. Kamerak irabazleen aldagela barruan sartu eta jarraian Didi kapitainak, mikrofonoa hartu, eta bere taldekideekin batera belaunikatu zen, eta telebistari begira zegola honako hitzekin, estatu oso bat isilarazi zuen: “Iparraldeko, hegoaldeko, mendebaldeko eta ekialdeko, Bolikostako biztanleak, belauniko eskatzen dizuegu, batzuk besteei barkatzea. Gurea bezalako herri handi batek ezin da kaosera errenditu. Antolatu dezagun hauteskunde aske batzuk, arren”.
Ipuin polit bat izango balitz bezala, Ebanozko Erraldoiaren hitz magikoak, 3 urte eta 4.000 hildako eta gero, su etenaldi batera eraman zuen Bolikostako guda zibila.
Egoera belikoa baretu zenean, Marfildarren herrialdean bere fundazioak 5 ospitale eraiki eta kudeatzen hasi ziren. Bertan, gaixo dauden ume guztiak, arreta-zerbitzu doakoak izan zezaten.
Hor bukatzen da, Drogba futbolaria, eta hasten da mitoa eta heroia. Agian, Hollywoodeko produktoreen bat bloga irakurri ezkero, “remake” bitxi baterako inspirazio giza hartzen du istorioa. Cristopher Reeveen oinordeko bikaina izango litzateke Didier jauna. Sinopsia honakoa izango liteke: Super botererik gabeko Supermanak, gerrate bat eteten du, Afrikaren ordezkariak armak suntsitu ditu inor zauritu gabe. Ezer ez da ezinezkoa berarentzat, bihotz oneko gizona, guztion eredua … Superman Beltza.
Mr.X
2014-10-28 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Ohituta gaude, futbolari super izarrak egindako ekintza solidarioak goraipatzera, edo telebistan eginiko aurpegi garbiketei arreta jartzera. Hala ere, ezin ditugu itzalpean utzi, elkartasun adierazpenak egiten dituzten futbolari ez hain famatuak. Kronika honetan Mister X jaunari buruz hitz egingo dizuet.
Ezaguna da oso, zenbait futbol talderen jarrera politikoa, filosofikoa, ekonomikoa… baita bertan jokatzen duten futbolariena ere. Athleticek adibidez, apolitiko bezala sinatzen ditu bere estatutuak, eta isilak nahi ditu bere soldatapekoak, Realean bezala egunkari fatxen protagonista bihurtu ez daitezen. Hori bai, badago zirrikituetatik ihes egin duen norbait.
Baloiaren profesional kontziente eta iheslari hau, askotan baloiarekin egindakoagatik kritikatua izan da, nahiz eta bere eginak hutsak baino nabarmenagoak izan. Egia da ez duela Julen edo Iribarren karisma, eta Comunion ere ez dituela puntu askorik ematen, baina horiek guztiak txikikeriak iruditzen zaizkigu Athleticeko Piratei baita lerro hauek idazten dizkizuenari ere.
Baina, zerk bereizten du “X Jauna” beste lehoiekiko? Bere keinuek, nola ez: gizarte eragileak, Euskara, Herria, Euskal selekzioen ofizialtasuna… babestu ditu. Nafarroaren konkista publikoki salatu du, pertsona jakituna da, historia ezagutzen du, eta Berri Txarrak taldearekin bat egiten du. “Bahituentzat” ere badu begirunea, eta askotan oparitu izan ditu sinatutako kamisetak eta abar.
Hurbiltasunean ere badago bere magia. Zaleak babestu izan ditu inoiz, haien eskubideak urratu izan dituztenean San Mamesetik kanpoko zelaietan. Beti solasean aritzeko prest, tipo apala eta eredugarria da.
Ez dut Mr. X-ren identitatea azaleratuko, super-heroien antzera, bere ekintzen garrantziekin geratuko gara. Ni pozik nago, eredugarria den mutil hau Athleticen urte askotarako egongo dela pentsatzean.
Txori bat da? Hegazkina ote? Ez… AURRERA MISTER X!!!!
Florentzian “aserejé”
2014-09-15 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Di Canioren kamisetarik gustokoena.
Badira kamiseta itsusiak futbolaren historian zehar, badira begietara mina egiten dituztenak ere, orain burua etortzen zaizkit batzuk, eta nola ez, Athletic-en Ketchupen elastikoa. Oraingo honetan, Fiorentina taldeak 92-93 denboraldian ateratako kamisetaren mezuari buruz arituko gara.
Toscanakoek, ez dira beti bioleta kolorearekin jantzi, hasieran, kolore gorri ta zuriak babesten zituen, hiriaren banderaren koloreak izanik. Baina Luigi Ridolfi presidenteak, oraingo kolorera aldatzearen erabakia hartu zuen, beti ere, bigarren ekipazioa zuria izanda. Hau kontutan izanda, Lotto kirol markaren diseinatzaileak, berrikuntza apur bat sartzea erabaki zuten, kanpoan jokatu behar zituzten partiden janzkeran: bularraldean kolore bioletak eta ordenagailuz egindako figura geometriko abstraktu batzuk.
Harrera ona izan zuen modelo berriak, zaleen artean. LÙnitá egunkariaren irakurle haserretu batek, gutun bat bidali zuen momentu-arte. Kamiseta berrian, bularrean eta besoetan ere Esbastikak ikusten zirela salatu zuen gizonak. Imajinatu dezakezue, zer nolako “quilomboa” sortu zen bota formako estatuan. Non futbolak kaleratzen ditu, faxismoaren aldarrikapenik beldurgarrienak, arrazismo ta homofobiarekin batera.
Marka italiarra eta bioletadun taldearen erantzuna azkarra izan zen, 5.000 ale inguru merkatutik atera, eta beste berri bat sartu.
Baliteke, karmak, bere zereginak bete zituela, horrelako “despiste” baten aurrean, eta artisten mekako futbol taldea, Serie B mailara jaistea behartu zuen.
Kasu hau kontutan izanda, ez dut hain itsusi ikusten, Athletic-ek “Las kétchup” taldeari egindako omenaldia. Horregatik, Italian eta munduko leku orotan, honako leloa izan beharko lukete kamiseta deigarri bat lortu nahi izanez gero: FAXISMOARI “aserejé”.
Nor da Joey Barton?
2014-08-03 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Joey Barton
“The Punk Boy” Liverpoolen jaio zen 1982garren urtean. Manchester City, Newcastle United eta Olympique Marseillen aritu ostean, QPR Londreseko taldean aritzen da egun, erdilari gogotsu lanetan. Ingalaterran oso famatua egin da urteotan, aldi berean, gure kirol prentsan ere aipatu egin dute azken boladan. Baina … Nor da Barton? Zergatik du hainbeste arrakasta? Eta galderarik garrantzitsuena … ona edo txarra? Hori zuek erabakiko duzue.
(gehiago…)
Zergatik ez?
2014-07-06 // Sailkatu gabea // 2 iruzkin
Sarritan, bizitzaren zentzuari buruz hausnarketa sakonak egiteko joera dugu, ta nire ustez, Alexander Neil maisuak zihoen bezala, zoriontasunaren inguruan orbitatu beharko genituzke gure sateliteak.
Horretarako, formula matematiko erreza dugu:
(Maite ditugun pertsonak hurbil izan) + (zaletasunak landuz, ametsak aurrera eramaten ahalegindu) = ZORIONTASUNA*
Eragiketa horren ondorioz, heldu naiz zuen begietara. Zergatik ez nuen batuko beraz, futbola eta aldaketa soziala? Opio Errebeldea izan da erantzuna.
Bloga jaio eta gero, beste galdera bat etorri zitzaidan burura, zergatik ez diot gehituko, bariante berri bat ekuazio miresgarri horretara? Horregatik, maite dudan musika estiloarekin, Opio Errebeldearen soinu banda aurkeztuko dizuet, “Japo Salad Entertainment”ekin grabatutako bideokliparekin batera.
Datorren astetan, informazio gehiago izango duzue.
Zergatik ez? Horiek zuen barrenetik atera, eta matematika eragiketari emaitzarik onenena bilatu. Hau da, friki zoriontsu baten aholkurik onena.
ERREBELDEAK IZAN!!
Viva la revolución!
2014-05-26 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
“Lana ,umiltasuna, harrotasuna, batasuna” ez da alberdi politiko baten leloa, Eibar Kirol Sozietatearen filosofia baizik. Batzuk, bataiatu dute jada, Sankt Pauli berria? Herriaren taldea? Baina, zerk egiten du berezi talde Gipuzkoarra?
75 urteko gorabeherak, bigarren eta hirugarren mailen artean punteria lantzen ibili da talde “Armaginak”. Atzo, maiatzaren 25ean, ituan bertan sartu zituen bere balak, herri oso baten harrotasunak gora egin zuten oihuekin batera, Jotak, ostikatu zuen baloiak, horrela erabaki zuelako, datorren irailean, lehengo aldiz, “Izarren (eta zorren) ligan” arituko dira, futbol hersturaren eroi hauek.
“Eibarrek inork baino hobeto babesten ditu, ordezkatzen duen herriaren baloiak”, esaldia irakur daiteke, bere bigarren helburua gidatzeko publizitate kanpainan.
Errege dekretu batek agintzen duenez, talde profesionalak, gutxieneko kapital sozial bat izan behar dutela, zorrak saihestu eta inbertsiogileen interes ekonomikoak babesteko. Horretarako, abuztuaren 6arte izango du, kapitala 1.724.272,95 eurorekin handitzeko. Jomuga, taldearen jabegoa, modan dagoen magnateen eskuetan ez jaustea da, horretarako 50€-tan salmentan jarri dituzte akzioak salgai. Momentuz, %40 lortuta dago, eta oraindik bi hile luze geratzen dira LFPn diru zorroa usteko. http://www.eibardefendatu.com/
Bitxia da, Alemanian horrelako legerik ez izatea, baina, Bundesligan, ez daude zorrik dituzten futbol talderik, hortaz, Eibar beste talde asko baino eskubide gehiago izan beharko lituzke, lehengo mailan jokatzeko, kaudimendun enpresa baita.
Zenbakiak ez dute gezurrik estaltzen, 27.000 biztanle inguruko herriak babesten duen futbol taldeak, Real Madrilek duen aurrekontua baino 200 aldiz txikiagoa da, Ipurua, Camp Nou baino 20 aldiz txikiagoa ere bai. Alde askotatik, entitate txikia dela esan daiteke zenbakiekin alderatuta, hori bai, bere zaleen eta beste askorengan sortu duen ilusioa, eta pasioa, ezin da eurotan neurtu. Talde urdin eta granatedunak lortutakoa, guztiontzako eredua bihurtu da, ametsak egi bihurtu daitezkeen seinale.
Nik badut datorren urteko hamaikakoa, armarria eta koloreak, eta nola ez, Norte Apacheren izenean akzio bat baita ere. Herriaren taldeak, futbol errebeldearen inspirazio bihurtu da.
GORA EIBAR! VIVA LA REVOLUCIÓN!
Mitxoleta berdea
2014-05-18 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Koloreek, banderek bezala, beti gatazkak sortu izan dituzte, bai alde eta kontra egiteko, identifikatzeko, batzeko eta gudak sortzeko… kasu honetan, ile kolore biziko James McClean (NorIrlanda 1989) dugu protagonista, bere buruarekin batu, eta batzuengandik urrundu zen egunari buruz hitz egingo dizuet.
Sunderland taldean ezkerreko hegalean korrika aritzen zen, pasaden denboraldiko azaroaren 20an, “Poppy” egunaren protagonista bihurtu zenean. Egun horretan, I Mundu Gudan zendu ziren soldadu ingelesen omenez, mitxoleta gorri bat jartzen da, jokalari eta entrenatzaileen bularretan. Zer egin zuen gure lagunak antzezle nagusia izateko? Zer EZ zuen egin galderarekin erantzun behar dugu.
Evertonen kontrako partidan, zaleak eta berriemaileak, laster konturatu ziren James gazteak ez zuela mitxoleta altzoan. Partidua bukatu zenerako, zurrunbiloa indartsu bilakatzen hasi zen… geldiezina.
Erantzuna azkar hedatu zen sare sozialetatik, mehatxuak, argazkiak, balak bere izenekin… kirol albistetatik, politika arlora igaro zuen partida, emaitza alde batera utzita, futbolari dagokionari begira nola ez.
Denboraldia bukatuta, taldez aldatu eta Wigan Athletic fitxatu zuen, bigarren mailan jokatzeko. Aurten, “Txuri Urdinekin” zegoela, “Rememorance” eguna heltzear zegoela, Ingalaterrako Kirol Prentsa horiak begiak Jamesengan jarrita zituelarik, zera esaten hasi zen jokalaria: “Ez noa, mitxoleta gorria jartzera, pasaden urtean egin nuen lez”.
Batzuentzat proiekzio profesionala lurperatu zuen, izan daiteke, baina hala ere, bere buruarekin zintzoa izan da. Seguruenik, mitxoleta gorrien gatazka, berde kolorekoak eramatearekin konponduko zela. Horrela McCleanen herrian, Ingalaterrako soldaduen eskuetan eraildako 14 zibilei “Bloody Sunday” famatuan, bere omenaldia izango zuten, hala nola, beste hainbat irlandarrei ere.
Nire ikuspegitik, “txapo” James McClean errebeldeari. Horrelako herriaren ordezkariak behar ditugu, Mass Media madarikatuari aurre egiteko, gaur eta biharko kirolari aberatsen inspirazioa izateko.
Iñigo Cabacas Hillsborougheko 97garrena
2014-04-12 // Sailkatu gabea // Iruzkinik ez
Gaur 25 urte bete dira, Liverpool eta Nottingham Forest futbol taldeek, FA Cupeko semifinala Hillsborough Stadium izena duen futbol zelaian jokatu behar izan zutela. Partida baina, ez zen guztion memoriaren hemerotekan gorde, 96 zulo mingarrietan baizik. 1989eko apirilaren 12an, Liverpool Futbol taldeko 96 zale bizitza galdu zuten, harmailetatik jauzika, airea hartu ezinik, pertsonen uholde hartatik, ihes egin lortu ez zituztenak. Liverpoolekoek, 25 urte daramate justizia eske, gureak orain dela gutxi bi urte bete ditu.
Hesyeleko tragediatik 4 urte zeramatzaten, Liverpool berako zaleak, bere bihotzak apurtuak konpontzen, ta konturatu gabe, Youll Never Walk Alone orkestak, beste hainbat lagun galdu zituen.
Egun hoietan, Margaret Thatcher zegoen Estatu buru giza, eta Iñigoren kasuan bezala, baloiak kanpora bota zituen, ta nola ez, bere politika krudel ta faxistaren alde lurperatu zituen biktimak. Hoolligan mugimendua hiltzailea bezala seinalatuz, ta Liverpooleko jarraitzailei konkretuki.
Ehunka egitasmo agertu dira, “Justice For The 96” izenpean. Firma bilketa, Abesti CDak, Pinak, kamisetak, zenbait jokalari tatuaje solidarioak egiten… 25 urte daramatzate elkartasunaz, bere irmo banatuezina egiten.
Hala ere, ez da 2012ko irailaren 12arte, tragediaren ikerketaz berririk izan. Komisio independente batek adierazi zuenez, “polizia izan zen, sarraskiaren errudunik zuzenena, armailak beteta zeudelarik, jende gehiago pasatzen utzi zituztelako”. Horrek behartu zuen David Cameron lehenengo ministroari, publikoki, barkamena eskatzera.
Iñigo Cabacas Hillborough-ko 96ak lez, futbol partida bat ikustera joan zen. Heriotza aurkitu zuen zauririk handiena, poliziaren erruz juztizia eza, gorroto ta zaminez beteriko partidaren prorroga amaigabean aurkitzen gara. “Red” futbolzaleak eredu izanda, ez diogu justizia eskatzeari utziko, ez zaitugu inoiz ahaztuko.
Iñigo Cabacas Hillsborougheko 97garrena
“Ez Zara Bakarrik Ibiliko, Inoiz Ez” Iñigo HILLSBOROUGHEKO 97garrena.